Ik vind jou ook onvolwassen hoor. Jij vraagt of ik vondt goed geschreven is en daar heb ik enkel op gereageerd. Geen waardeoordeel aangehangen. Vervolgens stel ik een vraag, een welgemeende oprechte vraag en daar geef je dan vervolgens weer geen antwoord op.
heb lang getwijfeld vanwege de discussie... maar ik ga dan ook maar : ik moet eerlijk zeggen, onze kinderen slapen niet bij ons bed.... in de ochtend als ze wakker worden mag het...als ze ziek zijn mag het, maar verder niet hoor... ik moet eerlijk zeggen dat mijn man en ik het fijn vinden om seks te hebben... ook midden in de nacht als bijv de oudste wakker is geworden om te plassen...dan zijn we beiden wakker... en soms dan gaan we eerst even lekker *** en daarna weer verder slapen.... moet er niet denken dat ik mijn kinderen elke nacht bij ons in bed heb en wij ons bed niet meer op die manier kunnen gebruiken
Goh, zijn het nu de kinderen van de forumleden die dit allemaal typen? Niveau komt ongeveer overeen. Maar LB of iemand zijn kind in bed laat slapen, zolang ze maar niet in mijn bed kruipen heb ik er geen last van.
Uuuuh Kwetsen komt bij mij dan weer niet zo intelligent over.. Allesbehalve zelfs, tamelijk dom. Maar goed, mijn dochter slaapt af en toe wel eens bij ons in bed. Een tijdje terug, toen ze behoorlijk ziek was. Maar ook als ze eng heeft gedroomd, en daarna niet meer goed in slaap komt. In de praktijk betekent dat wel dat ik de rest van de nacht zelf geen oog meer dicht doe
Die van ons komt zelf zijn bed nog niet uit, dus daar kan ik niks over zeggen. Wel iets over mijzelf toen ik klein was. Ik weet niet meer hoe oud ik was, maar we waren bij de schoolarts en hij stelde mijn moeder een aantal standaard vragen, waaronder of ik wel eens bij jullie in bed kroop. Mijn moeder zei: Ja, dat gebeurt wel eens. (Meestal in het weekend, 's ochtends, want dat is dan gezellig, maar niet 's nachts of zo. Ik sliep goed). De arts vroeg: Wat doen jullie dan? Mijn moeder: Gewoon, zo: (gebaar van deken optillen om mij erbij te laten). Maar de arts was not amused. Was schijnbaar niet gezond om je kind bij je in bed te laten slapen. Kan ik me nog wel wat bij voorstellen, als het vaak gebeurt en het kind wil/kan niet in hun eigen bed slapen, en dat de arts dan stimuleert om het niet toe te staan en je kind te motiveren om toch in hun eigen bedje te blijven liggen... Maar in deze situatie vonden mijn moeder en ik (nu ik volwassen ben) het wel erg overdreven... Al met al... Ja ik denk dat je ervoor moet waken dat het geen gewoonte wordt. Een paar keer kan, dat ze een periode niet goed slaapt. Maar ik denk dat het toch wel goed is om duidelijk te maken dat het eigenlijk niet de bedoeling is. Misschien heel eventjes laten liggen en dan weer terug naar haar eigen bedje?
Same here! Al vanaf het begin gingen mijn kinderen in hun eigen bedje, is altijd prima gegaan.. Ik moet eerlijk zeggen dat een ervaring van een kennis me ook heeft doen besluiten om niet in te gaan op het eventuele in bed willen slapen van mijn kinderen. Haar dochter lag ook altijd bij hun in bed. Toen ze ongeveer een jaar of zes was, wilden papa en mama daar toch wel eens verandering in zien, want tja, hun bedleven samen was zo ongeveer tot het nulpunt beland.. Drama's hebben zich daar afgespeeld om hun dochter in haar eigen bed te laten slapen. Nou, daar pas ik dus voor... Maar ik ben sowieso erg rechtlijnig vwb tijd voor papa en mama. Als het bedtijd is en er zijn geen zieken, enge dromen of wat dan ook, dan is het vanaf 19.30 tijd voor ons. Even bijkomen, bijpraten, filmpje kijken of wat dan ook. Deze tijd is belangrijk voor ons en hoeft niet constant ingevuld te worden door onze kinderen. Zij moeten ook leren waar een bepaalde grens loopt.. We hebben hier dan ook nooit problemen mee gehad. En geen last van bindingsproblemen of wat dan ook gehad hoor, we zijn dol op elkaar!
