Het is nooit goed... Hij wilt geen luier aan, maar als ik uitleg dat hij dan in zijn onderbroekje moet en dat hij dan zeker pipi moet doen op de wc komt hij terug en eist hij een luier Hij wilt geen kusjes en knuffels meer als ik ze vraag, maar komt zelf wel soms knuffelen (vooral als hij zichzelf dan kan zien in een spiegel, de kleine ijdeltuit ) Ik mag hem niet helpen met eten als ik zie dat hij het lastig heeft, en soms moet ik hem volledige maaltijden voeren. Ik mag geen zalf smeren, tot we halverwege de trap zijn, en dan eist hij zalf... Hij wilt geen melk, dan weer wel maar in de beker. Kom ik met de beker af zegt hij "nie beker, fles" terwijl ik hem op voorhand heb laten kiezen... En dat is alleen maar vandaag... vermoeiend hoor! En ik snap gewoon niet wat er in zijn kopje omgaat Herkenbaar?
Persoonlijk denk ik dat je wat strenger voor je zoontje moet zijn en hem niet zoveel keus geven. Als hij een beker wil, prima, maar dan doet ie het daar ook maar mee tot de beker leeg is. En niet halverwege een fles gaan 'eisen', zoals je het noemt.
idd dit is uitproberen van een puberpeuter strenger zijn niet hem z,n zin geven hij wil geen zalf dan niet, duidelijk zijn je kan nu zalf krijgen straks op de trap niet meer. beker en dan de fles nee hoor, je hebt voor de beker gekozen en wil hij dat niet dan geen drinken jammer. die van mij is 3 en 2mnd en doet dit nog regelmatig, ik noem het uitproberen uitdagen van hoever kan ik gaan bij mama en papa. en dna heb je soms mega conflicten (zeer vermoeiend) maar als je zoon weeet waar t op staat dan......................
Ja dat is het heerlijke peuter gedrag. Nu heel streng zijn en op 1 lijn blijven zitten anders gaat hij echt een loopje met je nemen succes
zooo herkenbaar. Liam is nu 2 en 2 maanden, maar dit gaat de hele dag door. ik denk ook dat het helpt om wat strenger te zijn. Al is het soms zo moeilijk, want die kleintjes hebben een lange adem.... Mama gelukkig ook. En bij Liam zeg ik er nu ook bij dat hij niks anders krijgt als waar hij om heeft gevraagd. maar hij blijft het proberen.
Heel herkenbaar een peuter van 2! Ik raad je ook aan om wat strenger te zijn. blijf bij je punt en als jij zalf wil smeren voor jullie naar boven gaan dan doe je dat... niet wanneer hij het wil. Als jij vind dat hij uit een beker kan drinken... dan geen fles meer. Of als hij mag kiezen... bij zijn eerste keuze blijven, zo leert hij dat keuzes maken consequenties heeft. Maar veel succes het is soms lastig als ze groot worden
Hij is aan het kijken waar jou grenzen liggen, hoever hij kan gaan. met andere woorden hij kijkt of jij hem die veiligheid van grenzen kan geven. en als hij het er niet mee eens is zal hij boos worden, ben je nu duidelijk in wat jij van hem verwacht heb je daar later alleen maar profijt van, anders krijg je echt een klein draakje
Thank god dat er nog anderen zijn die dit ook hebben. Voorbeeldje van gisteravond: Thijmen wilde niet staan onder de douche maar in zijn kleine badje. Dat mocht niet -> krijsen weglopen etc... uiteindelijk toch onder de douche... wil hij er niet meer uit als het tijd is om af te drogen... argh... Of met dvd kijken, hij wil bob de bouwer zien da's prima dus die zetten we op en zodra het begint zegt ie: neeeeee, die niet..... En zo kan ik ook nog wel doorgaan...
Whahahaha heeeel herkenbaar....hier is momenteel álles een strijd...heel vermoeiend....zeg ik ja, zegt hij nee, zeg ik nee, zegt hij ja...dat idee....pfff.....maar het hoort erbij zeggen ze! Inderdaad consequent zijn maar ik weet er alles van...die kleintjes hebben soms een lange adem...maar mama dus ook...succes en sterkte
oh maar hij krijgt zijn zin niet hoor! Wat idd resulteerd in helse driftbuien soms. Maar ik ben al "content" dat het "normaal" peutergedrag is. Dat niet alleen de mijne af en toe een monstertje wordt! Vandaag nog. Naar de winkel geweest voor een nieuwe zomerjas voor hem. Hij heeft mee mogen kiezen, alles goed en wel... Maar bij het naar buiten gaan wou hij zijn oude jas niet meer aandoen Een helse strijd om die jas aan te krijgen. De mensen kijken naar mij natuurlijk. Brullen roepen tieren... en toen wou hij niet in de auto. Misschien 10 min liggen "vechten" om hem in die autostoel te krijgen! Het was weer een leuke attractie op de parking Ik was er helemaal bezweet van! De halve rit naar huis heeft hij nog liggen roepen en tieren (heb hem gewooon genegeerd) en toen was het over. Zo'n mannekes van 2.5 kunnen sterk zijn!! Soms denk ik echt zou ik hem eens REDEN geven om te brullen? Maar dat doe ik natuurlijk niet. Alhoewel ik hem in GEDACHTEN regelmatig een pets heb verkocht En zijn broertje... Die lag verbaasd rond te kijken, zich waarschijnlijk afvragend waar al die herrie vandaan komt
Oh zoooooo herkenbaar! Hier eentje die een maand jonger is. Af en toe ben ik echt blij dat ik even 'verlost' van hem ben ( oh wat klinkt dat erg! ) maar dan kan hij lekker met de kindjes spelen en mama is lekker aan het werk. Ik tel elke dag minimaal 20 x tot 10... Zucht... Gelukkig is het een fase.......
Oooooooow, wat heb ik nog steeds een geluk, onze Jesse heeft het nog steeds niet. Hij is vorige maand twee geweest. Hij is best wel eens boos, als hij bv zijn wagonnetjes niet achter z'n treintje krijgt. Maar echt boos van eigenwijsheid, dat is er nog steeds niet. Nu maak ik me niet de illusie dat het niet meer komen zal hoor. Maar tot die tijd geniet ik nog maar dubbel van hem. Maar 'HET' kan elke dag toeslaan.
Ik zie dat jij schrijft: ik heb hem in gedachten al wel een paar keer een pets gegeven. Nou, eerlijk gezegd denk ik, als kindjes écht heel vervelend zijn en je zitten te jennen, dat ze best eens een keer een 'milde' pets op hun broek mogen hebben hoor. Ik weet het wel, het mag niet meer, maar reken er maar op dat het meestal heel goed helpt! Ik ben van mening dat een corrigerende tik beter werkt dan altijd alles maar uit te moeten leggen tot in het oneindige. Soms moeten ze gewoon es even heel duidelijk voelen dat hun moeder de baas is en niet zij. Maar goed, hier is het dus nog niet aan de orde...
een "opvoedkundige tik" vind ik eigenlijk ook zo slecht niet. Maar ik wil dat zo veel mogelijk vermijden. Het klinkt heel raar, maar ik heb veel te veel schrik dat ik op dat moment mijn eigen kracht niet ken en mijn kindje misschien wel echt pijn doe. Vandaar dat die tik in gedachten wordt gegeven en dat ik dan probeer mijn geduld te bewaren