ik ben vandaag bij de gyn geweest om ons meisje te laten draaien(ze ligt met haar billetjes en ruggetje aan de linker kant en met haar beentjes bij mijn rechterlies) wat niet is gelukt omdat ik gelijk een harde buik en een wee kreeg (zoals hij dat zei) ik waggel nu echt rond ik heb al ongeveer een week last van voorweeen (bijna de heledag buikpijn en harde buiken)en nu kon ik kiezen tussen een natuurlijke bevalling of een keizersnee ik wou dus eerst een keizersnee omdat ik gewoon heel erg bang ben voor de bevalling en dan kan ik onder algehele narcose maar dan hoor ik haar eerste huiltje niet en dat wil ik eigenlijk wel maar het herstellen duurt veel langer en dat houd mij een beetje tegen maar aan de andere kant ben ik ook bang voor een normale bevalling omdat het dan mischien toch nog uitloopt op een keizersnee heeft iemand hier ervaring mee en wat heb jij toen gekozen en hoe is dat verlopen ?
Er zijn verschillende topics over stuitbevallingen, en de voor en nadelen van een keizersnee in zo'n geval. Ik denk dat de keuze erg persoonlijk is, en dat je er helemaal achter moet staan. Ikzelf heb een vaginale stuit bevalling gedaan (06-07-'06), en ben nu zwanger van de 2e die als de voorspelling van de gyn klopt waarschijnlijk weer in stuit zal liggen. Ook deze keer zal ik kiezen voor een stuitbevalling, omdat het zo supervlot is gegaan de 1e keer (ik ben in 3,5 uur bevallen, zonder knip en met 2 persweeen die in totaal 4 minuten duurden). Ik heb vandaag ook met de vk besproken dat ik zelfs een eventuele versie achterwege wil laten (of de gyn moet met bezwaren, danwel goede argumenten komen tzt). Wat ik zelf heb gemerkt was dat ik compleet achter mijn keuze stond, en dat ik me ontzettend goed kon ontspannen tijdens de bevalling. Ik heb heel erg veel gehad aan de geleerde ademhalingstechnieken (zwangerschapscursus), en heb de bevalling zodoende niet als pijnlijk ervaren. Maar ik denk dat wanneer je al gespannen bent, het moeilijk is om op een heel ontspannen manier een natuurlijke bevalling in te gaan. Wanneer je je al druk maakt over de wijze van bevallen, ben je min of meer gestresst en dat werkt niet bevorderlijk.
Hi Princess, Ik stond voor min of meer dezelfde situatie als jij, maar ik heb direct de draaipoging geweigerd. Ik had me al aardig ingelezen toen het ernaar uit begon te zien dat ze in stuit zou blijven liggen en heb toen gekozen voor een KS. Nu was ik óók heel bang voor de bevalling, want ik ben sowieso chronisch pijnpatiënt (fybromyalgie) en zag op tegen óók nog weeën en de te verwachten blessures die ik bij een natuurlijke bevalling zou oplopen. Toch heb ik niet daarom voor een KS gekozen, maar vanwege de lagere risico's voor ons kindje. De herstelperiode en mogelijke risico's zijn bij een KS hoger voor de moeder. Eigenlijk leg je òf het zwaartepunt van het risico bij je baby òf bij jezelf. Bij een KS leg je het risico bij jezelf. Mijn keizersnede ging verder heel netjes en de begeleiding in het ziekenhuis was perfect, maar de eerste paar dagen zijn vreselijk pijnlijk! Na 4 dagen kon ik weer over de afdeling schuifelen en met moeite al wel zelf naar douche en wc. Ook kon ik Tica in een stoel voeden. Dat was genoeg om thuis verder te herstellen, want ik had nog erg weinig energie en nog de hele dag paracetamol nodig tegen de pijn. Hou er gewoon rekening mee dat je in het begin niet veel zelf voor je kindje kunt zorgen en dat de kraamzorg waarschijnlijk iets te snel weer weg is. Dus regel moeders/vriendinnen/extra dagen vrij voor de papa om te helpen in het huishouden en badderen enzo. Met de paracetamol hield ik ergens op Tica's 10e dag op en in de derde week zat er zelfs nauwelijks meer een korst op de wond. Wel voel je nog heel lang (nu nog) zo nu en dan steken van binnen. Valt goed mee te leven. Na een week of drie wandel je net zo goed in het park met je kindje hoor. En Tica had nergens last van en lekker geen verfrummeld hoofdje van het naar buiten geperst zijn! Alleen de eerste tijd is zwaarder dan bij een gewone bevalling. Nou dit was mijn KS-verhaal. Succes met je keuze!
