Hallo allemaal, Nieuwe mama als ik ben en dus nog lekker onzeker en angstig vraag ik me af: gaan jullie echt bij elk huiltje kijken wat er aan de hand is? Mijn man zegt: als je elke keer als ze een gil geeft gaat kijken en gaat oppakken en vasthouden, wennen ze er aan en dan is straks het hek van de dam... Maar ja, ik wil gewoon zeker weten dat er niks aan de hand is. Toch is het zo dat ik ook wel eens denk: Je hebt een schone luier, je hebt gegeten (meer dan genoeg) en je ligt lekker in bed... wat kan ik dan nog meer doen? Lekker even knuffelen is ook al gebeurd en toch moet je dan op een gegeven moment de baby neer kunnen leggen... Maar ik vind het heel moeilijk om het huilen te negeren... zeker omdat we een tweeling hebben, dus soms denk ik ook nog: Oh nee als nu de ander ook maar niet wakker wordt... Hoe gaan jullie hier mee om?
Nog gefeliciteerd met je twee kindjes! Ten eerste: iedere nieuwe moeder zit hier mee hoor! Je moet je kindjes nog leren kennen en dus ook de huiltjes die erbij horen. Er is op deze leeftijd nog geen sprake van echt verwennen. Je kindjes zijn nog zo klein en kunnen de koppeling tussen 'ik huil' en 'ik mag bij mama/papa' zijn nog niet echt maken. Als ze huilen, voelen ze zich op de een of andere manier niet prettig. Dat wil echter niet zeggen dat je ze altijd op moet pakken, vind ik (al zullen de meningen daar over verschillen op dit forum!). Als je kindjes zo klein zijn, zou ik sowieso altijd eventjes gaan kijken. Als ze in het bedje liggen kun je ook proberen om ze even rustig over het bolletje te aaien, en 'sssshhh' te zeggen waardoor ze rustig worden. Wellicht vallen ze dan weer in slaap. Als ze dan rustig zijn, ga je weer weg. Zo voelen ze dat papa/mama er wel altijd voor ze is. Misschien hebben jouw kindjes het nodig om zich eventjes een beetje in slaap te jengelen, maar dat kan ik natuurlijk ook niet beoordelen vanaf hier Je moet hier een beetje je eigen weg in zien te vinden! Succes met je kindjes!
Die kleintjes hebben net 9 maanden continu lichaamscontact met jou en elkaar gehad. Nu moeten ze alleen (?) in een bedje liggen waar het stil is en ze geen mama ruiken, horen, voelen,... Ik ben van mening dat je (zeker zo'n kleine) baby's niet té veel kan vasthouden. Knuffelen hoort, naar mijn mening, ook zeker niet onder verwennen! Het is een even grote behoefte als voeding, schone luier,.... (verwennen betekent, volgens mij, dat je steeds maar toegeeft aan wat je kind wil. Het is iets anders dan toegeven aan wat het kind nodig heeft!)
Je man heeft in ieder geval geen gelijk, helemaal niet bij deze leeftijd. Als ze straks 1 zijn hoef je natuurlijk niet om elke gil en boze kreet naar toe te rennen, maar dan hoor je het verschil ook heel goed. Baby van 1 week oud denkt niet, die heeft totaal geen besef van de wereld om zich heen. Die voelt zich prettig en voldaan (dan is ze lekker rustig) of voelt een bepaalde behoefte. Deze zijn heel basaal: honger, kou/warmte, pijn, mamahonger. Als je aan alle andere behoeftes hebt voldaan blijft meestal mamahonger over. Ze zijn net uit je buik gekropen en willen gewoon bij je zijn. Ik zowiezo altijd even kijken bij de kindjes als ze piepen, en troosten in bed of bij het bed. Ik ken je angst dat ze elkaar wakker gaan maken. Dat komt meestal wel goed hoor, kindjes wennen snel aan bepaalde geluiden en slapen daarna daar doorheen. Mijn dochters hebben ruim 1 jaar naast elkaar geslapen en werden nooit wakker van elkaar (nu gaan ze wel apart naar bed omdat ze elkaar bewust wakker houen, maar dat is een ander verhaal). Mijn zoontje lag ook vanaf dag 1 bij zijn zussen, maar kon dus niet aan die geluiden wennen. Het is erg afhankelijk per kind is mijn ervaring.
Allereerst gefeliciteerd met jullie ukkepukjes. Als nieuwbakken mama is het gewoon erg moeilijk om te herkennen wat je kind wil. Je kan je kindjes echt nog niet verwennen met te veel knuffelen. Ze hebben 9 mnd. constant bij je gezeten en ze moeten nu erg wennen dat ze ook wel eens met z'n tweetjes zijn. Als jij of je man het idee hebt dat het huiltje menens is dan ga je gewoon lekker naar ze toe. Je kan het vaak horen aan het hoge schrille geluidje. Als ze aan het mopperen zijn (voor zover je van mopperen kan spreken, misschien zijn ze wel verhalen aan het vertellen ). Klinkt het vaak wat lager. Maar goed, jullie moeten je kindjes nog leren kennen en dat komt vanzelf.
Ze liggen samen in een bedje, meestal met de gezichtjes naar elkaar toe. Elke voeding wissel ik ze dan om, zodat ze niet lang op dezelfde kant liggen. Ik schuif het "advies" van mn man ook een beetje terzijde hoor, als mn gevoel zegt dat ik even moet gaan kijken dan ga ik!
Heel goed, volg je moedergevoel, dat blijft het allerbelangrijkst! Jij hebt ze toch 9 maanden (of iets minder wellicht, bij twee) gedragen, dus jouw intuïtie is heel belangrijk.