Goedemiddag, Ruim een half jaar geleden ben ik bevallen van een dochter. Ze heeft een moeilijke start gehad met verborgen reflux en KISS. Hierdoor heeft ze haar eerste 4 maanden erg veel gehuild. Nu gaat het inmiddels goed met haar. Ze is over het algemeen een vrolijke baby, ze krijgt nog steeds borstvoeding en daarnaast zijn we begonnen met de eerste groente- en fruithapjes. Inmiddels ben ik weer aan het werk, 3 dagen per week en dochterlief gaat die dagen naar de kinderopvang. Daar heeft ze het goed naar haar zin. Zaterdagochtend is mijn sportochtend, even tijd voor mezelf, mijn man is dan gezellig thuis met onze dochter. En toch... Ondanks dat alles nu goed lijkt te gaan, heb ik het gevoel dat ik er zelf nog niet helemaal ben. Ik ben nog niet ontspannen in de omgang met onze dochter. Bij elk huiltje voel ik in mijn hele lichaam m'n zenuwen tintelen. Ik twijfel bij alles of ik het wel goed doe. Heb constant het gevoel dat ze meer naar anderen lacht dan naar mij. Ook heb ik het gevoel dat ik nergens aan toe kom. Het huis is nooit op orde en ik heb het afgelopen half jaar geen tv-programma of film uitgekeken. Als ik dan hoor wat andere moeders met baby's allemaal doen in het weekend, dan denk ik: hoe doe je dat?! Hoort dit er nog bij? Ligt dit aan mij? Of komt dit toch echt door de gebroken nachten?
hoi goed dat je dit bespreekbaar maakt! Ja, het hoort erbij, er wordt alleen niet vaak over gesproken. Voor veel vrouwen is het eerste jaar heel pittig. Het is wel goed om er met iemand over te praten, dat hoeft geen psycholoog te zijn, maar een coach op het gebied van moederschap kan jou met een paar gesprekken denk ik heel goed helpen. Namen waar je aan kunt denken: Yvonne Voogd, Harderwijk Diana Koster, Den Haag Ruth Evers, Amsterdam Als dit niet bij jou in de buurt is, google dan eens. Bij meer vragen, laat het gerust weten! Mirjam
Bedankt voor je reactie! Ik vind het gewoon zo jammer dat ik me zo voel. Ik heb het gevoel dat ik net m'n hoofd boven water kan houden en dat er geen ruimte overblijft voor wat dan ook extra. Zelfs het sporten is een moet-je omdat ik weet dat het goed voor me is. Terwijl voorheen sporten mijn grote hobby was, ik was 6 uur per week in de sportschool te vinden. Nu begrijp ik heel goed dat dat met een kindje niet meer gaat. Maar ik zou wel graag wat meer van dat ene uurtje sporten willen genieten. En ook van mijn dochter, want ondanks dat ze geen makkelijke baby is, is ze wel een lieverd! Ik zal eens kijken wie de mensen zijn die je noemt en of ik er wat mee kan. Dank je wel!