Hoi meiden, Even een vraag waarover ik jullie mening nodig heb.. Mijn man vindt mij niet flexibel met onze dochter, en ergert zich eraan en begon er ineens over gister.. Hij wil haar meer uit handen geven en wil dat ze makkelijker ergens anders kan zijn en slapen b.v.. Mijn verhaal.. Ik ben 28 Juni 2011 bevallen van een meisje. Het was de warmste en benauwdste dag van het jaar... ik heb dan ook een heftige bevalling gehad.. Na de bevalling heb ik ook een heftige moeilijke kraamweek gehad (lang verhaal) en ben in een postnatale depressie gekomen. Hiervoor ben ik in therapie geweest, en het gaat tot nu toe erg goed met mij. We zijn er vanaf/doorheen en ik ben weer soort mezelf geworden. In die periode zijn we veel thuis gebleven en ik werk voor mezelf dus mijn dochter is altijd bij me.. Heel soms gaat ze wel eens naar mijn moeder verder niet.. 1 x is er savonds oppas geweest en ben ik weg geweest, verder past mijn man op of mijn ouders. In die periode was mijn dochter erg huilerig en ben ik best beschermend geworden en veel binnen/thuis gebleven. Na een goed ritme van rust en regelmaat hebben we nu een geweldig kindje een zeer tevreden meisje. Het gaat dus super goed! Maar door alle omstandigheden, geef en gaf ik haar haast niet uit handen.. We gaan savonds b.v nooit weg verder.. wel alleen maar niet samen, of als we weg gaan brengen we haar naar mijn moeder of komt er iemand.. Maar eerlijk gezegd ze is nu net 7 maanden, is het zeer weinig voor gekomen.. door de situatie.. Ik leef eigenlijk rond haar slaaptijden heen en haar ritme, omdat we hierdoor een geweldig kindje hebben gekregen, en ik heb hierdoor mijn depressie overwonnen.. stukje veiligheid/zekerheid.. We hebben weinig tot geen contact met mijn schoonfamilie door omstandigheden.. Het gaat nu beter, dus mijn man wil graag weer een x bij ze langs.. Prima maar hij wil graag door de weeks op een avond langs. Dan blijven eten en haar daar even naar bed doen en vervolgens weer mee nemen.. Dit hebben we nooit gedaan maar hij vindt dat ik en onze dochter flexibeler moeten worden.. Gaan jullie vaak weg savonds met de baby?? Ook moet ik toegeven dat mijn man nog nooit is weg geweest met onze dochter.. eigenlijk ben ik er altijd bij.. dit kwam omdat ze borstvoeding krijgt en ik het begin echt veel dronk.. flesje weigerde ze.. Nu wil hij graag met haar weg. Tuurlijk mag dat! dat is er eigenlijk zo ingeslopen.. Best sneu voor hem.. dat het zo gelopen is.. Ze neemt nu wel een flesje en is niet meer zo van mij afhankelijk.. Hoe flexibel zijn jullie met jullie kindje? Is het belangrijk haar vaker los te laten en weg te brengen voor haar ontwikkeling? Wordt ze anders te beschermd opgevoed.. Of komt het wel goed? Het komt natuurlijk wel door de omstandigheden.. ben alleen bang dat het een beetje laat is om nu al die dingen uit te gaan proberen.. Dat we dan weer een pittige periode in gaan ofzo.. ben er net uit.. Jullie mening graag..
@Sproettie, alleerst super van je dat je er weer uitgeklommen bent en lekker met je meisje een goed ritme te pakken hebt... Ik heb het liefst ons zoontje ook gewoon bij me...hij gaat wel op maandag standaard naar mijn moeder, omdat ik moet werken..en hij is tot nu toe nog maar 2x uitlogeren geweest..(bijna 8maanden)... Bij mijn schoonouders is hij nog nooit alleen geweest, vind dat gewoon een stuk moeilijker... Het op bed doen bij anderen hebben we wel al gedaan, en daarna gaat hij gewoon weer lekker mee naar huis! Ik merk wel dat je daardoor idd wat flexibeler bent en je er ook samen lekker op uit kunt... Denk dat je het gewoon eens moet proberen om je dochtertje ergens anders op bed te leggen, je bent er zelf gewoon bij en als het niet gaat weet je dat... Praat er wel met je man over, waarom je deze keuze hebt gemaakt en neem aan dat hij wel begrip voor je kan opbrengen... En laat hem idd lekker een keer papadag hebben en ga jij wat gezelligs doen...shoppen bijvoorbeeld ... Heel veel succes meid met het stukje bij beetje "los laten" ... Liefs
Welnee je bent niet te beschermend en ze krijgt er echt geen trauma van, maar ook niet als je haar eens laat mee geen met je man of haar bij een oppas achter laat ! Maar waarom probeer je het niet een keertje uit? als het niet bevalt dan doe je het gewoon de 1ste tijd niet meer en probeer je het later nog een keertje. Als je het doet probeer dan wel er ontspannen mee om te gaan want ze pikt jouw spanning op en wordt het geheid een fiasco. Ik ben nooit zo moeilijk geweest met de kinderen, maar ik heb dan ook hele makkelijke exemplaren die alles wel prima vinden en desnoods (lees het liefst) bovenop mij sliepen/slapen. Zit nu ook weer achter de pc met een slapende zoon op me .
