Goeie morgen, Ik zit eigenlijk met een probleempje. Wij hebben een zoontje van bijna 9 maanden oud. Hij doet het super! Geen klagen. Maar hij wil geen eten van papa, eigenlijk alleen van mama. Ik ben gewoon thuis, ik werk niet. Papa werkt wel gewoon de hele week. Maar als papa thuis komt is hij ook gewoon de hele tijd met hem bezig, hij geeft hem het flesje dat is het gekke dat wilt ie wel weer. Doet hem wassen, etc etc... Maar zijn groente/fruithapje etc wilt ie gewoon vaak niet van papa. Hij vertikt het, hij gaat huilen. Terwijl papa hartstikke lief is voor hem. Het doet hem pijn tja.. dat snap ik. Ik vind het ook echt sneu voor papa. Hij doet er zo leuk mee, en ons zoontje wil het gewoon niet. Als ik bijv de was aan het ophangen ben en m'n vriend is het aan het proberen dan roep m'n vriend:kom maar, hij wil niet. Hij probeert het zo af en toe nog wel eens, maar ons zoontje wil het gewoon niet. Wat kunnen we hier tegen doen? Vind het zo sneu voor papa. Zoals ik al zei: papa doet hartstikke lief, en als ie uit zijn werk komt dan is het gelijk ermee bezig zijn.
Mmm lastig. En idd sneu voor je vriend. Hier is het eigenlijk anders om. Overdag gaat het wel. Maar zodra papa thuis komt hoeft hij niets meer van mij te hebben hahah. Ik zou zeggen laat je vriend geen eten geven maar wel gewoon spelen enzo? Kijken of hij dan meer naar je vriend toe trekt?
Dat is dan toch ook niet echt leuk voor jou? Tja.. het blijven kinderen/baby's ik weet het. Alleen sommige kindjes zijn eigenwijze kindjes hihi... Zeg ook altijd tegen hem: je bent een eigenwijsje. Dat doet m'n vriend nu ook wel vaak, maar af en toe zeg ik wel eens of hij zelf: ik doe het(m'n vriend dus) en 9 van de 10 keer wilt ie het niet. Of het is 1 a 2 hapjes en dan is het huilen. Terwijl die het op de zelfde manier doet als mij. Ik zou het zo leuk vinden als m'n zoontje ook van m'n vriend wil eten.
Ja sneu maar het is een kind en die denkt niet na over wie hij kwetst. In zijn hoofd geeft mama hem eten en dat kan vanzelf wel weer over gaan. Straks komt er misschien weer een periode waarin alles door Papa gedaan moet worden of misschien ook niet. Laat papa al het andere doen en geef zelf het hapje en probeer het over een tijdje weer. Grote kans dat het dan wel weer kan, niks zo veranderlijk als kinderen.
Het is inderdaad niet leuk. Maarja kan er niets tegen doen he hahaha. Ach misschien komt het over een paar maanden wel. Ik geniet er wel van hoe close vader en zoon zijn. ☺️
hier is het ook zo. ze is bijna 3. altijd al zo geweest. ook de jongste huilt snel bij papa... terwijl hij zo lief doet! geen idee wat t is... als ik er niet ben zijn ze de dikste maatjes en hoor ik ze keihard lachen. maar owee ik ben in beeld, dan is het alleen maar mama mama mama...
Hier ook sterk gehad, ik moest alles doen. Soms had L. gewoon pech, dan bracht mijn man hem naar bed. Jammer als ie dat niet leuk vond, het kon niet altijd anders. Maar als hij huilde, wilde hij echt naar mij bijvoorbeeld, vond het ook sneu voor m'n man. Moet zeggen dat het hier nog steeds niet helemaal over is, maar hij heeft ook dingen die hij echt met mijn man wil doen. Ik hoef niet in de buurt van de Lego te komen bijvoorbeeld. En wilde spelletjes zijn blijkbaar ook niets aan met mij Dus inmiddels hebben we allebei een eigen takenpakket!
Hier heeft hij ook van die fases... Pas een paar weken gehad dat hij z'n toetje niet wilde eten bij mij, maar bij papa wel. Ook is papa wat geduldiger dan mama, dus het wil nog wel eens zijn dat hij doet aan voelt natuurlijk. Buiten eten om gaat z'n voorkeur wel bijna altijd naar mama uit, maar als ik er niet ben vind hij papa prima en gaat het super goed als ze samen zijn.
Ik denk inderdaad dat we het maar zo eventjes moeten laten. Jammer vind ik het wel. Maar goed het is een kindje, geen volwassenen...
Misschien samen het hapje geven? En dan daarna dat hij t hapje geeft en jij verderop bent/in de buurt bent en uiteindelijk dat papa het hapje geeft. Succes, snap dat t niet leuk is