Ik wil echt wel graag een tweede, maar ik wil ook gewoon nog heel erg van Robin genieten. Daarom wacht ik tot Robin minstens 2 geweest is. Tussen mij en mijn jongere broertje zit 2 jaar en 11 maanden en dat vind ik wel prettig. Dat hoop ik eigenlijk voor Robin ook.
Mijn leeftijd speelt ook een rol om niet te lang te wachten. Ik ben nu 35! Bovendien hebben wij bij elk kind weer kans op een ziek kindje, dat was ook een reden. Niet te veel tijd er tussen te hebben.
Nou de zwangerschap van de eerste was veel spugen nu gelukkig niet alleen in het begin echt doodop! Helaas doe ik het opnieuw alleen en dat valt wel erg zwaar, mijn zoontje is echt een makkelijk kindje maar vraagt veel aandacht! Ik hoop dan ook dat ik bij de 2de snel mij draai kan vinden met een goed ritme zodat beide kinderen ook alleen aandacht krijgen van mij!
Ik ben 10 weken geleden bevallen, maar mn hoofd zit nu al bij een tweede. Dat had ik echt nooit verwacht. Ik vond zwanger zijn echt niet leuk, terwijl het me zo geweldig leek. Ik had zo last van alle kwaaltjes dat ik zei:NOOIT MEER! En nu ben ik alle ellende alweer vergeten en lijkt het me weer geweldig om toch nog een keer zwanger te zijn
Ik had een makkelijke zwangerschap, bevalling en een makkelijke baby en vond het allemaal zo geweldig dat ik ook na een paar maandjes wel weer een tweede wilde. Achteraf gezien ben ik blij dat mijn man anders besliste want toen mijn dochtertje eenmaal ging lopen en wat meer hulp overal bij nodig had was ik toch wel blij dat ik niet opnieuw zwanger was of nog een baby zou hebben. Ze wordt nu bijna drie en gaat in september naar school voor halve dagen en nu lijkt het mij wel weer leuk om er toch nog een keer voor te gaan.
Maar goed dat er ook mannen zijn die het meer van de praktische kant bekijken. Ik moest er niet aan denken om zwanger te worden binnen de eerste jaren van onze dochter en dan 2 kleine kinderen te hebben die veel aandacht nodig hebben. Ik wilde mij kunnen focussen op 1 kind in haar eerste jaren, haar de volledige aandacht kunnen geven, niet mijn relatie op het spel zetten, en vooral mijzelf niet te verliezen in de moederrol. Ze gaat binnenkort naar school en als die routine er eenmaal in zit, wil ik pas weer overwegen om aan een 2e kindje te beginnen.
Ik denk dat je je ook heel eerlijk af moet vragen of je echt meteen weer een kleintje wilt of dat je de zwangerschap en kraamtijd mist.. Hier zit er bewust een aardig leeftijdsverschil tussen, o.a. vanwege een eerste zware zwangerschap en we waren er gewoon nog niet klaar voor. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Vind het wel fijn dat onze zoon veel zelf kan en het ook heel bewust mee maakt
Toen D. 9 maanden kriebelde het een hele tijd, toen omwille van de omstandigheden niet voor gegaan en eerlijk gezegd, nu hij 2 is, hoeft het voorlopig nog niet. Ik moet er niet aan denken om een dwarse peuter en een baby tegelijk te hebben. Ik vind het ook heerlijk dat ik alle aandacht naar D. kan laten gaan. Wie weet, over een jaar of 2?
Hey dames, Een aantal van jullie weten precies het punt te raken waar het om draait, en dat is dat het ( waarschijnlijk ) zwaar is, maar ook dat je niet volop kan genieten van het 1e kindje. Ik heb het er dus ook al met mijn man over gehad dat ik dolgraag een 2e wil, en dat ik er niet teveel leeftijdsverschil tussen wil laten zitten, maar dat ik er niet aan moet denken om dingen van mijn dochtertje te missen. Ik heb lichamelijk problemen, en ben me er van bewust dat als ik bijvoorbeeld zwanger zou zijn, en mijn dochtertje gaat lopen, ik haar bijvoorbeeld met een dikke zwangere buik niet zomaar ff makkelijk kan optillen als ze bijvoorbeeld valt tijdens haar eerste stapjes etc etc. Dit is maar even een kleine voorbeeld wat ik geef. Aan de ene kant wil ik dolgraag een 2e nu al, maar aan de andere kant wil ik echt niets missen van mijn dochtertje. Mijn man en ik hebben nu besloten toch nog even te wachten met een 2e. Ik slik geen pil o.i.d we doen het gewoon met condoom. Mochten we dan voor een 2e gaan dan hoeft mijn man alleen zijn jasje uit te laten. Ergens in een post hierboven schreef iemand of ik daadwerkelijk wel een 2e wil al, of dat ik gewoon de zwangerschap en kraamtijd mis. Het antwoordt daarop is : NEE, ik mis het niet zozeer om zwanger te zijn of de kraamtijd, maar ik heb altijd dolgraag 2 of 3 kindjes gewild ( als het ons gegeven is natuurlijk ) Ik ben bijna 32 jaar en in onze familie komen baarmoeder problemen voor. De gyn heeft in 2011 op het hart gedrukt dat ik er ten alle tijden rekening mee moet houden dat ook ik op een jonge leeftijd mijn baarmoeder kwijt kan raken, omdat dit dus voorkomt in de familie. En dat speelt natuurlijk wel in mijn achterhoofd.
