Allereerst wil ik even kwijt dat ik het heel moedig vind en ook knap dat moeders hier hun gevoel durven uiten en ook hun kwetsbare kant laten zien. Het lijkt soms wel of er een ongeschreven regel bestaat waarin staat dat je het als ouders en dan in het bijzonder moeders niet mag hebben over het feit dat het opvoeden ook wel eens moeilijk is, als je mensen live spreekt zijn ze minder open dan hier op het forum. Maar dan nu mijn vraag, ik twijfel over een tweede, want je weet dan niet wat je te wachten staat. Is het veel drukker dan je had verwacht? Je eertste is zo lief en makkelijk maar de tweede is een heel ander kind( of anders om) Je wilde heel graag een tweede ook omdat het gezelliger is voor de eerste maar nu blijkt dat ze niet zo met elkaar op kunnen schieten als je wel had gehoopt. Ik wil graag weten wat het met een gezin doet als er een tweede kindje bijkomt! Groetjes missmama
ik denk dat je niet kan weten wat het met je gezin doet als er een tweede komt... wij hebben er ookg oed overnagedacht wel of geen tweede nu al... onze kleine is namelijk best makkelijk, maar als we een andere baby zien dan begint ze helemaal te kletsen.. wij zelf hadden er wel al behoefte aan maar zaten te twijfellen of alysia het wel leuk zou vinden.. hebben een tijdje getwijfelt en had ook zoeits van zolang we twijfellen en denken van wel of niet wachten we nog even tot we er helemaal klaar voor zijn.. en nu na lang twijfellen zijn we eruit en willen wij echt een tweede.. alsyia is vandaag 1 jaar geworden dus vonden het wel een mooie leeftijd.. en denk dat het allemaal straks een kwestie van wennen is voor zowel alysia als voor ons.. maar ik denk als je positief en lekker zelf door het leven gaat dat het allemaal goed komt.. ik kom zelf uit een gezin van 6 kinderen en mijn moeder lukte het ook allemaal dus ik denk dat het wennen.. en als ze het niet met elkaar kunnen vinden denk dat, dat dan misschien wel fases zijn, voor een je 1ste dan natuurliijk wennen van he ik krijg niet meer alle aandacht... maar ik vertrouw erop en zie wat ons te wachten staat vanzelf ... dus zal als je een tweede wil goed over nadenken succes
Bij ons zit er dik anderhalf jaar tussen. Mn dochter de oudste is heel tempramentvol, als baby al. De eerste 6 maand met haar vond ik niet leuk, had ook een pnd. Op dr eerste verjaardag was ik weer zwanger (toen 5 wk, maar wist het nog niet) die zwangerschap kwam sneller dan verwacht en we schrokken ook best wel. Mn zoon is een heel rustige baby, huilde bijna nooit, sliep 20u per dag minimaal, nadeel was/is dat hij verder nogal een zorgekindje is en veel bel De eerste maanden waren niet veel drukker, tuurlijk had ik het wel druk, de jongste moest minimaal 9x per dag bv en mn man werkt veel dus ik doe alles zelf. Nu begint het wel druk te worden omdat ze beide flink ondernemend zijn, er altijd wel iemand is die me nodig heeft ed. aan de andere kant heb ik ze nu in een zelfde schema. Staan tegelijk op, eten nagenoeg op dezelfde tijden, krijgen schone broek op dezelfde tijden, doen samen een middagdutje (jongste wel langer maar oke) en savonds gaan ze gelijk naar bed. Ik vond de overgang van geen naar 1 kind veel zwaarder dan van 1 naar 2. Nu was ik al gewend aan het ritme ed. en het overkomt je allemaal veel minder. Kon er nu ook meteen meer van genieten en beter relativeren. Mn jongste drinkt nog regelmatig snachts maar ik weet dat dat ooit wel over zal gaan terwijl bij die eerste ging ik toch krampachtiger met alles om (al vond ik mezelf toen al best relaxt) Mijn kids zijn helemaal dol op elkaar... misschien omdat kleine kids nog niet echt een hekel aan iemand kunnen hebben en mijn dochter toen haar broertje geboren werd ook nog geen echte jaloezie kende (nogsteeds niet echt hoor) ze weet gewoon dat soms haar broer zn aandacht nodig heeft en ze ff moet wachten. Vooral nu is het echt genieten... ze zijn echt met elkaar bezig, delen speelgoed, spelen samen op hun eigen manier. Heel gezellig dus. Kortom ik zou het zo weer doen en mij viel het reuze mee. Wat iker in de praktijk van merk is dat ik veel meer wasjes draai, als ik weg wil eerder moet beginnen met klaarmaken en dat sommige dingen meevallen (eten gaat bijv. erg goed omdat ze het leuk vinden elkaar te zien eten) en dat andere dingen minder zijn (in bad gaan duurt nu veel langer en is vooral als ze moe zijn wel eens wat gezeur)
ik ben van mening dat zoiets moeilijk voor te stellen is net als dat je de eerste krijgt, is dat ook niet uit te leggen. je kunt van te voren ook niet weten hoe het volgende kindje is. ze kunnen wel heel erg van mekaar verschillen. het is wel meer plannen dan met één. en met een tweede ben je wel makkelijker.
Hier zit er 3,5 jaar tussen die twee. Het was mooier, maar ook drukker en moeilijker dan ik ooit had kunnen denken.