Ik heb hier al meerdere topics geopend, maar ik weet het nu echt niet meer. Zit er echt even helemaal doorheen. Onze dochter slaapt al maanden (vanaf november!)bar en bar slecht. Het begon met verlatingsangst waardoor ze alleen nog ging slapen als wij erbij zaten. S nachts was het zo'n drama dat we haar maar bij ons in bed nemen om zelf ook wat nachtrust te krijgen. Ze begint wel in haar eigen bed maar zodra wij maar bed gaan schrikt ze wakker en is het gillen geblazen. Nu wil ze dus overdag helemaal niet meer slapen. Ze heeft wallen tot haar knieën en is niet te genieten, maar slapen ho maar. Hierdoor is ze s avonds zo moe dat het dan ook een uur duurt voordat ze de slaap vat. Ze is vervolgens wel gewoon weer om half 7 wakker, wat ze de gelovende dag niet bij slaapt. Ik weet gewoon niet meer hoe ik haar weer terug krijg in een goed slaapritme.
Dat doe ik nu inderdaad wel eens, maar ze wordt wakker zodra ik de drempel over ben. En het is een tijdelijke oplossing, maar lost het probleem uiteindelijk niet op. Ik wil dat ze weer echt slaapt in haar eigen bed en ook uitgerust wakker wordt. Ze slaapt nu zo licht dat ze van een scheet al wakker wordt.
Ze is bijna 2 jaar? Wat dacht je van het patroon doorbreken, want dit wordt van kwaad tot erger. Je kind is oververmoeid!
Ik vind dat een kind van bijna 2, zelfstandig moet kunnen slapen. Lukt dat niet, en heb je alles al geprobeerd, dan moet je het patroon gaan doorbreken. Het klinkt misschien heel hard, en ik weet dat sommige hier geen voorstander van zijn , maar ik zou haar laten huilen als dat nodig is. Zorg dat je een slaapritueel inbouwt. Dus bijvoorbeeld: schone broek, tandenpoetsen, liedje zingen of verhaaltje voorlezen, kusje en welterusten wensen. Dan de 10 minuten regel toepassen. Als ze na 10 minuten nog huilt, dan loop je even naar binnen, leg je haar weer goed en geef je een aai over haar bol. Dus niet gaan praten, zingen, haar eruit halen etc. want het is slaaptijd. Dit is iets wat je door moet zetten, lukt het op deze manier niet dan zou ik er toch voor kiezen om haar te laten huilen. Dat is 2 of 3 dagen ontzettend moeilijk en heel verdrietig maar dat is wel duidelijk voor haar. En waarschijnlijk is dan het patroon doorbroken. Want zij heeft nu in haar systeem zitten, dat als ze begint met huilen, dat mama of papa komt en ze uiteindelijk haar zin krijgt.
Dank je! Als het heel makkelijk zou zijn om het patroon te doorbreken, dan was dat al gelukt. Zelfs het CB heeft geen tips meer. Zelf denk ik dat zodra ze weer zonder ons in slaap kan vallen, we een heel eind zijn. Maar ze gaat zo in een paniekstand als we weggaan. Ze komt daar ook niet meer uit. Laten huilen werkt niet en om de zoveel min. terug ook niet. Ze gaat compleet overstuur en dan slaapt ze helemaal niet meer. Ik verwacht dat er rust bij haar terug komt als ze gaat lopen, maar wat als dat nog drie maanden duurt? Ik maak me echt wel zorgen om haar gezondheid. En ik weet ook niet zo goed waar ik verder nog kan aankloppen voor hulp.
We hebben met haar al een behoorlijke slaaogeschiedenis achter de rug. Dus we hebben een vast ritueel, en ik weet alles over wakker kn bed leggen, inbakeren, slaapsignalen etc. Dit heeft ook lange tijd prima gewerkt, tot ze 17 maanden werd. De aanpak die jij beschrijft is dezelfde als van het CB en hebben we geprobeerd. Maar werkte niet, ze houdt het huilen zo lang vol dat ze er van gaat hyperventileren en zelfs van poept. Ik zou willen dat mijn kind van bijna 2 in haar eigen bedje kan slapen, want dat is voor haar het beste, maar helaas deelt m'n dochter jouw mening niet.
Hier had ik ook een extreem geval! Maar toch doorzetten met laten huilen! Nu slaap meneer zelf in en slaapt hij de nacht zo goed als door! Hij huilde tot hij paars aanliep, en was er ook van overtuigd dat hij daardoor niet meer ging slapen! Eerste nachten even echt drama, en overdag ook... Maar steeds na 5 min liep ik terug en nu is het steeds makkelijker om hem op bed te leggen en savonds huilt hij al niet eens meer voor hij gaat slapen( wel strak ritueel)
Ja, dan wordt het een ander verhaal. Heb je al gekeken naar eventueel een slaapkliniek? Want als je meisje zo oververmoeid is, dan moet ze toch geholpen worden.