Hier nooit zo erg van een ritme geweest, wel geprobeerd zoveel mogelijk mn kindje te volgen. s Avonds zijn we meestal thuis. Bij mijn ouders deed ik haar zonodig wel op bed dus dat was ze wel een beetje gewend. Ik denk dat we haar 2x met een verjaardag s avonds op bed hebben gedaan en later mee naar huis. Nu ze wat ouder is, blijft ze meestal op en gaan we rond 9 uur/half 10 naar huis. Naar mn schoonfamilie gaat mn man door de weeks naar de verjaardagen en wij in het weekend even met zn 3en overdag. Als ik een dagje naar mn vriendin ga (woont uur rijden hier vandaan) gaat ze daar s middags ook op bed. Dat heeft ze nu al een paar keer gedaan dus dat weet ze ook. Af en toe hebben we s avonds een oppas aan huis, eerder mn zusje nog wel eens gedaan. Ik denk vanaf 1,5 ongeveer en dat gaat prima. Merkte dat we er samen aan toe waren om s avonds even samen weg te gaan. Ze heeft met 1,5 1x een nachtje bij mn ouders geslapen en binnenkort slaapt ze daar weer een keer als ik geopereerd wordt. Ik zou het gewoon eens proberen om haar s avonds mee te nemen. Dan merk je vanzelf hoe het gaat. Overdag wegbrengen moest hier al vrij snel toen ik weer aan het werk was en daar wen je ook snel. Op een gegeven moment vond ik het ook wel lekker om even een dagje voor mezelf te hebben en zonodig gaat ze dan even een dagje naar mn ouders. Als je man aangeeft dat hij met haar weg wil, zou ik dat zeker doen! Hier vindt hij het vaak makkelijker om alleen te gaan maar merk dat mijn dochter ipv erg aan mama te hangen, nu ook erg op haar papa gesteld is en met hem mee wil, naast hem op bed wil liggen etc. Hier heb ik er dus bewust om moeten denken papa zn momenten met z'n dochter te geven en ik probeer daar straks met een 2e vanaf het begin meer om te denken.
Ik denk dat je het gewoon een keertje moet proberen. Misschien kan je daar wel een beetje hetzelfde slaapritueel doen. Ik denk dat dat nog het belangrijkste is en niet eens de plaats waar ze slaapt. Als het niet gaat, gaan jullie gewoon lekker naar huis en probeer je het over een poos nog een keertje. Het liefste laat ik mijn zoontje ook thuis slapen natuurlijk, maar met een verjaardag of iets, neem ik hem mee en leg ik hem daar te slapen. Vanuit daar oppakken en meenemen is eigenlijk nooit ene probleem geweest. Hij sliep thuis meteen verder (hij had zijn pyjama natuurlijk allemaal al aan enzo) succes!
