Ik heb heel mijn zwangerschap en bevalling geen roze wolk kunnen ontdekken.....ik had alleen maar problemen en veel pijn, dus een leuke ervaring is het voor mij niet geweest. En daar baal ik stevig van..... Ik ben er ondertussen wel een keer overheen, maar toch vreet het nog steeds aan me dat ik niet heb kunnen genieten van dit wonder. Omdat ik er ondertussen wel mee om kan gaan weet ik ook dat ik wel graag nog een kindje zou willen (voorlopig ff niet ivm net nieuwe relatie) maar toch denk ik dat ik het ook wel eng zou gaan vinden als ik voor een kindje zou gaan, denk dat de angst om weer zo'n k*tperiode erg aanwezig zal zijn.... Ik heb o.a. in mijn zwangerschap gehad: - 1e 4 maand alleen maar misselijk en overgeven (hield niets binnen) - met 10 weken echo zei de GYN dat mijn meisje syndroom van down zou hebben of een hartafwijking, met 11 weken nieuwe echo, toen zei ze dat alles goed was en dat ze te vroeg de nekplooimeting had gedaan, met 12 weken naar ZKH in Arnhem omdat we GYN niet vertrouwden en hoorden gelukkig dat alles goed was, maar leefden wel een paar weken in "angst" - na 4 maand al extreme rugklachten (hielden hele zwangerschap aan) - met 25 weken zwangerschap geopereerd; galblaas moest eruit. Mijn bloed was zo slecht en mijn lever functioneerde zo slecht dat de operatie MOEST. Ik had steeds galaanvallen, erg pijnlijk. Dus in ZKH blijven en geopereerd, ook niet zonder risico natuurlijk.En erg eng! - Laatste 3 maand bloedverlies (bleek vergevorderde blaasontsteking te zijn, maar dat had ik niet door omdat ik al zoveel pijn gehad had ondertussen....) -flauwvallen (1x in een winkelcentrum en 1x boven tussen bed en kast) -ook een keer van fiets afgevallen doordat ik licht in mijn hoofd werd..., kreeg stuur in mijn buik, gelukkig niets ernstigs gebeurt -laatste 3 maand erge last van bekken -omdat mijn buik zo groot was heel veel pijn eraan...moest ik brandwondenzalf smeren, maar dat hielp niets. -Ik kon op het laatst amper lopen van de pijn in mijn rug en bekken. De bevalling: -weeenstorm van 09:00 tot 18:00! (er zat nog geen paar seconden tussen de weeen, kreeg dus geen kans op ze op te vangen, verging van de pijn en kon alleen maar schreeuwen......... -ik kon niet persen (iets met mijn buikspieren) dus VK moest haar eruit duwen.... Ik weet zeker dat ik vanalles vergeet..... Het ergste was nog wel dat mijn ex er toen niet voor me was....die was enkel met zijn eigen ego bezig en niet met mij en zijn ongeboren kind....daar heb ik erg veel stress van gehad... Aan de dames die dit ook hebben gehad; hoe gaan jullie hiermee om? En zouden jullie ondanks de slechte ervaring nog een kindje willen?
meid wat naar als je alles zo hebt moeten beleven. ik heb zelf ook geen plezier in mijn zwangerschap. vanaf week 8 al pijnen in rug en bekken en ik kan niet staan, lopen of liggen. ik probeer me zoveel mogelijk te richten op dat wat gaat komen, het doel dat er mee bereikt wordt. wat betreft nog en kindje; we wilden de eerste eigenlijk al adopteren en gaan dit waarschijnlijk met de tweede sowieso doen. wat er daarna nog gebeurt... dat zien we dan wel weer. ik probeer er allemaal niet teveel over na te denken.
Nee tis idd misschien een beetje te snel om daar nu al aan te denken wanneer kindje nr 1 er nog niet is Ik wens je heel veel sterkte toe en een goede bevalling!
Als ik dat zo om me heen hoor heb ik een geweldige zwangerschap,heb nergens last van. Toch heb ik me ook al afgevraagd waarom dit 'de mooiste tijd van mijn leven' wordt genoemd en dat het zo geweldig is. Ik weet niet,maar ik heb niet het idee dat mijn moeder zoiets speciaals heeft gemist toendertijd (ik ben geadopteerd).
denk dat iedereen het weer heel anders beleefd. wij zijn supergelukkig dat we een kindje gaan krijgen, maar die 9 maanden, nee, die mag je overslaan van mij mijn schoonzus vind dat ze het heel zwaar heeft terwijl die niet eens een buik heeft of klachten of iets dergelijks. haar ha heeft alleen gezegd dat ze moodswings krijgt, waar ze aan toe mag geven, en dat een zwangerschap zwaar is en dus is dat ook zo! haha ik neem het gewoon dag voor dag en leef steeds naar een tussenpunt toe. nu bijvoorbeeld 26/28 weken ivm de levensvatbaarheid als het kindje nu zou komen. en ik leef nu naar mijn vakantie volgende week toe. ik doe het echt stukje bij beetje, want jeetje wat is 5 december nog ver weg! haha
Tja ik weet niet of het helpt voor je, maar mijn eerste was dus ook echt geen fijne zwangerschap en een alles behalve fijne bevalling, totaal geen rose wolkjes dus. Nu ben ik op het einde van mijn tweede zwangerschap en het is echt 10 keer beter gegaan dan de eerste dus toch af en toe best wel een rose wolkje, ik weet nog niet hoe de bevalling gaat daar maak ik me nu nog wel druk over, maar qua zwangerschap kan het dus ook echt 100x anders...