Sorry, maar hier ben ik het echt niet mee eens. Dat je niet wilt dat je kinderen bij jou in bed slapen, omdat je het zelf niet prettig vindt is absoluut begrijpelijk (geld voor veel mensen). Maar dat het niet gezond is, is echt absoluut onzin. Waarom is het niet gezond, wat kan er gebeuren als je laat merken dat je kinderen meer dan welkom zijn bij jou in bed als zij dat willen? Artsen hebben verstand van medische zaken, en weten niet perse iets af van pedagogiek of de ontwikkeling van kinderen. Jammer dat hij jouw moeder hierover onzeker heeft gemaakt. Samen slapen is gezond voor het hele gezin, mits iedereen er achter staat. Wij sliepen ook bij onze ouders in bed, tot een jaar of 3 geloof ik, en zijn opgegroeid als hele gezonde, zelfstandige, zelfverzekerde kinderen en mensen.
Het is natuurlijk erg begrijpelijk dat een kind niet 'zomaar' in zijn eigen bed wilt slapen als jij er opeens geen zin meer in hebt. Ze had dit beter stapsgewijs kunnen doen, door bijvoorbeeld te beginnen met een matras op de grond naast hun bed. Maar ik ben sowieso erg rechtlijnig vwb tijd voor papa en mama. Als het bedtijd is en er zijn geen zieken, enge dromen of wat dan ook, dan is het vanaf 19.30 tijd voor ons. Even bijkomen, bijpraten, filmpje kijken of wat dan ook. Deze tijd is belangrijk voor ons en hoeft niet constant ingevuld te worden door onze kinderen. Zij moeten ook leren waar een bepaalde grens loopt.. Als je kind aangeeft jou nodig te hebben, is er toch altijd een reden voor? Ik snap dit niet zo goed. Natuurlijk heb je tijd nodig voor elkaar, maar je gaat je kind jouw aanwezigheid/steun/zorg toch niet ontzeggen omdat het jou niet uitkomt? Er hoeft toch geen 'erge' reden te zijn dat jouw kind jouw nodig heeft? En wie bepaalt wat een goede reden is?
Ik bepaal wat een goede reden is. Als mijn kinderen de boel uitsmeren (ze zijn 5 en 7 jaar oud hè), dan bepaal ik wanneer dat genoeg is. Toen ze kleiner waren, ging ik ook gewoon naar boven toe als er wat was, maar haalde ze zeer zelden uit bed. Het werd in hun kamertje opgelost, heb ook weleens bij ze in bed gelegen... Misschien moet ik er ook nog bij vermelden dat ik makkelijke slapers had/heb... Maar dan nog denk ik dat het niet uitgemaakt had. Nogmaals, ik bepaal en weet dondersgoed als er echt iets aan de hand is waarbij ze hun mama of papa nodig hebben òf dat je soms even door moet pakken.. En nee, ik heb ze nooit laten huilen
Volgens mij (tenminste, zo lees ik het ), vonden zij en haar moeder dit ook maar een raar advies en ik lees ook niet dat haar moeder hierdoor onzeker is gemaakt.
Dit hebben zo ook gedaan. Ging helemaal niet van pats boem, terug naar je eigen bed. Ze zijn heel lang bezig geweest om het proberen af te bouwen, maar het meisje werd al hysterisch als ze naar haar eigen bed wezen. Uiteindelijk hebben ze hulp van buitenaf ingeschakeld en is het goed gekomen, maar niet zonder slag of stoot..
