Hoi dames, Ik ben Puckpinda. Wij zijn ruim 34 weken zwanger van ons tweede mannetje. Tijdens deze zwangerschap kreeg ik de keuze: proberen natuurlijk te bevallen of een geplande keizersnede. We hebben gekozen voor de geplande keizersnede. Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van andere dames die dit gehad hebben. - Hoe voelde je je de dagen ervoor? - Hoe ging de opname en de operatie? - Hoe verliep je herstel? Hieronder nog mijn bevallingsverhaal van de eerste en de reden waarom ik nu dus voor gepland gekozen heb: Ik was 40 + 2 zwanger (24 oktober 2011). Mijn man was werken en ik lag op bed tv te kijken. Ik voelde me wat vreemd. Heb er ook geen andere woorden voor. Dacht nog, even zeiltje recht trekken misschien breken mijn vliezen wel. Zo gezegd, zo gedaan. Vijf minuten later voelde ik iets lopen tussen mijn benen. Klein beetje maar. Huh? heb ik nu geplast? Dus ik sta op uit bed en letterlijk: flats. Niagara watervallen waren er niets bij haha. Dus ik mijn man gebeld. Eenmaal thuis samen helemaal zenuwachtig. Elke keer als ik daardoor moest lachen kwam er weer vruchtwater uit. Heel stom en grappig tegelijk. Verloskundige zou de volgende ochtend komen om te kijken (was 23:00). Op 25 oktober kreeg ik rond 02:00 lichte weeën. Geprobeerd te slapen maar door de spanning lukte dit niet. Om 10:00 kwam de vk. Amper 1cm ontsluiting. Ze zou een paar uur later weer komen. Mijn weeën werden wel wat sterker en kwamen vaker maar zette niet echt door. Verloskundige is een paar keer geweest maar ik kwam niet verder dan 3cm. Weeën werden wel wat heftiger dus onder de douche gezeten. Uiteindelijk moest ik om 23:00 naar het ziekenhuis i.v.m. 24 uur gebroken vliezen. Daar aangekomen kreeg ik een pethidine prik om beter te kunnen slapen (deed werkelijks niets, dus nacht 2 zonder slaap diende zich aan). 26 oktober 08:00. Ik kreeg weeenopwekkers. Nou die deden wel wat. Ik kreeg erg stevige weeën die regelmatig kwamen en heel vervelend waren. Rond 12:00 kreeg ik het moeilijk met de pijn. De (klote) verpleegkundige zei: nou je wil toch niet nu al een ruggenprik? (waardoor ik dacht: ow dat is dus nog niet gebruikelijk, nou dan nog maar even doorzetten). Rond 14:00 kwam de arts naar me toe. De band om mijn buik die het hartje van de baby moest meten werkte niet meer goed genoeg zo. Ze moesten een electrode op het hoofdje van ons zoontje aanbrengen (terwijl hij dus nog in mijn buik zat). Heb het uitgegild!!! Aan beiden kanten stond een coassistente om me te kalmeren. Mijn man was net even naar buiten... zal je altijd zien. Heb nog nooit zo'n pijn gehad. Kon het niet wegzuchten. Voelde me machteloos en heb heel hard gehuild. Het lukte ook niet in 1x dus duurde best even. Daarna meteen om een ruggenprik gevraagd. Ik was gesloopt. De hele dag werd tegen mij gezegd: nee je gaat het zelf kunnen. Komt goed hoor!!! Om 19:00 komt de gyn binnen met een paar andere dames. Ik werd van alles afgekoppeld. Ondertussen kwam de mededeling: ik had al uren goede weeën maar kwam niet verder dan 5cm ontsluiting. Ik zou dit nooit zelf gaan kunnen. Het werd, na ruim 40!! uur weeën, een keizersnede. Onderweg naar de OK heb ik alleen maar gehuid. Ik was al dagen bezig, had al die pijn gehad, was doodmoe en nu opeens werd het toch een keizersnede. Om 20:50 was hij er. Onze mannetje. Ik heb het er erg moeilijk mee gehad en zat bijna tegen een depressie aan. Ik vond het moeilijk dat als ik een Afrikaanse vrouw geweest was, wij beiden overleden zouden zijn omdat ik het niet zelf kon. Ik ben een vrouw en behoor een kind te kunnen baren maar dat kon ik dus niet. Doordat ik al zo moe was duurde het herstel van de keizersnede ook lang. Ons mannetje huilde ook nog eens 24/7 (bleek koemelkallergie) en ik kreeg een borstontsteking door de borstvoeding. Hoge koorts en weer naar het ziekenhuis. Al met al zat ik de eerste week op een ware donderwolk en zeker niet op een roze wolk. Gelukkig ging ik me na de 1e week beter voelen. Kreeg ons ventje andere voeding en hielp mijn antibiotica. Na een week ging ik me weer een beetje mens voelen en begon het genieten eindelijk. We hebben heel bewust voor een 2e gekozen dus durfde het nog een keer aan. De kans is alleen heel klein dat mijn lichaam nu wel tot 10cm ontsluiting komt. Ook willen ze liever geen weeenopwekkers geven i.v.m het litteken van de vorige keizersnede (kans op scheuren), en mogen ze geen vacuümpomp of verlostang gebruiken omdat ik ernstige bekkeninstabiliteit heb. Al met al is de kans zo'n 10% dat ik het zelf zal kunnen en 90% dat het alsnog een keizersnede zou worden. Vandaar nu gekozen voor geplande keizersnede zodat ik niet weer zo'n helse bevalling heb. Ook ga ik geen borstvoeding meer geven. Zie dit echt niet meer zitten.
