Hallo Mijn dochter is nu 5 maanden en sinds een week ofzo huilt ze ineens enorm veel. Voorheen was ze altijd vrolijk, lacht veel, slaapt goed, drinkt goed, met andere woorden..voorbeeldig. Maar nu...ze slaapt weinig, huilt veel, wil niks, wil niet in box, niet in stoeltje, niet op speelkleed...eigenlijk wil ze alleen maar op mn schoot en dan moet ik liefst nog lopen ook. Erg vermoeiend dus. Voorheen sliep ze tot half 9 zo'n beetje, nu begint ze om 6 uur al te piepen en te huilen. Ze brult het af en toe uit dat het net lijkt of ze enorme pijn heeft, maar ik zou niet weten wat. Ik kan niks ontdekken qua tandjes, ze heeft geen koorts, ontlasting is gewoon zelfde als altijd etc. We zijn gewoon enorm verwend met die eerste 4.5 maand dat dit ineens erg vermoeiend is. Zijn er hier mama's met zelfde ervaringen? En hoe hebben jullie t aangepakt? Iemand enig idee wat ik verder nog kan doen?
Kan dat al met 22 weken? En tis al zeker een week, kan dat met een sprongetje? Je ziet t, ik ben niet echt thuis in de sprongen-wereld
Ja ze is 3 daagjes te vroeg, dus netjes op tijd. Volgens de kalender in t boek, zou ze nu 't zonnetje in huis moeten zijn'...nou niet echt hoor
Kan heel goed een sprong zijn, Merel kreeg de 26 weken sprong ook bij 20 weken en duurde 7 weken lang.
7 weken lang? Oef.. Ik zit nu even te lezen in Oei ik groei en zit gewoon te janken van herkenning. Ik ben zo moe, ik ben zo gefrustreerd af en toe van dat gehuil en niks willen, dat ik op t einde van de dag gewoon helemaal af ben. Ze wil amper slapen, terwijl ze voorheen zeker 2 of soms 3 uur per voeding sliep. Ik hoop dat dit niet al te lang duurt, want dan raak ik zelf uitgeput.
het kan heel goed dat ze gewoon last heeft van doorkomende tandjes die jij nog niet voelt of ziet zitten meid... probeer eens om haar een koude bijtring te geven? of en dat kun je zelf halen bij de apotheek ik heb er geen ervaring mee maar heb wel eens gelezen dat dat wil helpen, heb je iets van homeopatische druppels als kinderen last hebben van doorkomende tandjes...want tandjes die doorkomen hoef je niet te zien/voelen... en tis een baat het niet schaad het ook niet gebeuren (die druppels) dus heeft ze geen last van tandjes "doet"het verder ook niets. maar het zou maar zo kunnen zijn... blijft het nou zo, zou ik toch naar de ha gaan want wie weet heeft ze wel een oorontsteking o.i.d.(die zie jij ook niet).... in ieder geval heel veel succes meid... gr.smoekie
hier ook heel herkenbaar. overdag valt het nog mee, al is hij wel helemaal uit zijn doen. huilt om niks etc., maar is nog steeds heel vaak wel vrolijk. alleen 's nachts......drama...........heel onrustig slapen, veel huilen terwijl hij slaapt. zielig om te zien. hij kan ineens wel draaien van zijn rug naar zijn buik, pakt heel bewust met 2 handen dingen vast, daaraan te merken denk ik wel dat het een sprongetje is. ook zie ik 2 witte bobbeltjes onder in zijn mond op het tandvlees, dus het zal wel een combinatie zijn van verschillende factoren. Maar wel vermoeien, zeker omdat we de afgelopen 2 maanden erg verwend waren! Maar goed, de eerste 3 maanden waren ook erg moeizaam, dus het heeft tot nu toe minder impact, ben het wel gewend...........
Kan een baby ook niks tot bijna niks van een sprong merken. Mike is nu bijna 6,5 maand maar nog nooit iets gemerkt van extreem veel huilen en dat soort vervelende dingen. Heel af en toe heeft hij wel eens een dag dat t allemaal wat minder is maar ook dat valt tot nu toe reuze mee.