Waarom zou je altijd toe moeten geven aan alle behoeften van je kind? Zeker als het gaat om gewenning? Ik bedoel, prima als jij daar wel altijd in mee wilt gaan. Maar kan toch ook dat een ander vindt dat er wel grenzen zijn? Niet gezond is natuurlijk onzin. Wat pedagogisch gezien beter is, daar verschillen de meningen over. Beide hebben voor en nadelen. Dus lekker zelf kiezen wat bij jullie past. Ik hecht ook veel waarde aan de tijd dat dochter lekker ligt te slapen. Ik heb die rust nodig. Alleen als er echt iets is, ben ik er natuurlijk voor haar. En ja, ík bepaal wat ik wel of geen goede reden vind. Als ik inschat dat er 'niets' aan de hand is, dan ben ik daar ook heel duidelijk in naar haar.
Ok, dat verklaard al een hoop Je reactie kwam al wat hard over, als je de achtergrond niet weet Het is natuurlijk een groot verschil hoe oud je kinderen zijn. Als ze al 5 en 7 zijn, dan kun je ze natuurlijk heel goed dingen uitleggen, dat ligt bij hele kleintjes weer heel anders. Ik denk dat een stukje 'onbegrip' voor mensen van wie hun kinderen bij hun in bed slapen, vooral voorkomt bij mensen die gemakkelijke slapers hebben (denk ik he...is een hypothese). Er zijn ouders van wie hun kinderen vanaf de geboorte al bij hun in bed slapen, dat is dan een hele bewuste en doordachte keuze. Maar er zijn ook veel ouders die hun kinderen later bij hun in bed nemen, omdat het naar bed brengen gepaard gaat met grote drama's (huilen tot kokhalzen toe) en hun kinderen elke 2 uur ofzo wakker worden (is bij mij het geval...mijn zoontje heeft nog vrijwel nooit langer geslapen dan 2 a 3 uur achter elkaar). Voor deze ouders is het in bed nemen van hun kinderen een oplossing om de nachten weer rustig te krijgen en er wordt weer geslapen bij hun in huis. Juist voor deze mensen is het erg kwetsend als zij dan commentaar krijgen 'dat het niet normaal is' of 'dat het niet gezond is'. Ik hoop dat mensen die deze opmerkingen maken na het lezen van deze discussie zich dit meer gaan beseffen.
Ja, dat bepaald iedereen natuurlijk helemaal voor zich. Maar ik hecht ook heel veel waarde aan mijn tijd in de avond hoor! Dat mijn zoontje bij mij in bed slaapt, wil niet zeggen dat ik de hele dag/avond tegen hem aan lig geplakt. Ik breng hem naar bed en als hij slaapt ga ik gewoon weer naar de woonkamer en hebben mijn vriend en ik tijd voor elkaar. Samen in 1 bed slapen, gaat heel goed samen met genoeg tijd hebben voor elkaar
Ok, dan was zij er schijnbaar nog niet klaar voor om alleen te slapen. Ik weet zelf ook nog niet hoe ik ga reageren hoor...als mijn zoontje 6 is en nog steeds bij ons wil slapen. Ik heb geen idee, mss vind ik het dan ook niet zo leuk meer, zou echt heel goed kunnen. Maar ik en mijn vriend beseffen heel goed dat als je de keuze eenmaal maakt om je kind bij jou in bed te laten slapen, dat er dan gewenning optreedt en je niet zomaar terug kunt. Dan moet je het echt aan je kind overlaten wanneer hij/zij de stap maakt om in zijn eigen bed/kamer te slapen. Ik denk trouwens dat, mochten we gezegend raken met meer kinderen, ik er dan eerder voor zal kiezen om mijn zoontje met zijn broertje/zusje in 1 slaapkamer te leggen. Dat maakt de overgang ook gemakkelijker denk ik. Maar wel heel vervelend voor jouw vriendin, want ik begrijp dat wanneer je het niet meer prettig vindt, dit voor spanningen in het gezin zorgt. En ook heel sneu voor haar kindje natuurlijk, want een kind voelt heel goed aan wanneer hij/zij niet meer welkom is bij papa en mama in bed. Voelt voor een kind ook als een afwijzing denk ik.
Hier ligt de jongste regelmatig tussen ons in als we s'ochtends wakker worden. Vind het zelf geen probleem. De oudste slaapt ook wel eens bij ons!