Hoi! Ik was helemaal vergeten te reageren op je post. Wat vervelend dat je nog klachten hebt na de keizersnede. Welke klachten ervaar jij? (Als je het wil delen tenminste).
Je hebt sowieso recht op een ks als je er op staat. En een totaalruptuur doet daar een flinke duit van in het zakje. Wat ik zou doen, bij de vk op tafel gooien. Als ik naar de gyn moet 1x zou ik vantevoren bellen dat je het over een ks wil hebben ivm totaalruptuur. En laat de gyn het daarna wel meteen zwart op wit in je dossier zetten, dat geeft rust. Sterkte iig!
Wat fijn, jouw bericht!! Dankjewel . Geeft me heel veel rust en kracht. Vandaag opnieuw weer een dieptepunt mbt de bekken....Poeh zo heftig. Deze zwangerschap begint langzamerhand iets te worden dat ik moet 'uitzitten' (letterlijk en figuurlijk!) Ik voel me nog altijd een ontzettende geluksvogel dat ik een kind mag verwachten, dat wel.
Nee niet afdwingen maar ze móeten er in meegaan als je het verhaal vertelt. Waarbij de redenatie "voor de lol" uiteraard geen antwoord is. Ze kunnen het afhouden en je voorlichten over hun standpunt en het belang van het kind etc. Het principe baas in eigen buik houdt niet op na een week of 13 hoor net zo min als gynaecologen bijten. Ze zullen sommige ideeën niet met open armen ontvangen maar ze zijn verplicht om het te doen als een patiënt daar om vraagt met voor haar gegronde redenen. Bij mijn eerste stonden ze er open voor maar ik heb besloten om het niet te doen (dit had achteraf een ks moeten zijn!!!) Bij de tweede was ik geswitched van ziekenhuis ivm bevalling (dichterbij huis) en de gynaecologe was eerst vrij stug en volhardend met "inleiden niet voor 38+5". Ik heb gezegd dat ik daar niet akkoord mee ging (plus redenen, wat zij overigens onzin en niet waar vond). Ik heb gezegd dat ik na 37+0 wel akkoord zou kunnen gaan met een ks op of na 38+5. Dus of heel vroeg inleiden (voorkeur 36+0) of een ks rond 39wk. Ik kreeg de keuze 37+0 'gewoon' of 39w ks. Ze vonden 36+0 te vroeg (dat kan ik begrijpen als ze mijn beredenering onzin vonden) dus dat werd de keuze. Uiteindelijk 37+0 gekozen. Er is dus altijd keuze en discussie mogelijk. (Achteraf had ik GELIJK met 36+0 verzoek, maar dat is een ander verhaal)
Ik denk dat dit helaas overal zo verschillend gaat. Ik heb een horror bevalling gehad. Herstel daarna ging ook niet soepel. In het nagesprek is er duidelijk over gesproken dat mochten wij een tweede kindje willen het voor ons altijd mogelijk is om voor dat ik zwanger ben al langs te komen en het over de bevalling te hebben. Mocht ik dan nog steeds erg angstig zijn dan gaan we gewoon voor een ks. Is ook in mijn dossier gezet. (Al weet ik nu al dat ik echt NOOIT meer vaginaal wil bevallen)
Nee, het is gewoon niet waar. Alleen op medische gronden kom je voor bepaalde behandelingen wel of niet in aanmerking. Zijn die medische gronden er niet, dan mag een arts besluiten de behandeling niet uit te voeren. Dit wordt het niet-aangaan van de behandelingsovereenkomst genoemd. “Baas in eigen buik” houdt in dat je behandelingen wel kunt weigeren. #gezondheidsrechtjurist
Wat waren jouw beweegredenen om op deze manier je bevalling te willen? Ik zou het sympathiek van de gynaecoloog of vk vinden om er vanuit te gaan dat een vrouw niet voor haar eigenlijk lol om een keizersnede gaat vragen of om een bevalling eerder op gang te willen brengen. Ik denk dat er geen enkele vrouw is die dat zomaar wil. Ik had het zelf zo anders voor ogen. Fantasieën over mijn fitheid en het gemak waarmee ik geheel natuurlijk en zonder medische bemoeienis een kind zou baren. (Mijn vorige bevalling had ik zelfs thuis gewenst. Schraal contrast dus.) Volgens mij wenst elke vrouw dat, maar het is simpelweg niet voor iedereen weggelegd op die manier...
Dat begrijp ik wel ja. Ik zie bv een knip echt totaal niet zitten.. maar uberhaupt iets met de vagina zie ik niet zitten.... :-/... Zo dacht ik er overigens niet over op het moment dat ik weer zwanger wilde worden en deze gevoelens en gedachten zijn dan ook voornamelijk een gevolg van de bekkenproblemen nu.
Wow zeg, wat is jouw verhaal Oja, ik moest even nadenken, maar ik heb jouw verhaal al een keertje gelezen ja. Jouw zoontje verkeerde in een gevaarlijke situatie na de bevalling, geloof ik... Maar ik begrijp nu ook dat jij zelf ook niet lekker herstelde... Ik snap dat je nu nooit meer een vaginale bevalling wil..
