Sinds een kleine week begint Justin te huilen als we aan tafel gaan. Voorheen at hij echt alles en veel. Nu eet hij alleen zijn vleesjes op en zegt 'anner' (andere) en wijst naar ons bord. Wij eten p'sies het zelfde als hem, dus als zijn vlees op is.. gaat hij huilen en huilen en huilen. We geven niet toe en apart zetten helpt ook niet, evenals boos worden of afleiden oid. Ik begrijp er helemaal geen hout meer van..
ps het is alleen tijdens het avondeten en toetje krijgt hij ook gewoon omdat overal wordt gezegt dat je dit niet als straf mag zien.
Hier precies zo. Ik gooi het opde sprong, maar die is hij spontaan vergeten als er vlees voor zijn neus ligt
Hier vanavond ook een opstandig mannetje tijdens het avondeten. Hoort volgens mij bij de leeftijd, het begin van de peuterpuberteit. Het hangt bij Daan ook vaak samen met hoe moe hij is. Hij was vanmiddag bekaf na alle Sinterklaasdrukte. En hij heeft zijn eten ook echt met geen vinger aangeraakt, ja alleen om dingen uit zijn bord op de grond te gooien. Zelfs zijn geliefde toetje hoefde hij niet. Ik wens ons veel wijsheid en geduld, want er zullen de komende tijd toch wel meer van zulke momenten komen vrees ik. Groetjes, Wendy
Dat doet Tymen ook al een paar maanden (sinds deze week gaat het ietsje beter). Ook alleen het vlees eten en dan niets meer willen. Toen hebben we een fase gehad dat hij geen groente wilde eten. Nu eet hij er weer een beetje van. Ik heb het gewoon genegeerd. Niet ingaan op het negatieve gedrag en positief gedrag belonen. En idd, toetje niet afpakken. Ik geef Tymen momenteel kauwvitamines bij en hij denkt dat het snoepjes zijn. Dus als hij goed gegeten heeft inclusief twee hapjes groente (in het kader van je hoeft niet alles te lusten maar je proeft in ieder geval. Een hapje voor mama en een hapje voor papa) krijgt hij zo'n snoepie. Werkt als een tierelier. Tja, het is gewoon een fase. Niet teveel aandacht aan besteden!
Hey patroes, maak je niet te druk. Hier was het even net zo. Dan wilde hij alleen een bepaald iets eten. De kaas van de lasagne, of het vlees idd. En als ie dat dan op had dan zeuren om nog meer van dat en de rest gewoon laten liggen. Wij hebben hem maar laten gaan, en ook gewoon toetje gegeven. Sinds een week is het opeens weer over
He wat grappig om te lezen dat er nog meer van die kleine carnivoortjes rondlopen/kruipen! Hier ook zo eentje hoor, en die wordt al bijna 2. Wij maken er allang geen strijd meer van. Als we iets eten waar vlees doorheen zit, bijv. spaghetti, dan krijgt hij gewoon zijn bordje en dan zien we wel wat ervan komt. Als we echt losse aardappels, vlees en groente eten, zetten we het vlees pas op tafel als wijzelf in elk geval de rest van ons eten op hebben. Met een beetje geluk heeft mijn zoontje dan inmiddels een halve aardappel achter de kiezen. Groente is echt drama, behalve stamppotten. Die eten we dus wel iets vaker dan voorheen, zodat hij af en toe nog iets gezonds binnenkrijgt. En wij geven nu ook kauwvitamines, maar ik geef hem er gewoon overdag eentje als snoepje. Hij is er gelukkig dol op en zou er wel 3 op een dag willen. Toetje doen wij ook eigenlijk altijd wel. Hij krijgt gewoon kale kwark, zonder iets erdoor. Dat kan ik onmogelijk zien als beloning, eerder als aanvulling op het kleine bekertje melk dat ik er bij z'n brood in krijg. Hard nodig dus en gelukkig vindt ie dat erg lekker. Een tijdje hebben wij heel erg ons best gedaan om hem meer te laten eten, maar dat zorgde voor veel drama aan tafel, huilen, schreeuwen, op de gang zitten en wij helemaal gefrustreerd. Ik zag 's middags al op tegen het avondeten. Nu maken we ons er maar niet meer druk om. Hij groeit goed, is niet te dik, wordt 's nachts niet wakker van de honger, en is nooit ziek, dus blijkbaar krijgt ie alles wat ie nodig heeft toch wel binnen. Alleen gooien met eten accepteer ik nu niet meer. Toen hij kleiner was wel, maar nu hij bijna twee is, vind ik dat niet meer nodig. Hij weet best dat je met eten niet hoort te gooien en als hij dat gaat doen, is het gelijk een retourtje gang. Nu zet ie dus meestal met een gedecideerd 'nee' zijn bordje terug op de tafel en duwt het zo ver mogelijk in mijn richting als hij niet meer wil. Nou ja, beter dat dan gooien, toch?