Ik zal waarschijnlijk niet de enige zijn, maar hoe houden jullie het vol? Mijn zoontje is nog maar 10 weken en ik kan weinig meer hebben. Hij is heel lief, maar slaapt nog niet door (is nog niet gek natuurlijk) en die gebroken nachten zijn verschrikkelijk. Mijn vriend werkt en studeert momenteel dus die wil ik zo min mogelijk belasten. Over 2 weken ga ik zelf weer aan het werk, dus kan hij wat meer gaan doen. Verder loopt mijn zoontje wel veel te jammeren voordat hij is slaap valt, behalve 's avonds. Daarnaast heeft hij nog steeds veel vocht op zijn hoofdje van de vacuumpomp. Hij is uiteindelijk met ks geboren. Vandaag voor de 3e keer naar osteopaat geweest en die zij dat ik toch maar naar de ha moest gaan voor dat vocht. Nu maar ik me natuurlijk weer veel zorgen, want ja, het gaat wel om zijn schedel en hersentjes. Kan pas aanstaande maandag bij de ha terecht ivm vele griepgevallen. Bij cb zeggen ze dat het vocht lang kan blijven zitten, maar vind het toch akelijk. Ik voel me even wanhopig momenteel. Weet niet zo goed wat te doen.
Ik denk dat je er misschien goed aan doet om eventjes iets voor jezelf te doen (als dat mogelijk is). Al is het maar 2 uurtjes maar gewoon even weg van huis en met iets anders bezig zijn. Ik denk dat als je dan terug komt er weer anders tegen aan kijkt.
Ik zou toch even je man inschakelen hoor (mits je geen bv geeft, anders wordt het moeilijk )! Anders begin je uitgeput aan je werk en dan wordt het echt niet snel beter. Ik heb verlof en mijn man werkt al lang weer, maar we verdelen de voedingen toch wel. Wij hadden een soort van tijdafspraak: tussen 2 uur en 5 uur 's nachts (bijvoorbeeld) deed ik de voeding en alles daarna en daarvoor deed hij. Want het gaat niet eens zo om de hoeveelheid slaap, maar het feit dat je gewoon weleens een nachtje lekker door wil slapen. Of anders misschien alleen in de weekenden als je je echt bezwaard voelt? En inderdaad: ga even lekker naar de koopavond in een abije stad of dorp, even alleen eruit en jezelf verwennen (al is het maar met kleertjes kopen voor je kleine )
Ja gebroken nachten, heerlijk zijn die he , weet er alles van! Gelukkig slaapt mijn zoontje steeds vaker door 's nachts, maar ik voel(de) me soms ook wel eens zoals jij beschrijft. Een nachtje doorslapen doet wonderen hoor, dus ik zou idd toch je man maar inschakelen en kan je je zoontje overdag niet een dagje bij opa en oma onderbrengen, zodat jij lekker iets voor jezelf kunt doen, dat helpt bij mij tenminste ook wel goed. Succes!
Ik vond de periode rond 10 weken ook het zwaarst. De eerste kennismaking met je kind is achter de rug, dus dat 'euforische' gevoel wordt wat minder, en nu moet je toe gaan werken naar je 'terugkeer' op het werk, terwijl je daar voor je gevoel nog helemaal niet aan toe bent. Ik kan het me nog heel goed herinneren hoe ik me toen voelde...inderdaad ook echt wanhopig soms. Ik kan alleen maar zeggen: probeer toch af en toe eens uit te slapen, dat heb je gewoon keihard nodig. Laat je vriend in het weekend maar even voor de kleine zorgen, zodat jij 's ochtends kan doorslapen. Slaap is echt de sleutel om het vol te houden in deze periode, dus probeer ook aan jezelf te denken. Je vriend mag dan wel studeren en werken, maar jij hebt net een kind op de wereld gezet. Dat is niet niks. En....het wordt echt makkelijker naarmate ze iets ouder worden, en ook jouw zoontje zal op een dag gaan doorslapen. Dus hou ook vast aan die gedachte!
Ik herken je gevoel wel hoor. Hier ook een mama die het af en toe ook helemaal had gehad, omdat ze zo moe was. Ik voelde mij ook bezwaard om mijn man te vragen, want tja, hij was toch aan het werk en ik had nog verlof. Uiteindelijk toch zijn hulp gevraagd omdat ik gewoon moest slapen. We hebben toen afgesproken dat hij de weekenden voor zijn rekening zou nemen en de 1e voedingen/laatste voedingen (23.00). Toen kon ik eindelijk weer eens een keer lekker doorslapen en voelde ik mij stukken beter.
Ik weet dat ik mijn vriend moet vragen om te helpen en in het weekend slapen we ieder 1 dag uit. Vannacht kwam Pax ook wel veel en vroeg (02.00, 03.00 en 06.00) terwijl hij normaal pas om 05.00 voor de eerste keer wakker wordt. Eerste voeding om 06.30 - 07.00. Het is gewoon even teveel, maar bedankt voor jullie lieve reacties. Fijn dat er meer mensen zijn die het soms wel eens moe zijn.
Het is niet altijd even makkelijk zoals iedereen zegt! Die nachten zjin erg zwaar en ik die normaal niet veel slaap nodig heb ben ook soms gewoon k-a-p-o-t!! Ik ben pas enkele weken terug aan het werk en dat is inderdaad ook wennen! Het nieuwe leven, de routine, je draai vinden en vooral.. ook vroeg opstaan en in de dag geen rustmomenten. Dus, volg de raad van anderen zéker op! Rusten nu!! En proberen om toch een 5-tal uurtjes achter mekaar te slapen!! Mijn vriend hielp me al vanaf het begin s nachts (ik moest hem altijd wakker duwen want hij hoorde ons zoontje nooit!) Vanaf ik zag dat noah genoeg reserves had begon ik hem s nachts een tutje te geven ipv elke keer een voeding en dat lukte aardig. Je hoort het, alle mama's voelen zeker met je mee!! Hopelijk voel je je snel beter!!