Hallo allemaal, 12 dagen geleden ben ik bevallen van een prachtig zoontje. Zwangerschap en bevalling waren perfect gegaan, maar na de bevalling zat ik niet op een roze wolk, zoals het 'hoort'. Veel last gehad van kraamtranen, nu af en toe nog. Ik heb denk ik gewoon moeite met wat er allemaal veranderd is, zowel lichamelijk, geestelijk als in ons leven. Om me heen hoor ik dat alle jonge moeders genieten, op een roze wolk zitten, alles fantastisch vinden, terwijl ik dat minder heb. Ben ik nu al een slechte moeder??? Nu heb ik een aantal vragen waar ik mee zit: - Onze kleine man slaapt overdag goed, we moeten hem wakker maken voor zijn fles en die drinkt hij dan half slapend op. Gevolg is dat hij 's nachts vaak wakker is. Nu is het gelukkig niet zo'n huilerd, maar ik vind het wel vervelend dat hij dan gewoon wakker in zijn wiegje ligt. Hij heeft dus een omgekeerd dag- en nachtritme. Hebben jullie tips om dit om te draaien en om hem 's nachts beter te laten slapen? - Ik voel me zelf nog niet echt lekker, zit niet lekker in m'n vel. Zoals ik al zei gaat de roze wolk een beetje aan me voorbij. Ik vind onze kleine lief, schattig, wil goed voor hem zorgen maar kan me ook erg veel zorgen maken. Ik voel me duidelijk nog niet mezelf. Herkent iemand dit en hoe lang kan dit duren? - Hoe kijken jullie tegen naar buiten gaan aan? Kan je met zo'n pasgeboren kindje al elke dag naar buiten? Mijn man denkt van wel, we gaan elke dag (sinds hij 5 dagen oud was, met toestemming van de kraamhulp) wel even naar buiten of naar een babywinkel of zo. Manlief is vrij en is geen type om de hele dag binnen te zitten. Nu is onze kleine verkouden en lijkt het mij beter om een paar dagen binnen te blijven, hierin verschillen we van mening. Wat vinden jullie? Nou, dit waren maar een paar vragen, maar laten we hier eens mee beginnen! Alvast bedankt!
hey meid, wat vervelend dat je nog niet jezelf voelt, maar dat is heel logisch.. je bent net bevallen jullie leven is totaal veranderd ( hoe cliche het ook klinkt ) je moet even je draai vinden en dat heeft zijn tijd nodig... met het dag en nacht ritme, kan ik je helaas niet helpen onze zoon had meteen een goed ritme, ik heb me wel eens laten zeggen dat ze dan de kleine overdag extra wakker hielden. enne over naar buiten gaan, natuurlijk kan dat zolang de kleine lekker warm aangekleed is kan het geen kwaad, buiten lucht is juist goed. je hebt ook homeopathische middelen voor kleintjes tegen verkoudheid, en wat je er tegen kunt doen is een halve ui op zijn kamer neer leggen. hopelijk voel je je snel weer de oude
Het niet lekker in je vel voelen herken ik wel hoor! En ik denk met mij een boel vrouwen.. Heb zelfs manlief gevraagd om te ruilen, hij met verlof en ik weer lekker aan het werk. Maar geloof me dat gaat echt over! Je bent nog maar 12 dagen moeder, neem rust en probeer wat tijd voor jezelf uit te trekken. even alleen een poos douchen/in bad. Het wordt steeds leuker! Het dag en nachtritme: Was hier ook zo,ik zou je kindje niet wakker laten overdag. Een boel baby's doen dit en gaan op een gegeven moment zelf het ritme weer omgooien. Even geduld hebben en de kamer overdag niet te donker maken, zodat je baby vanzelf gaat herkennen wanneer het dag (licht) en nacht (donker) is. En als je je kindje warm aan kleed is er niks aan de hand. Gewoon niet te lang en niet op de tocht. lekker je rust nemen, het komt echt weer goed!
Herkenbaar hoor! Ik heb veel kraamtranen gelaten en zelfs nu hou ik het soms niet droog. Toen mijn man in de kraamweek naar zijn werk moest, heb ik mij aan zijn been vastgeklampt met het verzoek alsjeblieft te wachten tot de kraamhulp er was . Die roze wolk wordt nogal eens overdreven, ik ken echt veel moeders die het best zwaar hebben die eerste weken. Er verandert ook nogal veel, je hebt ineens de verantwoordelijkheid voor een hulpeloos wezentje. War betreft wakker houden; niet doen hoor! Je moet onthouden dat een uitgerust kind beter slaapt. Met andere woorden; als jouw zoon heel erg vermoeid is zal hij juist slechter gaan slapen. Het heeft even tijd nodig, dat ritme, maar het komt echt vanzelf .