In geval van TS zijn er iig meer dan gegronde redenen om voor een ks te gaan, gelukkig voor haar. Hier waren ze er ook maar de verschillende ziekenhuizen hadden er ook andere gedachten bij. Overigens ook is het onmenselijk om bepaalde dingen niet te doen ook als er wettelijk geen grondslag(?) Voor is. Je moet natuurlijk wel de sympathie van de gyn zien te wekken Nogmaals, in geval van TS niet nodig omdat er gewoon een medische reden is (totaalruptuur). Helaas had mijn nieuwe gyn (vanaf 32wk dus ander zkh ivm bevallen dichterbij huis) geen sympathie en wist ze alles beter. En dat terwijl ze me eigenlijk niet wilde hebben omdat ik 'te gecompliceerd' was. Ik heb doorgedramd en als ik niets had gekregen in die richting was ik alsnog in mijn oude zkh verder weg bevallen (waar ik zwart op wit vanaf 36+2 mocht bevallen).
Ik wil het je in PB wel vertellen maar niet openbaar Je hebt ivm totaalruptuur nu 'gewoon' recht op een ks als je dat zou willen. Dat is medische grond iig. Zelf begon ik hem te knijpen toen ze die ks toezegde, dat ik er toch vanaf zag. Maar ik had geen totaalruptuur
Ja, dat kan kloppen! Drie verschillende mensen hebben met hun handen in mij gezeten om hem eruit te trekken. Toen kwam hij er uiteindelijk levenloos uit ja. Na reanimatie en stroomstootjes was hij daar gelukkig weer. Herstel duurde lang. Hechtingen te snel weg. 1 grote open wond. Weken onder de douche staan plassen. Nee dankje, vaginaal bevallen, ik sla over.
Onder bepaalde omstandigheden is het zeker mogelijk, maar maak dit gewoon bespreekbaar. Geef duidelijk aan waarom en wat jouw argumenten zijn etc. Alleen zoals eerder aangeven onderschat de keizersnede zelf ook niet. Ik had er juist alles voor gegeven om vaginaal te kunnen bevallen helaas is dit twee keer niet gelukt. Het is en blijft een grote operatie en vergt ook veel herstel en zeker in het begin ben je zeker niet mobiel. En misschien ook handig om jouw angsten buiten de vk of gyn te bespreken met bijv pohggz of een psycholoog. Het klinkt namelijk ook eigenlijk als een trauma voor jouw, wat ik me alleen maar in kan beelden hoe naar het is. Veel sterkte en op naar een mooi en gezond kindje!!
Ik heb bij mijn eerste een totaal ruptuur gehad. Daarna niet volledig hersteld met ontlasting en urine. Na 10 maanden was ik alweer zwanger van de tweede en ik zag een forse knip (zoals de verloskundige zei) niet zitten. Ik heb me toen ingelezen in herhaalkansen en verdere risico's na een totaalruptuur en ben naar de gyn gegaan. Uiteindelijk heb ik een geplande keizersnede gehad bij de tweede. Het gaf me ontzettend veel rust. Ik vond het herstel niet zwaarder dan een totaal ruptuur behalve dat ik een peuter van 19 maanden had. Overigens heb ik nog steeds restklachten na de totaal ruptuur, helaas.
Het is bijna alsof ik mijn eigen verhaal lees. Wat een herkenning! Behalve dat ik niet snel weer zwanger was. (heeft even geduurd voordat ik weer zwanger wilde worden, vanwege mijn trage herstel.) Ik voel rust bij het lezen van jouw verhaal. Thnx. Vervelend van de restklachten... :-/ ... Het is echt ongelooflijk wat voor druk er op je bekkenbodem komt te staan tijdens zo'n bevalling.
Hi! Ja als je wil, maar voel je zeker niet verplicht hoor . En verder hoop ik dat je gelijk hebt met de mogelijkheid op een keizersnede. We gaan het zien!
Even een kleine update. Ik was zojuist toevallig bij de huisarts voor een wratje en de huisarts vroeg me naar mijn zwangerschap. Zodoende kwam mijn bekkenproblemen en mijn angst om te bevallen ter sprake en uit zichzelf begon de huisarts met het idee om na te denken over een keizersnede. Die had ik helemaal niet zien aan komen! De huisarts zei dat gynaecologen tegenwoordig meer in overweging nemen wat de zwangeren zeggen en denkt dat ik wel een aanspraak op een keizersnede kan doen in mijn situatie, als ik goed verwoord waarom ik dat graag zou willen. Heel fijn dit!
Ook ik heb een totaalruptuur gehad, fluxus en een gebroken stuitje. Herstel ging moeizaam en het stuitje doet nog steeds pijn. Sinds een paar weken weet ik dat mijn kringspier nog is verkrampt. ( dacht dat het gewoon pijn aan mn litteken was). Halverwege maart wordt de datum geprikt voor de ks. Maak het bespreekbaar met de gyn. Laat je vk je verslag doorsturen zodat ze exact weet wat er gebeurd is. Er zijn bij jou, los van de angst, echt wel medische redenen waardoor een ks een goedgekeurd kan worden. Helaas is het wel zo dat elke gyn er anders over kan denken.
Heel fijn om deze verhalen allemaal te lezen. Doet me zo goed! Heftig zeg, een gebroken stuitje. Heb hem een x gekneusd. Ik kon toen een half jaar niet op 2 billen zitten. Fijn dat je een ks gaat plannen binnenkort!