Mijn eerste zw.schap ging helaas niet vlekkeloos. Vanaf 21 wkn begon ik wat harde buiken te krijgen. Met 25wkn en 3 dgn ben ik in het UMCG beland ivm regelmaat in de harde buiken en een verweekte baarmoedermond. Ik ben uiteindelijk met 38 wkn bevallen, ben ingeleid omdat ik uitgeput was, ik was al 13 wkn in de rust en had alleen maar harde buiken, ik hoefde maar een stap te zetten. Heb geen ontsluiting gehad en cervix bleef altijd goed op lengte. Wel was het een hele stressvolle en angstige/onzekere tijd. Ik ben nu inmiddels 21 wkn zwanger van de 2e en heb ook nu wat harde buiken en veel last van buikpijn. Het is wel een drukke periode, zitten midden in de verhuizing.......Ik werk al op therapeutische basis, zit in de zorg en dat lukte met 15 wkn niet meer ivm buik en bekkenklachten, doe nog 18 uren kantoorwerk maar vrees dit niet lang meer te kunnen. Mijn vraag is, wie heeft dit ook meegemaakt en hoe ging de volgende zw.schap?
Hey, ik lees even mee! Heb vanaf 34 weken premature weeen gehad, ook verweekte bm maar geen ontsluiting. Zou eerst met 37 wkn ingeleid worden maar omdat het toen redelijk ging heb ik met mn gyn besloten om het spontaan af te wachten, uiteindelijk braken met 39 wkn de vliezen, weeen weg. Dus toen als nog ingeleid. Hoop dat een 2e zwangerschap wel normaal zal verlopen, maar ik ben ook erg benieuwd naar ervaring van andere meiden!
Herkenbaar jou verhaal. Ik denk steeds maar als ik maar richting de 32 weken ga, als ik dan weer weeën krijg dan zit ik toch wat aan de veiligere kant, is natuurlijk ook te vroeg maar beter dan toen met 25 wkn..
MIjn mening. NU stoppen met werken en niets meer doen in de verhuis.. Bij mijn eerste met 30 weken het ziekenhuisin aan de remming dat heb ik 8 weken kunnen volhouden ,geremd tot 33+5, daarna op rust met weeen en ontelbare valse starten verder gehobbeld tot 38+ 1. Bij mijn tweede kreeg ik bij 25 weken de eerste echte pijnlijke harde buiken en met 33+4 ging ik vol in de weeen, 2 uur later stond de couveuse klaar, vloog ik van gesloten baarmoedermond met lengte van ruim 5 cm naar 3 cm ontsluiting.. eindelijk na de 5 e adelat(remmer) werd het rustiger, snachts weer de weeen in, Pethedine gehad om mijn lijf in rust te dwingen. Zo totaan bevalling in weeen en/of harde buiken gezeten. En met 35+3 was ze niet meer te houden, ze heeft nog 16 dagen in ziekenhuis gelegen . Je stevend nu heel hard af op in ieder geval een ziekenhuis opname met remmers en evt. een vroeggeborte. Rust in je lichaam nu, hij vraagt erom, je weet hoe je gaat reageren.. luisteren dus naar je lijf.