ik ben best wel flexibel. Kids sliepen hier al vanaf een week of zes bij mijn ouders maar die zijn ook heel vertrouwd voor ons. Wij zijn laatst 4 dagen naar londen geweest en toen waren de kids (toen 10 maanden en 2,5 jaar) bij mijn schoonmoeder. Dat was wel even slikken maar ook wel lekker. Verder hebben wij nog een buurmeisje die regelmatig oppast als de kids slapen zodat wij uit eten kunnen of naar de bioscoop. 1 a 2 keer maand toch wel. En mijn man of hij wel eens weggaat alleen met de kids? Echt heeeel vaak. Sowieso toen ik nog werkte had hij 2 papadagen dus dan moest hij wel . Maar hij vindt het ook gewoon leuk om even weg te gaan als ik ergens mij bezig ben of wil uit slapen ofzo. Dan gaat hij lekker naar ballorig of boodschappen doen met de kids. Maar mijn man is echt een zorgende vader. Ik had het echt niet voor elkaar gekregen om dat anders te hebben (wil ik ook niet hoor). Wij hadden ook een flesweigeraar. Zeer irritant en ik voelde me daardoor heel erg beperkt. Wij vinden dat het ook belangrijk is om ook nog dingen samen te blijven doen. En hoe je het doet? Gewoon doen... gewoon uit logeren sturen of je man weg laten gaan. Eerste keer is even slikken, daarna went het en geeft het je heel veel vrijheid.
De eerste maanden sleepten we ons kleintje overal mee naar toe. Dat ging toen goed, kleine in de draagdoek en die sliep wel. Toen hij wat groter werd, rond een maandje of acht denk ik, begon hij de wereld om ons heen interessanter te vinden dan slapen tegen mama aan en bleef hij wakker, werd oververmoeid, dus dat doen we nu niet meer. We zijn netjes op zijn bedtijd thuis of zorgen dat hij een bedje heeft waarin hij kan slapen. Voor wat de voeding betreft, dat was bij ons de eerste maanden niet veel anders. Ik heb wel maanden aan een stuk moeten kolven, ik geloof vanaf drie maanden tot negen maanden ongeveer, dus daardoor waren we wel iets flexibeler. Maar mijn man wilde eigenlijk nooit alleen met hem weg. Uit handen geven, tja. Hij gaat twee dagen per week naar de opvang en dat vind ik genoeg. Ik breng hem 's avonds of in het weekend eigenlijk nooit weg en soms is dat onhandig maar het is niet anders. Ik wil niet dat hij al gaat logeren! Ik wil hem 's ochtends bij ons in zijn eigen bedje hebben. En hij wordt 's nachts ook nog wel eens wakker, het idee dat ik (of mijn man!) er dan niet voor hem ben verscheurt mijn hart, dat wil ik echt niet. Dat komt wel, later, als hij wat ouder is en zelf echt plezier heeft van het logeren.
Wat fijn dat het nu weer beter met je gaat. Ik ben niet flexibel, want ik geef mijn kinderen graag het beste en dus slapen ze zo veel mogelijk in hun eigen bed en doen ze het er heeeeel goed op. Ik geloof in RRR en ik weet dat het tijdelijk is en dat er wel weer een tijd komt dat je meer kan doen wanneer ze bijv. alleen na de lunch gaan slapen zo rond 15 maanden. Onze tijd komt wel weer denk ik dan. Een keer in de zoveel tijd gaat de jongste (11 maanden) samen met de oudste van 4 wel een nachtje logeren bij opa en oma en gaan wij wat samen doen. Maar heel regelmatig uit het ritme halen 'want dan wennen ze er wel aan en slapen dan makkelijker overal' zit er hier niet in. Ik geloof daar niet zo in. Ik kan je wel aanraden het gewoon een keer te proberen als je man dat graag wil. Kijk maar eens hoe het gaat als ze ergens anders in bed wordt gestopt. Vaak gaat het allemaal makkelijker dan je denkt. Charlie
Hoi lieve mama's bedankt voor de vele meningen en verhalen al! Doet me goed In het begin was ik ook veel flexibeler en sliep ze overal lekker in de wagenbak.. ik ben eigenlijk beperkter geworden sinds we haar in een bedje moeten laten slapen.. Ze slaapt regelmatig wel overdag ergens in een bedje hoor.. Maar savonds.. dat heb ik nog maar 1 x gedaan.. en toen nam ik haar rond 23:00 weer mee.. Maar het gaan proberen kan natuurlijk altijd.. we hebben binnenkort een verjaardag van mijn schoonzusje die 1,5 uur rijden verder woont.. die verjaardag is in de avond.. dat wordt denk ik wel erg lastig.. Mijn dochtertje slaapt altijd rond 18:30/19:00 langer houdt ze echt niet vol. Om haar dan al slapend in de auto mee te nemen en haar daar weer in een bedje te leggen, en daarna weer mee terug te nemen vindt ik niets.. En ze willen haar tuurlijk dan ook vast houden, hebben haar lang niet gezien.. En zelf gaan en oppas regelen is ook geen optie.. ze krijgt rond 22:00/22:30 nog borstvoeding.. en dan zijn we wel 1,5 verderop.. lastig allemaal hoor. Maar ik ga gewoon idd de stap nemen en het gewoon allemaal een x proberen en ik zie het wel! Ze is gelukkig niet meer zo heel klein en al een sterkte meid, zij red zich wel.. maar mama? hihi
Met dat ze haar vast willen houden zou ik geen rekening houden, dan komen ze maar een keer overdag langs. Je zou kunnen proberen om haar slapend mee te nemen en daar dan meteen in bed te leggen. Je kunt misschien van te voren nog even bellen om aan te kondigen dat je er wat zenuwachtig over bent en het fijn zou vinden als je meteen door mag lopen naar boven om de kleine rustig in bed te kunnen leggen. Als je met zo'n slapend kindje de drukke huiskamer in loopt kan dan best overweldigend zijn.
