Mijn dochter is nu 8 maanden en begint nu echt eenkennig te worden. Overdag heb ik er geen probleem mee, ik probeer er maar gewoon in mee te gaan en dat gaat eigenlijk prima. Maar 's nachts is een ander verhaal. Ze gaat altijd rond half 8 naar bed en gaat meestal gelijk slapen. Totdat wij naar bed gaan.. Dan wordt ze wakker en begint keihard te huilen. Als ik naar haar toe ga en een aai over haar bol geef dan is ze weer stil. Tot ik de kamer weer uit ben, dan begint ze opnieuw te huilen. Het liefst blijf ik op haar kamer zitten tot ze slaapt, of leg ik haar bij mij in bed. Maar ze is ontzettend prikkelbaar en slaapt niet als er nog iets te beleven valt. Zelfs niet als ik met mijn rug naar haar toe ga zitten en niet praat.. Als ik haar oppak wordt ze rustig, maar leg ik haar terug in bed begint het opnieuw.. Eigenlijk het enige wat nu werkt is er naar toe gaan, aai over de bol geven en weer weglopen. Ik ben ontzettend anti laten huilen, dus zet ik mijn wekker op 5 min. Maar tot onze verbazing huilt ze eigenlijk max. 2 minuten en slaapt ze daarna verder. Ik ga dan wel altijd nog even een kusje (en een knuffel en een aai over de bol) brengen als ze slaapt. Ik vraag me alleen af of we hier nou goed aan doen. Want als ze last heeft van verlatingsangst, zou ik het wel heel erg vinden om haar te bevestigen. Dus wat denken jullie?
2 minuutjes is prima toch? Dan heeft ze denk ik nog niet heel erg last van verlatingsangst, dan huilen ze meestal langer
Max 2 min. is niet lang. Als ze echt bang zou zijn, houdt ze het volgens mij wel een stuk langer vol. Maar hoe lang heb je het erbij blijven zitten geprobeerd? Rond die tijd hebben wij dat probleem ook gehad, alleen dan met het naar bed brengen. Hij huilde wel echt langer, denk dat hij het makkelijk een uur of langervol zou hebben gehouden als we geen actie hadden ondernomen. Ik ben er wel bij gaan zitten (ook n prikkelbaar kind). Eerste keer duurde ruim een uur volgens mij. Eerste half uur knuffels uit bed gooien, handjes door spijlen, kiekeboe spelen enz. Vervolgens ging hij wel liggen, maar kwam nog 53 keer overeind ofzo om te kijken of ik er nog steeds was. Uiteindelijk ging hij liggen, om in slaap te vallen. Duurde lang, maar iig geen gehuil, alleen wat gejammer om aandacht. Volgende avond zelfde ritueel, alleen een stuk korter 20 min. Avond erna vertrouwde hij het wel, snapte wat de bedoeling was en ging vrijwel meteen liggen om te gaan slapen. Overigens bleef ik dan nog even zitten tot hij echt goed sliep. Belangrijk is dat je geen oogcontact maakt, niets zegt, en rustig blijft zitten, ook al struikelt ze mss een keertje en stoot ze dr hoofdje ofzo. Het moet echt om jouw aanwezigheid gaan, niet om interactie met jou. Na twaalf dagen merkte ik dat het weer steeds langer begon te duren. Toen dacht ik prima, maar dan ga ik verder met mn avond en dan hoor ik het wel als je wilt slspen, kom ik er dan wel bij zitten. We hebben hem niet meer gehoord, probleem opgelost, ook voor de avonden erna. Nu is hij twee en zit hij weer in zo'n fase, overeenkomstig met wat jij beschrijft. Wordt ergens 's avonds/ ' s nachts wakker. Als we hem laten huilen valt ie ook wel weer in slaap maar dat doen we niet. Wat bij hem nu goed werkt is aan de andere kant vd deur zeggen dat we er zijn. Zodra onze stem doordringt, stopt hij met huilen en slaapt weer verder. Naar binnengaan werkt averechts, dan maken we hem alleen maar meer wakker, en begint hij te krijsen ipv te huilen, en dan duurt het makkelijk een half uur voor hij weer rustig is hebben we helaas gemerkt. Succes