Even in een notendopje: Na de bevalling van mijn zoontje in 2009 heb ik een kleine postnatale depressie gehad. Dat was best pittig. Ik denk dat dit kwam door heel veel stress tijdens de zwangerschap. Ik verloor mijn baan en zat financieel echt in flinke stress. Nu ben ik dik 32 weken en de bevalling komt dichterbij. Deze zwangerschap heb ik in principe geen stress. Ik heb wel veel lichamelijke pijn en zorgen, maar ik kan wel genieten en echt lekker zwanger zijn. Ik zie helemaal niet op tegen de bevalling, maar wel een beetje tegen de kraamtijd en daarna. Zou het me nu beter vergaan, of ga ik me weer zo vreselijk voelen? Paniekaanvallen, waanideeën, doodsangsten en enorme schuldgevoelens.... of zal ik deze keer wel een roze wolkje krijgen? Ik ervaar deze zwangerschap wel heel anders dan bij de 1e. Toen was ik heeeeel erg bezig met alleen het zwanger zijn en eigenlijk niet met het stukje "na de bevalling". Nu kijk ik ook heel erg uit naar het kindje in mijn buik! Bij mn zoontje wilde ik wel voor altijd zwanger zijn, maar nu wil ik mn kindje ook wel heel graag zien! Zijn er meiden met ervaring, of gelijke gevoelens? Of met tips? Tja mama worden hoef ik niet meer, dat ben ik al... Dus zal ik deze keer wel mogen genieten? Ik denk het wel, maar ik ben benieuwd naar ervaringen
Hoe bedoel je precies? Ik heb het bij kraamzorg en verloskundige gemeld. Er wordt dus een beetje op me gelet