Die roze wolk is een mythe... een donderwolk na de bevalling komt vaker voor dan een roze wolk, volgens mij. Vergeet niet dat het een taboe is om te zeggen dat je het moederschap moeilijk vindt, vooral als je kind net geboren is. Dat is not-done, terwijl stiekem een heel groot deel van de moeders met allerlei problemen worstelt na de bevalling. Maar in plaats van daar eerlijk over te zijn, en elkaar daar in te steunen, gaan we elkaar lopen voorliegen. Dat vind ik zo gek! Ik vond de eerste tijd na de bevalling over het algemeen vreselijk, daar ben ik heel eerlijk in. Maar echt, het gaat over! Maak je niet te druk meid, en leef met de dag
Ik vond de eerste weken na mijn bevalling ook helemaal niet leuk, je bent zo onzeker, weet niet wat je moet doen en twijfelt over alles. Je slaapt heel weinig en korte stukjes achter elkaar dus heb ik mij echt heel erg moe gevoeld. De borstvoeding wilde niet vlotten. Ik heb dus heel wat gehuilt die eerste weken terwijl ik helemaal geen jankerd ben!!!! Ik kende mezelf helemaal niet terug. Mijn zoontje was in het begin ook juist ' s nachts wakker en sliep overdag. Dit werd vanzelf beter toen hij na een week of 4 nog maar 1 nachtvoeding had. Toen sliep hij opeens veel beter 's nachts. Toen ging het met mij ook veel beter want je slaapt dan veel regelmatiger omdat je er dan nog maar 1 keer uit hoeft 's nachts. Met 8 weken sliep hij opeens door van 22.30 tot en met 07.00 uur, dat ging gelukkig helemaal vanzelf. Wij zijn weer begonnen voor een 2e kindje en we willen dit heel graag maar ik weet nu al dat ik heel erg op ga zien tegen de eerste weken van weinig slapen en veel voeden. Je weet nu wat je te wachten staat maar dat het weer zwaar gaat worden daar wil ik nu liever nog niet over nadenken. Veel liefs Nataly
Hoi Mama1 je bent geen slechte moeder! Het is heel begrijpelijk wat je voelt en meemaakt, heb dat zelf ook gehad. Ik sluit me aan bij Mikki, inderdaad zijn negatieve kanten van zwangerschap en moederschap een taboe. Maar ze zijn er zeker! Wbt dag en nachtritme; goed licht houden overdag en donker maken snachts zoals Natas23 al zei. Wat wij ook deden is overdag wel verschonen voor elke voeding, en lekker tegen kleintje praten. 's nachts alleen pakken voor eten en weinig/niet babbelen en daarna terugleggen. Hier ging het gelukkig wel bijna van het begin af aan goed. De eerste tijd is het zwaarst maar het wordt alleen nog maar leuker! Stekte en liefs, DeeLighT
Hoi meiden, bedankt voor alle tips. Het niet slapen 's nachts wordt helaas alleen maar erger. Hij komt gewoon niet in slaap, vreselijk, we weten niet meer wat te doen. Mijn man wil hem gewoon laten huilen (zeg maar gerust krijsen) terwijl ik dat vreselijk vind... nou ja. We moeten ons er doorheen slaan, maar makkelijk is het niet!