Ik heb ook een keizersnee gehad, en ik moet zeggen als ik in jouw schoenen stond, zou ik de keizersnee kiezen. Ik zag ook gigantisch tegen de bevalling op (ze hadden mn zoontje op iets meer dan 10 pond geschat met de echo!), uiteindelijk een keizrsnee gekregen. Ik vond het doodeng! Kreeg bijna paniekaanval bij het idee Maar heb het toch gedaan, met een ruggeprik. Heel hard in de hand van de zuster geknepen toen de ruggeprik werd geplaatst, en daarna ging het zo snel. Absoluut geen spijt van. Ik zou het zo weer doen. Hardstikke fijn, k had geen pijn en mn zoontje gelijk gehoord toen hij werd geboren. Tijdens de keizersnee werd ik even paniekerig, maar de zuster was ontzettend lief en k werd gelijk weer kalm. Het is inderdaad langer herstel, maar na 3 weken deed ik weer alles. K heb geen steken ofzo gehad erna. Het is natuurlijk gevoelig voor een tijdje, maar absoluut geen problemen mee. Heel veel succes met het maken van je beslissing, heb vertrouwen in jezelf, dan komt het allemaal goed.
Zelf heb ik geen ervaring met stuitbevallingen, maar toevallig sprak ik laatst met een mevrouw die zeven! kinderen heeft, waarvan er drie met stuitbevalling zijn gekomen. Zij vond dat het geen verschil maakte. Ze zei zelfs dat de 'weke' delen met stuitbevalling eerst komen, zodat die alvast wat ruimte konden maken voor het hoofdje. Ik vond dat toch wel een positief verhaal van die mevrouw en daarom heb ik het toch maar even hier geschreven. Veel succes ermee!
als je dan een keizersnede deot zou ik het niet onder gehele narcose doen ( teminste dat is mijn ervaring ) en ik moest onder narcose had niks te kiezen omdat ik snel paniek, zelf wou ik dat niet maar het moest! ( waar ik nog steeds niet over te spreken ben ! ). wat je zegt ik heb zeker het huiltje gemist en hem zonder kleren zo uit m'n buik te zien. ik zag ineen keer een baby liggen met kleren aan en dat is naar mijn mening heel raar.
alvast bedankt voor jullie reactie's ik twijfel nogsteeds heel erg en moet het voor maandag weten :S omdat ik na de bevalling gewoon weer verder ga met mijn opleiding in de paardensport zit ik er dus heel erg mee dat het herstel veel langer duurt (dus dat ik ook veel te veel ga missen en dan het jaar over moet gaan doen wat eigenlijk wel zonde is) want dit is mijn laatste jaar maar ben zooo bang dat een stuitbevalling heel zeer gaat doen :S tis ook allemaal wat he kinderen krijgen
Tja, als je de keus hebt zou ik het eerst zelf proberen een KS is toch een soort van operatie waarbij je de eerste 6 weken bijna niks kan doen. Mocht het niet lukken (ik neem aan dat je in het ziekehuis moet bevallen) kunnen ze altijd nog een spoed KS doen toch? Of denk ik er nou te makkelijk over?
Bovendien kun je na een ks je kindje niet meteen vasthouden omdat je vastgebonden ligt. En dan moet je nog gehecht worden wat ook weer zo lang duurt en dan nog naar de verkoeverkamer tot je je benen weer kan bewegen (bij ruggeprik). En de eerste twee dagen kun je bijna niks met je kindje omdat je verrekt van de pijn en vastligt aan een infuus. En dan het herstel wat zo lang duurt. Nee ik zou denk ik toch via de normale weg willen proberen. Een ks kan altijd nog!
@setteke: ik heb een keizersnede gehad met een ruggeprik, maar mocht mijn kindje wel gelijk zien en bij me hebben hoor. Toen ik werd gehecht werd hij aangekleed en in de uitslaapkamer mocht ik hem direct weer bij me hebben liggen. Dit is niet zo volgens mij bij een keizersnede onder gehele narcose. Ik zou ook gaan voor een ruggeprik, was eerst ook bang voor de operatie, maar heb er eigenlijk heel weinig van meegekregen. Ben wel heel blij dat ik mijn mannetje direct mocht zien hoor! En mijn vriend mocht er ook bij zijn, volgens mij mag dat ook niet met algehele narcose. Over de keizersnede zelf, ik had idd de eerste dagen erg veel pijn, ben morgen 2 week verder en nu kan ik weer rond lopen ed, ben alleen nog heel snel duizelig en moe. Veel succes met je beslissing! Bedenk wel dat als je het eerst op de normale manier probeert, je helemaal uitgeput bent voor de keizersnede als het niet lukt. Ik had geen stuitbevalling, maar mijn zoontje woog 10 pond, na 14 uur weeën en 2 uur persen, werd alsnog besloten tot een keizersnede. Ik ben ervan overtuigd dat als ik direct een keizersnede zou hebben gehad, dat het herstel ook makkelijker zou verlopen. Ik had immers echt helemaal geen energie meer over. Sorry voor het lange verhaal.