Sorry toch echt dit zoals Stephanie omschrijft! Bij ons was het niet zo extreem als bij jullie maar het klinkt inderdaad alsof ze oververmoeid is en het een patroon is wat doorbroken moet worden. Dat herken ik wel van de verlatingsangst periode. Wat ik nu doe is een vast ritueel (boekje lezen, slaapzakje aan, flesje en daarna tandenpoetsen, speen en in bed leggen). Ik ben heel erg maar door de verlatingsangstperiode ga ik nu naast haar liggen zodat ze zich vertrouwd voelt in haar bedje. Als ik zie dat ze bijna in slaap valt, ga ik weg. Het is dan heel even jammeren (vroeger was dit boos brullen hoor maar ze kent de oefening nu), duurt nooit langer dan 5 min. Meestal als ik onderaan de trap ben is het al stil. Ik ga dit afbouwen door hierna op een stoel bij haar te zitten. Vervolgens op de gang. Het patroon heb ik dus doorbroken zoals hierboven door Stephanie omschreven. Volgens mij is dat op deze leeftijd een van de weinige middelen die je hebt. Tenminste of je moet het niet erg vinden dat ze bij je slaapt maar dat is een ander verhaal. Veel meer opties zijn er volgens mij niet.
Oh wacht ik zie dat jouw beeb 9 maanden is Stephanie. Is toch wel anders dan een kindje van bijna 2! In de zin dat die veel meer door hebben. Daarbij (sorry to say) kan het nog weer veranderen bij 9 maanden, qua sprongen maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet, vooral omdat hij al geleerd heeft zelf in slaap te vallen.
Wat heb je allemaal al wel en niet geprobeerd? En dan doel ik vooral op wat je sinds november geprobeerd hebt, want wat je eerder bij niet-slapen hebt gedaan, is voor nu ws niet heel erg van toepassing Is ze medisch gecheckt, (ik vind het lichte slapen bijvoorbeeld een signaal dat er mogelijk iets speelt)? Ken je het boek "Dreumes in dromenland" van Stephanie Lampe? Daar al iets mee gedaan? Heb je al geprobeerd wat er gebeurt als je overdag ook met haar op bed gaat liggen en eerst gewoon gaat mikken op bijslapen en de oververmoeidheid kwijt raken? Heb je een draagdoek? Zoja: slaapt ze daarin?
Pff zo herkenbaar dit. Onze zoon van 14 maanden heeft sinds een maand of 2 ook 'slaapproblemen'. In het begin ging het alleen puur om middernacht. Hij schrok wakker en niets was goed... krijsen, stond rechtop in bed. Dus neergelegd en gesust. Eenmaal ogen dicht wegsluipen wat hij doorhad dus dan was het weer paniek. Dit een paar dagen volgehouden maar merkte dat ik zelf gewoon slaap tekort had. Dus toen maar mee naar bed genomen als hij na het neerleggen nog steeds overstuur was. Eenmaal in ons bed sliep hij gelijk door tot de volgende nacht. Nu is het sinds vorige week ook s'avonds drama.. Na het ritueeltje is het al paniek. Nu trek ik telkens het matras maar uit het ledikant, leg het op de grond en ga er bij liggen totdat hij slaapt. Dit werkt tot nu toe goed alleen tegen een uur of 2 s'nachts is het weer paniek en dan werkt niets meer dus dan maar weer mee naar ons bed. We vinden het op zich niet erg dat hij bij ons ligt maar goed liever natuurlijk in zijn eigen kamer. We hebben echt geen idee wat we moeten doen. Hem laten huilen heb ik een paar keer geprobeerd maar hij gaat er gewoon van kokhalsen en dat gaat mij echt te ver. Dus als jullie nog andere tips hebben.... Ik sluit me er bij aan
Goh ben het niet vaak met rozemarijke eens..maar hier wel. Ik zou hoe dan ook de oververmoeide spiraal proberen te doorbreken..en dan niet door te laten huilen natuurlijk...daar leren kinderen alleen van dat ze in de steek gelaten worden..maar op voor haar een veilige manier waardoor ze iig het oververmoeide kwijt raakt. Snap dat je haar zelf wil leren inslapen hoor, maar zou dat pas doen als ze weer helemaal fit is.
Maar serieus..je hebt een babytje van 9 maandem laten huilen tot hij zelf in slaap viel?? Je weet wel dat hij nu niet geleerd heeft om zelf in slaap te vallen, maar geleerd heeft dat wanneer hij bang oid is papa en mama toch niet komen??
Ik heb allebei de boeken van Stephanie Lampe. Dat is ook de manier die bij ons gewerkt heeft, alleen nu dus niet meer. Het probleem is vooral dat ze ons aan de ene kant nodig heeft en aan de andere kant niet slaapt zolang er prikkels zijn. We willen het erbij zitten op een lieve manier afbouwen. Maar ik zit nu zo naast het bed dag ze me niet ziet maar wel weet dat ik er ben. Als we dichterbij de deur gaan zitten dan is het voor haar reden voor een feestje. Maar als je weg gaat is het paniek. Als tussenstap hebben we geprobeerd om boven te blijven rommelen. Dat werkt vijf minuten dan is het ook paniek. We proberen dit nu steeds langer te rekken. Ze is overdag ook in hevige paniek als ik even naar boven ga of naar de wc. Dus ik denk zelf ook dat dit niet de tijd is om het slaapdronken aan. Te pakken. Maar inderdaad ik zoek een manier om de oververmoeidheid eruit te halen. Vanmiddag wilde ze ook niet slapen. Ik heb haar eruit gehaald en het een uur later nogmaals geprobeerd. Na drie kwartier werd ze overstuur wakker. Ik ben er toen weer bij gaan zitten en ze heeft toen nog een uur verder geslapen en werd zonder te huilen wakker.