Hey meid, Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon ! En ten eerste, je bent GEEN slechte moeder. Juist het tegenovergestelde. Je wilt het beste voor je kind en daarom ben je op dit forum toch? Het is allemaal nieuw en eigenlijk is alles veranderd, je voelt je vreselijk verantwoordelijk voor dat kleine mensje wat zo afhankelijk is van jou en je wilt het heel graag goed doen. En dat doe je ook! Ik zelf was zo bang toen de kraamhulp weg ging. Toen moesten we het echt "alleen" doen. Maar dat is puur een gevoel. Ik vond de gedachte dat we het CB altijd kunnen bellen een heel fijn idee. Voor mijn gevoel konden we dan altijd bij iemand terecht. Ik zou inderdaad je zoontje niet wakker gaan houden overdag en met zijn ritme mee gaan. Op den duur verandert dat vanzelf. Wat je zou kunnen doen is overdag de kamer waar hij slaapt niet te donker te maken en misschien is het een idee om hem 's avonds, voordat hij gaat slapen, in bad te doen zodat hij lekker doezelig wordt van het warme water. Daarnaast kun je proberen om zoveel mogelijk een vast ritme aan te houden. Wij doen Lotti vanaf de tweede week om 19.00 uur een pyjama aan. Vervolgens krijgt ze een voeding en als haar eten wat gezakt is gaat ze naar bed. Het is heel moeilijk om bij een baby ritme te creeeren, want dat hebben ze totaal niet, maar je kunt proberen. Ik zou hem zeker niet laten huilen, daardoor gaan ze zich in de steek gelaten voelen (heb ik me laten vertellen). En ik zou het persoonlijk ook niet kunnen. Heel veel succes! Groetjes, Suus
Ik ben het eens met Deelight: als mijn zoontje 's nachts wakker werd, gedroeg ik me anders dan overdag, om hem op die manier te laten weten dat het nacht was. Dus zo min mogelijk lichten aan, niet hardop tegen hem praten, niet spelen, geen luier verschonen (wel als die heel vies is natuurlijk), en na het drinken meteen weer terugleggen. Ik zou hem ook niet laten huilen. Die mannen weten dat allemaal wel zo mooi te vertellen, maar zij zijn geen moeder, en weten niet dat dat gehuil je als moeder dwars door je ziel snijdt. Aan de andere kant: je kan hem nu onmogelijk al verwennen, maar wel GEwennen. Dus ik zou hem wel telkens gaan troosten, maar niet te lang. Dus niet 10 minuten blijven wiegen en liedjes zingen als hij allang weer stil is. Gewoon even oppakken, en zodra hij stil is, meteen weer (wakker!!) in zijn bedje leggen en weggaan. Als hij weer begint, weer hetzelfde doen, net zo lang tot hij slaapt. Dit kan de eerste paar keren enorm lang duren, maar uiteindelijk wordt het beter! Het heeft bij ons heel goed geholpen. Dit advies had ik uit een boek van Tracy Hogg (De Babyfluisteraar). Ik heb hier heel veel aan gehad, misschien ook een tip voor jou? En dan nog wat je schrijft over het gevoel dat alles een beetje langs je heen gaat. Dat had ik ook heel erg in het begin. Ik voelde ook nog niet die intense moederliefde, waar iedereen het altijd over heeft. Wel een soort zorg-instinct, maar de échte liefde moest bij mij groeien. Ik vond het een hele indrukwekkende ervaring om een kind te krijgen, maar het echte moedergevoel kwam pas een tijdje later. Maak je alsjeblieft geen zorgen, die diepe liefde gaat echt komen. En je gaat ervan schrikken hoeveel het gaat zijn
Hee meid, Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie zoon! En je bent zeker geen slechte moeder, dat in ieder geval. De eerste tijd vlak na de geboorte is nu eenmaal heel verwarrend, je bent blij, soms ook verdrietig, nog moe van alles wat je hebt meegemaakt en de slapeloze nachten, heel normaal! En die roze wolk bestaat, maar niet iedereen zit erop! Geef het de tijd en vergeet jezelf niet. Ga lekker in bad, zorg goed voor jezelf op de momenten dat je man even voor jullie zoon kan zorgen. Je kunt gewoon met je kindje naar buiten gaan, maar ik zou het niet te lang doen, zeker nu hij verkouden is. Hier zeiden ze, als Charlotte 10 dagen oud is pas naar buiten, maar ze is dan wel op 3 feb geboren dus het was buiten gewoon heel koud. Nu is dat anders en kan het best, gewoon eventjes. Probeer toch ook te genieten van deze bijzondere tijd, het gaat zó snel! En oja, dat oergevoel van moeder zijn komt echt wel hoor, je zult je verbazen dat je het in je hebt...heeft hier ook moeten groeien, ik dacht in het begin vaak dat Charlotte hier logeerde, heel vreemd. Ik heb een ks gehad en dus geen bevalling beleeft, schijnt ook anders te zijn. En als hij huilt, gewoon bij je nemen, hij heeft 9 maanden in je buik gezeten en je gehoord, hij mist je gewoon. Ik heb, en mijn man uiteraard ook, Charlotte altijd, altijd opgepakt als ze huilde, ze heeft uuuuuuren en avondenlang op onze buik gelegen, ook als ze gewoon weer snel sliep want ze huilde helemaal niet veel. Ze is juist niet verwend maar een heel makkelijk en lief kind, misschien wel omdat we haar altijd hebben getroost. Succes meid, laat je traantjes de vrije loop, ook dat gaat over!