oke, dan heb ik me daarin vergist, goed dat je het even laat weten! ik dacht zoiets een keer te hebben gelezen.
hier in het ziekenhuis (emmen) mag er niemand bij zijn als ik onder algehele narcose ga dus dat is denk ik in elk ziekenhuis verschillend maar ik ben er al uit! ik ga toch voor een stuitbevalling lukt het niet jammer dan....dan kan een keizersnee altijd nog toch?
Ik persoonlijk zou kiezen voor een vaginale bevalling. Mijn tante heeft 2 stuitbevallingen gehad en dat ging prima! Waren nog flinkerds ook! (beiden ruim 10 pond)
@daddy princess: idd, een keizersnede kan altijd nog! je wordt goed in de gaten gehouden in het ziekenhuis en ze zullen er zeker voor zorgen dat jij en de kleine geen overbodige risico's lopen. Bij mij kwam de gynaecoloog om 22.20 uur kijken en om 22.35 lag ik al op de operatietafel, dus een keizersnede kan idd altijd nog!
Ik heb zelf vorig jaar een keizersnee gehad, omdat de kleine in stuit lag en ik zwangerschapsvergiftiging had. Daarnaast groeide de kleine niet goed genoeg meer en was dit alles rede voor de gyn. om geen draaipoging te doen maar een keizersnede te plannen. Eerlijk gezegd was het voor mij best een geruststelling; het bleek dat onze kleine het best moeilijk had in mijn buik en zo zaten er voor hem de minste risico's aan. De keizersnee is mij ontzettend meegevallen (ook ik ben panisch voor bevallingen, vroeger al!). De ruggenprik heb ik niet eens gevoeld! De anesthesist zei toen hij mijn huid ging verdoven dat hij met een pennetje ea. af ging tekenen op mijn rug. Heeeeel slim! Dit was geen scherp pennentje maar de verdoving van de huid. En zo vond ik dit nare, krassende gevoel niet pijnlijk (als ik wist dat het prikjes waren misschien wel), en vlak daarna kwam de ruggenprik. Echt waar, ik heb er helemaal niets van gevoeld! De keizersnee zelf verliep voorspoedig. Vond het wel een beetje een raar gevoel, je voelt allemaal 'gefrunnik' in je buik. Ik mocht de kleine ook gelijk zien, ik 'moest' zelfs met een spiegel meekijken van de gyn. toen 'ie geboren werd! De pijn is mij ook ontzettend meegevallen. Ik heb van de vier dagen ziekenhuis maar drie dagen paracetamol geslikt, daarna niet meer! Tuurlijk is het pijnlijk, maar heel goed te doen, althans in mijn geval. Tip; eet en drink rustig, ik heb me de tweede dag flink verslikt en het hoesten deed ontzettend pijn aan het litteken! Dat was echt het naarste van allemaal. De ochtend na de operatie werd de katheter verwijderd. Ik vond het gelijk een goed idee om voor het eerst uit bed te gaan, kon ik vast oefenen voor het geval ik dalijk echt eruit moest om te plassen. Dat was wel even doorbijten, maar als je door de pijn heen bent valt ook dit reuze mee. Om een heel lang verhaal korter te maken; ik zou het zo over doen! Succes met beslissen! Laat je nog weten wat het wordt?!
Ik heb hetzelfde meegemaakt en heb gekozen voor KS. De hoofdreden hiervoor was vooral de kans op complicaties voor het kind (zuurstoftekort, gebroken sleutelbeentje enz) En omdat 50% van de stuitbevalling alsnóg in KS eindigen....Ook had mn beeb een fors hoofd zagen ze op de laatste echo, dat zag ik als een voorteken om het niet te doen. Hier kan je evt mn bevallingsverhaal lezen: http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... 69&start=0 Ook kan je kijken op www.stuitekindjes.nl met meerdere ervaringsverhalen van stuitbevallingen en KS. Succes meid!