Ik heb ook niet echt een roze wolk gehad. 8 maanden misselijk geweest, tot aan de bevalling toe, daarnaast nog rugpijn, een urineweginfectie die voor krampen zorgde, oververmoeid. En de bevalling ging ook heel slecht (met 42 weken en 1 dag ingeleid, geen ontsluiting, daarna een ruggeprik en vacuumverlossing). Maar ik kan je een ding zeggen, het klinkt cliche, maar het is het allemaal waard geweest. Toen ik zwanger was dacht ik, dit wordt een enigskindje, maar ik denk dat ik het over een paar jaar toch wel opnieuw aandurf.
Hier bij mij is de roze wolk ook voorbij gevlogen ... ik had alles behalve een mooie zwangerschap ... het begon eigenlijk toen ik erachter kwam dat ik zwanger was totdat ze geboren was , letterlijk alles ging fout in mijn persoonlijke leven en lichamelijk was ook een ramp , dus echt genoten heb ik niet , ik zou zeker nog weleens een kindje willen maar dan toch echt compleet anders als nu En ik ben heeel blij dat mijn meisje gezond is , want dat is achteraf gezien toch het belangerijkste ..
Ik heb een perfecte zwangerschap gehad. Nergens last van geen pijntjes, geen misselijkheid helemaal niks. Ik heb dus eigenlijk op een roze wolk gezweeft. Toen kwam de bevalling....pfff ik hoop nooit meer zo'n bevalling mee te maken. Na een uur en kwartier persen is Luca met de vacuumpomp gehaald...hoe onmenselijk dat zoiets is echt niet normaal meer... Omdat Luca heel moeizaam ademde (alleen uit niet in) en hij heel bleek zag rende ze meteen met hem weg. Hij is om 9.19 u geboren en om 13.00u heb ik hem pas voor het eerst in mijn armen gehad. In de tussen tijd zijn ze een dik uur met me bezig geweest om te hechten, daarna nog wassen en toen naar mijn kamer gereden. Daar wachten tot iemand ons naar ons mannetje zou brengen. Ons mannetje lag een etage hoger op de couveuse afdeling. Nou ik ben toen kei hard van mijn roze wolk afgedonderd Alles waar ik zo naar had uitgekeken (de bevalling het eerste moment met ons gezinnetje samen het doorknippen van de navelstreng) is totaal anders gelopen dan ik had verwacht. Mij kraamtijd was ook geen pretje. Veel last van de tig hechtingen en daarbij een blaasontsteking. Bortsvoeding wat niet echt vlekkeloos liep. Ik heb het allemaal maar gewoon over me heen laten komen want meer kon ik toch niet doen. Nu geniet ik met volle teugen van ons mannetje en kijk ik stiekem alweer uit naar een evt. volgende zwangerschap en hoop dat deze dan beter zal verlopen.
Ook bij mij geen roze wolk te bekennen, hoor. Ik heb niet te veel te verduren gehad, maar ik heb tot 4 weken voor de bevalling fulltime in het onderwijs gewerkt en daarna had Marcje krampjes. Allemaal heel gewoon. Geen tragiek, maar ook geen roze wolk gezien. Ik word af en toe een beetje moe van die roze wolken. Marcje is fantastisch en het mooiste wat me ooit is overkomen, maar de weg ernaar toe was gewoonweg zwaar en pijnlijk. Moet je daar nou echt zo ontzettend van genieten? Natuurlijk heb ik me verheugd en heb ik gedroomd, maar roze wolken, nou nee ... Groetjes, Dominique
Ik was de eerste maanden om de haverklap ziek , terwijl ik normaal gesproken nooit snel ziek werd. En de laatste maanden had ik veel last van een van mijn benen ( restless legs ) en van mijn rug. Ik ben ingeleid en bevalling is me ook erg tegengevallen. Mijn vliezen moest gebroken worden en de vk wou dat een verpleegkundige in opleiding dat deed , maar uiteindelijk heeft de VK de vliezen moet breken omdat het de verpleegkundige niet lukte . Daarna , moest ik een infuus krijgen voor de weeenopwekkers...en weer was het een stagaire die dat bij mij moest komen doen. Het lukte haar niet om bij mij een ader te vinden en na een hoop gepor in mijn had lukte het haar uiteindelijk om het infuus aan te brengen. Toen de weeen eenmaal begonnen waren kon ik me niet goed concentreren en lukte het me niet om de weeen op te vangen , omdat er steeds mensen ( personeel ) bij me kwamen kijken en ze soms met zijn 4en kwamen.