Bij Angelina heb ik van de voorgaande sprongen ook weinig tot niets gemerkt hoor. Nu heb ik toch steeds meer t idee dat t toch dr tandjes kan zijn, dus ga in elk geval maar ff naar de drogist voor druppeltjes ofzo.
Join the club! Hier ook, ik heb ons mannetje zelfs al 2 keer moeten ophalen van het KDV omdat hij zo hysterisch was. Hij wordt ook steeds vroeger wakker. Nu kwart voor 6 smorgens, gelukkig met een speentje nog 3 kwartier kunnen rekken maar het wel errug vroeg. Hij wilt alleen maar aandacht en inderdaad bij voorkeur gedragen worden of op je schoot zitten of staan. Jij ook sterkte!
We zijn intussen 2 weken verder en tis nog steeds drama. Zondag heeft ze bijna 5 uur aan 1 stuk gehuild, met af en toe een 10 minuutjes pauze. We waren een weekendje weg en zijn halsoverkop naar huis gereden om termometer en paracetamol te halen om te kijken of ze koorts had, maar dat was niet zo. Het enige wat ze wil is aandacht. En dan t liefst met haar rondlopen, want zodra ik ga zitten met 'r, schreeuwt ze de hele boel bij elkaar. Maar als ik dan weer loop en wieg, is t weer goed en lacht ze weer. Mama is moe
Kan me voorstellen hoe je je voelt. Zelf had ik het ook helemaal gehad in die tijd. Niks was goed, ze wilde niet in de box, niet op schoot, niet op de grond, niet naar bed, VOORAL niet naar bed. Soms waren we wel 2 uur bezig voor ze ging slapen. BEKaf was ik. Maarrrrrr..... na die sprong (waarin ze ook 4 tandjes aan de bovenkant kreeg) was er zoveel veranderd en kon ze ineens zoveel meer!, dat ik die weken ook zo weer vergeten was. Ik heb tijdens die periode zoveel mogelijk gevolgd wat Merel wilde. Heel vermoeiend en zwaar, maar als ik naar haar luisterde was het voor mij wat minder frustrerend en voor haar ook. Het duurt even, maar het gaat weer over. En als je toch denkt dat er iets anders aand e hand is...gewoon even de huisarts bellen voor een controle. Ik wens je heel veel sterkte, misschien een idee om iemand een keer te laten oppassen zodat jij even kan relaxen (dagje sauna ofzo, shoppen, ik noem maar wat ) kan je weer even bijtrekken en is het wat makkelijker weer om te gaan met het vele huilen. Heel veel succes.
Dankjulliewel voor de lieve woorden. Ik heb net in elk geval even een afspraak gemaakt met de HA, morgenochtend kan ik terecht. Ik hoop maar dat t alleen een geruststelling gaat worden dat er niks is, als er wél wat is, voel ik me mega schuldig dat ik het zolang 'heb aangekeken'
Je kunt jezelf niks verwijten hoor. Je hebt toch gekeken of ze koorts heeft, ontlasting, tandjes etc. Je hebt altijd het beste voor met je kindje.
pffff je verhaal komt me erg bekend voor....Gyano heeft dit ook 3 weken lang gehad (zelfs 4 uur wakker achter elkaar iedere x) maar sinds 3 dagen is hij weer de oude (gelukkig) hij kan ineens meer dingetjes en lacht ook meer....dus ik denk dat het een sprongetje is grtz Ramona
Vanmorgen dus naar huisarts geweest, die heeft haar uitgebreid onderzocht en goedgekeurd. Alles gekeken en geluisterd en ze ziet geen enkele medische reden voor het vele huilen. Dus het kán sprongetje zijn, óf tandjes, óf krampjes. Dat is gokken natuurlijk. Enige wat ik kan doen is rustig blijven, aankijken en hopen dat t snel overgaat en inderdaad maar een fase is. Ik doe m'n best.