Inmiddels ervaring met het beste van beide. Tussen zoon 1 en 2 zit 14 maand leeftijdsverschil. Lichamelijk was de 2e zwangerschap een veldslag. Zoon 1 was een heerlijke baby, dat maakt het ietwat makkelijker. Hij liep gelukkig al met 10 maand waardoor ik hem niet heel veel hoefde te tillen (wat ook niet meer mocht door ernstige bi) Zoon 2 kwam ter wereld en werd een mega huilbaby. Na twee heftige zwangerschappen en 1 zeer onrustige baby was daar dan de Depressie. Mijn jongste zoon word einde deze maand 7 en onze dochter is net een maandje oud.. Wat een genot. Ik heb wederom een verschrikkelijke zwangerschap gehad. Een ware veldslag, nu had ik veel hulp aan mijn twee jongens die toch al heel zelfstandig zijn waardoor ik geestelijk veel beter in mijn vel zat. En nog zit!!! Ik kan de hele wereld aan. Nu komt dan daar weer het dilemma... Ook mijn eierstokken klapperen nog steeds. We wisten al dat we graag vier kindjes zouden willen grootbrengen. Maar wanneer zet je de stap naar nummero vier? Als we 2 jaar wachten is mijn oudste zoon al 10. Met een peuterpuber huiswerk maken is voor hem niet leuk. Als we dit jaar nog een start maken grote kans op loodzware zwangerschap. Tsja dan moet je naar één van 2-en luisteren je hart of je hoofd! Wat het hier gaat worden weten we nog niet. Hoewel ik moet bekennen dat we nu dat onze dochter vier weken oud is we steeds zeggen dat we nu echt veilig moeten gaan vrijen maar dat geen 1 van 2-en daar van overtuigd is en het dus niet gebeurd! Ik vond 14 maand tussen 2 kindjes de eerste vier jaar enorm heftig, daarna was het zoveel makkelijker. Alles gaat in rap tempo, dag pampers, hallo basisschool!!! Ik kan er nu zoveel meer van genieten dan dat ik toen kon. Dus wat ik toen niet heb genoten doe ik nu dubbel en dwars inhalen... Succes allemaal met het maken van de keuzes!
Ik herken het. Ik vond het zo fijn met mijn zoontje, dat ik er nog wel zo een bij wilde Maar ik heb met mijzelf de afspraak gemaakt, om te wachten tot de oudste 1 jaar was, en om DAN pas na te gaan denken, of we dan al een tweede wilden en of dat ook financieel haalbaar was en zo. Waarom? Omdat een klein baby'tje heel makkelijk is en je je erg kunt vergissen, in dat zo'n tweede erbij dan ook wel goed te doen is. Helemaal als de oudste nog niet kan lopen... dan moet je TWEE kiddo's dragen! Tussen de 7 en 12 maanden, ben je al veel meer bezig met opvoeden en ben je meer bezig met verzorgen. Het is niet alleen maar knuffelen, voeden, verschonen en naar bed brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen besloten om nog héél even te wachten, om een hele flauwe reden. Mijn 30e verjaardag was ik nuchter, want ik was zwanger. Mijn 31e verjaardag dronk ik niet, vanwege de borstvoeding. Ik wilde op mijn 32e verjaardag ook een keer lekker kunnen zuipen Niet dat ik zo'n zuipschuit ben, maar vond het wel weer eens leuk voor de verandering Hiermee werden onze plannen 'slechts' 4 maanden uitgesteld. Ik was ook redelijk snel zwanger, maar helaas werd dit een miskraam. Het duurde ook weer een half jaar voor ik weer zwanger werd. Nu zit er 2 jaar, 10 maanden en 19 dagen tussen onze jongens en ik moet zeggen: Ik ben er super blij mee! - De oudste snapt alles al, wat met de baby te maken heeft. Dus ook wanneer hij even moet wachten als ik met zijn broertje bezig ben. Hij is echt ontzettend lief en zorgzaam en helemaal niet jaloers, mede doordat hij snapt dat zijn broertje zijn plaats niet inneemt of zo. - Hij is oud genoeg, om goed te kunnen verwoorden hoe hij zich voelt; - Hij kan zelf hele stukken lopen, of op de buddyboard staan, dus geen probleem qua buggy of zo; - Hij kan zelf de trap op en af, zodat ik niet 2x op en neer moet als we naar boven moeten; - Hij kan helpen met de baby, dingen aangeven, de baby vermaken (echt zo leuk hoe die twee bezig zijn!) - Ze gaan allebei naar de kinderopvang, wat best duur is. Maar de oudste gaat na de zomervakantie alweer naar school, dus die extra kosten vallen al snel weer weg; Al met al vind ik het nu dus super, dat ze nog net geen 3 jaar schelen.