Hier ook echt geen wolkjes hoor. Maar wel een wolk van een baby! Vanaf week 14 ernstige BI, dus heel veel thuis gezeten. Vanaf week 30 het Vena Cava syndroom dus slapen en onderuit op de bank was er ook niet meer bij. Veel vocht vast gehouden, ongeveer een kilo of 8. Ging ze laat in de zwangerschap nog dwars liggen ook. 3 draai pogingen later toch maar een keizersnede. Gelukkig geen weeën gehad. (ja, oefen weeën) Krijg ik een prachtige dochter die 20 van de 24 uur aan het huilen is. (verborgen Reflux) Maar ik ben wel super trots! Groetjes, Mirelle.
Mijn eerste zwangerschap was ook een hel. Lichaamelijk niet maar geestelijk. Ik ga hier nu niet een heel verhaal over schrijven, maar ik kan je vertellen het liefst krop ik in een donker hoekje de 9 maanden (hormonen) Bevalling was ook een drama.. Nu ben ik vrij snel zwanger van de 2e, en ik voel me erg goed, lichamelijk zowel als geestelijk en de bevalling kijk ik ook niet tegenop. Ik keek er ook zwaar tegenaan weer zwanger te worden en bij elk gek gevoel dacht ik: o jee daar gaan we weer.. maar alles gaat supers! Je kan niet vergelijken elke keer is het anders. Kalush
Ik kan je alleen vertellen dat elke zwangerschap & elke bevalling anders is... Ik hoop dat het je helpt!
ach nog nooit een roze wolk gezien maar toch zwanger van een derde. meid maak je niet te druk,ik riep eerst "nooit meer een kindje".en toen kwamen de kriebels weer. kan niet wachten tot de laatste 10 weken erop zitten.
Hoi, Ik heb ook geen roze..naja blauwe wolk gehad. Ik vond de zwangerschap niet echt leuk ondanks dat ik niet al te veel ongemakken had.. t is gewoon niet mijn ding, ..de kleren, de krampen, ik werd echt dik, het gewicht, plassen, slapen etc.. nee dank je.... de bevalling was 1 groot drama, wat uiteindelijk een keizersnee werd na uren weeenstormen etc. dus ik heb voor nu het gevoel: nooit meer.. iedereen zegt, je komt er wel overheen.. maar nog steeds nee... dat nooit meer! Helaas dus geen advies, kan alleen maar zeggen dat ik je gevoel deel. Ik vond het de ergste dag die ik ooit heb meegemaakt, zoveel pijn en verdriet. Natuurlijk kreeg ik een wolk van een zoon... maar hoe! x
Hoi, Ik heb ook geen roze..naja blauwe wolk gehad. Ik vond de zwangerschap niet echt leuk ondanks dat ik niet al te veel ongemakken had.. t is gewoon niet mijn ding, ..de kleren, de krampen, ik werd echt dik, het gewicht, plassen, slapen etc.. nee dank je.... de bevalling was 1 groot drama, wat uiteindelijk een keizersnee werd na uren weeenstormen etc. dus ik heb voor nu het gevoel: nooit meer.. iedereen zegt, je komt er wel overheen.. maar nog steeds nee... dat nooit meer! Helaas dus geen advies, kan alleen maar zeggen dat ik je gevoel deel. Ik vond het de ergste dag die ik ooit heb meegemaakt, zoveel pijn en verdriet. Natuurlijk kreeg ik een wolk van een zoon... maar hoe! x
hier helaas ook geen mooie wolkjes... bevallingsverhaal : http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... highlight= en wat betreft de zwangerschap... met 7 en 11 weken opgenomen vanwege overmatig overgeven. dus moest mevrouw opgelapt worden in het zh met infuus. zelfs nog tot de laatste dag gespuugd! toen kregen we de uitslag vd nekplooimeting, kans 1:50! aantal onderzoeken later zei mijn gevoel dat het wel goed zat (en mama's gevoel was juist!). daarna et 25,26,32,36 weken al vroegtijdig weeen en ook opgenomen in het zh. beeb was bijna te vroeg geboren. vanaf 26 weken elke keer een blaasontsteking die niet weg ging. ow ja... en ze dachten ook nog dat ik vergiftiging had. was GELUKKIG niet het geval. wat het wel is geweest zijn we nu nog niet achter... de hele zwangerschap (vanaf 16 weken) aan de antagel (een fles per week) vanwege hevig maagzuur. MAAR... ik zou zo weer voor een 2de gaan! het geluk wat je van een kindje krijgt weegt nog steeds niet op tegen alle ellende.
Ik had ook geen roze wolk. Erge bekkeninstabiliteit. En toen kwam de bevalling. Ben ingeleid, wat ik geen pretje vond. Maar goed, kind was weg, bekken waren ook weer in normale toestand. 2 Weken later overleed mijn vader. Nou, ik heb het gehad met zwanger zijn. Ik hoef echt niet meer. Maar ieder ervaart zijn zwangerschap anders. Eigenlijk is geen 1 zwangerschap hetzelfde. Het accepteren dat je eigen zwangerschap niet vlekkenloos verloopt is moeilijk, maar goed, dat komt ook wel weer goed. Groetjes Sonja