Ben na deze week onderhand wel een beetje hopeloos geworden. Layla is de hele week ontzettend vervelend/stout.. Ze gooit complete knutseldozen om *elke dag maar weer* gooit eten en drinken om.. zo over de tafel, vloer en tapijt. Daarnaast doet ze er alles aan om haar broertje van 1,5 pijn te doen zoals te slaan Dit gaat nu al de hele week dag in dag uit van 's ochtends vroeg tot erg laat zo door. Ik zet haar vaak apart in de hoek en geef haar geen aandacht op dat moment. Vertel haar dat ze dat niet mag doen (keurig volgens de opvoedboeken) Maar... heel soms kookt het bij mij en kan ik me niet beheersen. zo net pakte ik haar aan 1 arm mee en legde ik haar op bed. Naderhand voel ik me heeeeeeel schuldig en kan wel janken dat ik niet kalm gebleven ben maar gewoon woedend werd. Hoe kan ik nou het beste handelen als ze haar broertje pijn doet of steeds alles express kapot maakt of omgooit?
Niemand is perfect. Wat ik doe, als ik een keer echt boos ben geweest op m'n peuter en daarbij iets heb gedaan wat ik zelf niet goed vind: ik zorg ervoor dat ik kalm word en ga het goed maken met m'n kind. Ik zeg dan: sorry D, mama was net erg boos, maar ik had niet tegen je moeten schreeuwen (of wat je ook gedaan had). En dan geven we elkaar een grote knuffel. Zoonlief mag best weten dat mama ook wel eens iets fout doet, of iets wat ze liever niet gedaan had, maar dat moet ze dan wel eerlijk zeggen. Verder: blijf onthouden dat je kind normaal peutergedrag vertoont. Het is een fase. Ze heeft het nodig dat je grenzen aangeeft, en dat ze daarbinnen kan ontdekken en uitproberen. Broertje pijn doen (in mijn geval: zusje pijn doen) mag nooit en komt gelijk op een time out te staan. Dan moet hij op de trap zitten en leg ik hem nog eens uit: je mag niemand pijn doen, en zeker je kleine zusje niet. Het valt niet mee, dat gepeuter. hopelijk komt er een keer een eind aan
ik bied ook altijd mijn excuses aan als ik uitgevallen ben tegen haar. Idd ook mama's maken fouten. time-out is hier een hoek bij de muur en de kast, ga op mn knieen, kijk haar aan en zeg dat ze Dani geen pijn mag doen. Maar nu gaat ze maar door en door en door en je wordt er zoooo moe en geirriteerd van dat het kalm blijven maar al te moeilijk is. zucht....... peuters