Wat vervelend dat jullie start zo moeilijk was. Gelukkig dat het nu zoveel beter gaat. Ik ben net zo'n moeder hoor. Mijn dochter heeft nu 2x ergens geslapen, en mijn zoontje 1x. En dat was omdat mijn man echt even moe was van het alleen maar vader zijn en met mij er even tussen uit wilde. Verder slapen de kinderen zo veel mogelijk in hun eigen bedje. Maar dagen zoals oud en nieuw nemen we ze wel mee naar vrienden, moeten ze in het logeerbedje slapen. Dat levert nooit problemen op gelukkig. Mijn man is heel vaak alleen met de kinderen, zeker 6 dagen in de maand, omdat ik werk op zijn vrije dagen. En hij geniet daar van, zijn papadagen. Het is denk ik ook goed voor alle partijen. Toen onze dochter nog alleen was, was ik veel meer aan het controleren etc, maar nu met 2 vind ik het heerlijk om het mama zijn af en toe eens los te laten.
Eerst een keertje bij iemand dichtbij proberen Doet ze dat goed een keertje verderweg.. Lukt dat niet kan je iniedergeval zeggen dat je het geprobeerd hebt.. Onze kleine man slaapt overdag echt overal Snachts niet.. Hij gaat ong 8 uur naar bed we hebben gister voor het eerst geprobeerd de avond op bezoek te gaan en het ging goed alleen smorgens vroeger wakker.. Ff knuffelen ff drinken en toen sliep hij weer verder.. Stapje voor stapje..
Tja dat is heel persoonlijk denk ik. Maar als je man zich niet goed voelt bij de situatie, dan is het goed te kijken naar andere mogelijkheden. Wij hebben ons zoontje altijd meegenomen en dat doen we nog steeds. We passen ons wel aan zijn schema aan en hij moet op zijn tijden kunnen slapen en eten. Maar bij een ander is dat ook goed. e leggen hem niet 3x in de week bij een ander in bed om hem er vervolgens weer uit te halen. Meeste weken helemaal niet, soms 1 of 2x in een week. Ligt er net aan hoe het uitkomt. Als je gaat proberen flexibeler te worden, probeer dan ook je dochtertje het gevoel te geven dat je relaxt bent en dat het goed is. Je kunt je ritme en ritueeltje ook gerust bij een ander uitvoeren. Het is even kijken wat werkt voor jullie, maar het is zeker het proberen waard!