Ik heb op 7-7-'14 een geplande keizersnede gehad. De dagen er voor was ik niet erg zenuwachtig. Ik genoot gewoon van de laatste dagen met mijn gezinneke. Want het zou wel gaan veranderen, er zou een kleine bij komen. Op de dag zelf, werd ik om 7 uur smorgens verwacht. Om 8.50 was ik op de OK en kreeg ik rond 9.00 uur de ruggenprik. Voor mij was dit helaas zeer pijnlijk omdat het moeilijk was de juiste plek te krijgen. Toen het eindelijk lukte ging het heel erg snel. De doek is naar beneden geschoven toen ons kleine meis tevoorschijnen kwam. Echter bleek dat ze veel vruchtwater binnen had gekregen en moest naar de conveuse afdeling. Maar bij al is het goed gekomen en mocht ze dezelfde dag nog terug naar de kamer waar we lagen. Ik heb van maandag tot woensdag in het ziekenhuis gelegen. Sinds afgelopen zaterdag ben ik wat meer naar beneden gegaan. De eerste paar dagen wel veel pijn, maar dat was goed te doen met de medicijnen (geen morfine gehad). De wond zelf deed niet erg veel pijn. Eerste x met lopen wel weer, dat was echt vreselijk, maar daarna ging het al een stuk beter. Nu gaat het goed, weinig last, helaas veel meer last van mijn bekken en rug, want mijn bekken had ik tijdens de zwangerschap ook last van en dat is niet in 1-2-3 over. Ik heb dus de hele geplande dag niet slecht ervaren....
Ben blij dat jij die keuze hebt gehad! Tegen mij werd steeds gezegd "Nee joh we gaan gewoon normaal proberen" (dochter kon er niet door ondanks 2 uur persen) inmiddels was ik bij ons zoontje 40 weken zwanger en zou op controle komen om te kijken of ik al ontsluiting had, nou niet dus! Dus zegt die Gynaceoloog "Nou ik geloof dat dit kind niet uit zichzelf komt hoor" dus werd er voor twee dagen erna een keizersnede gepland... Wat een rust had ik toen! Steeds dat wel, niet, wel niet schoot niet op... Overigens geloof ik dat mijn zoontje nog wel 2 weken was blijven zitten als ie niet gehaald zou zijn Hij zat namelijk nog helemaal onder het smeer (terwijl ons dochtertje met 39 weken al helemaal gaaf was zonder smeer) En het is allemaal heel relaxt gegaan ben ook heel snel hersteld!
@Butterflies: dank je voor je verhaal! Het lijkt mij dus ook heel gek om straks gewoon te weten wanneer hij komt. Om heel bewust een laatste avond met zijn drietjes te hebben. Maar goed te horen dat jij geen erge zenuwen had. Ook al moest ze even naar de couveuseafdeling, je verhaal klinkt positief! @Rijo: nou ik kom hier niet alleen voor leuke reacties maar voor allerlei eerlijke reacties. Was het zo vervelend ondanks dat het gepland was? @Kleintje88: bij de eerste had ik geen keuze. Het was 40 uur zelf proberen, gruwelijke weeen en was compleet gevloerd voor het een keizersnede werd. Nu mocht ik gelukkig wel zelf kiezen ja maar heb ook een hele fijne gyn moet ik bekennen.