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar mijn mening: Ik vind je helemaal niet 'onflexibel' hoor! Ik ben precies hetzelfde. Ik heb er bewust voor gekozen om pas na 7 maanden weer te gaan werken, zodat ik in deze maanden thuis kan blijven bij mijn zoontje. Ook ik plan alles om zijn slaapjes heen, zo gaan we bijvoorbeeld naar babyzwemmen maar alleen als dit met zijn slaapjes goed uitkomt, anders sla ik over. En ik neem mijn zoontje ook niet snel ergens naar toe. Mijn schoonouders wonen in friesland, maar daar zijn we sinds zijn geboorte nog niet geweest, omdat ik het nu nog te ver vind (we hebben ook niet zo'n goede band met hen...speelt ook mee). Ook laat ik mijn zoontje nog niet ergens anders slapen in de avond (wel overdag) en neem hem zeker in de avond nergens mee naar toe. Wel past mijn moeder soms hier op, zodat ik en mijn vriend er even uit kunnen, dat gaat heel goed! Volgende week gaat mijn zoontje voor het eerst een dagje naar mijn moeder om te wennen voor als ik weer ga werken, maar vind het een hele stap. Ik zou je gevoel volgen. Als jij je er niet lekker bij voelt en er gespannen van wordt, zeker niet doen. Het komt allemaal vanzelf wel en er komt (sneller dan je denkt) een dag dat je het opeens wel aandurft. En zelf ben ik niet zo van het houden van rekening met anderen. Als ze hem willen zien en vasthouden, komen ze maar een keer overdag bij mij langs. Ik zou dit in de avond nooit doen of hem hier wakker voor houden. Mijn vriend begrijpt het gelukkig allemaal heel goed en staat er ook voor 100% achter. Lastig dat jij en je man niet helemaal op 1 golflengte zitten. Misschien is het wel een goed idee om je man wat vaker met hem alleen op pad te sturen met wat gekolfde melk. Of toch een oppas (je moeder misschien?) regelen zodat jullie er samen eens tussenuit kunnen. Het is ook wel belangrijk om aan je relatie te blijven werken.
Wij hebben toen ons meisje 9 weken was toch rust en regelmaat ingevoerd want ze sliep niet en was enorm overprikkeld. Voor die tijd ging ik steeds met haar aan de wandel in de veronderstelling dat een baby toch wel slaapt. Not... Sindsdien ben ik best wel strikt. Ik ga weg na het uitbuiken van de fles en dan niet langer dan een uur zodat ze daarna weer kan slapen. Onderweg in de auto is het geen probleem daar slaapt ze wel als een roosje. Als we op visite gaan zorg ik dat ze daar ergens kan slapen. Laatst 's avonds op visite geweest, na het flesje vertrokken, daar heeft ze even in hun box gelegen tot ze het zat was. Toen lekker geslapen en na de laatste fles zijn we weer naar huis gegaan. In de auto in slaap gevallen en thuis in bedje weer verder gaan slapen. Er zijn wel eens dagen bij dat het niet kan en dat is dan maar zo. Dan zorg ik de dag erna dat we een rustig dagje hebben. De eerste keer dat ze ging logeren was overmacht; ik had nachtdient en mijn vriend was zo ziek als een hond en kon amper op zijn benen staan. Dus ik kon niet anders dan haar wegbrengen. Ik vond het vreselijk maar het is goed gegaan. Daarna nog niet uit logeren geweest omdat wij weg moesten. Dat komt eind deze maand voor het eerst. Je moet er zelf ook klaar voor zijn! En ik denk dat je er zelf meer last van zult hebben als je kindje...
Doen wat voor jou goed voelt. Als je er (nog) niet klaar voor bent om je kindje meer uit handen te geven, dan niet doen. Wel ingesprek blijven met je man en uitleggen waarom je dat niet wilt. Als je het zelf wilt, dan idd gewoon uitproberen. Mss valt het je enorm mee. En je kindje houd er niets van over om altijd bij mama te zijn. Integendeel
Y Hey! Ik herken je verhaal hoor, het niet flexibel zijn dan. En je hebt ook gelijk, rust en regelmaat is super belangrijk. MAAR het wordt zachtjes aan wel tijd om eens te kijken hoe het gaat áls je het eens anders doet. Wij gaan ook haast nooit weg , op mn 2 werkdagen na, Kdv en opa&oma. Maar soms is het gewoon anders, en is het wel zo handig dar je kindje het dan óók goed doet. Zo hadden we met kerst ook een diner elders, daar op bed en mee naar huis verder slapen. Nou dar ging hardstikke goed! 2 weken terug hadden we een crematie en heb ik m de hele ochtend bij mijn moeder gelaten, 1e x, vond ik eng, maar ging zo goed. Toen ik m kwam halen tegen slaapjes tijd. Had ie zich ip een paar kussens op de grond genesteld, sliep bijna! En das wel wat ik wil, lekker makkelijk toch? Ik zou zeggen, probeer gewoon ns wat uit. Hoeft niet meteen elke week, rust en regelmaat als basis, en af en toe een uitstapje daarvanaf moet kunnen... Succes!
Ik heb niet alle reacties gelezen maar wat fijn dat je jezelf al beter voelt. Ik heb ook een pnd gehad na mijn bevalling. (lange bevalling,heel veel bloedverlies,flauwgevallen,na 2weken curettage vanwege placentaresten en toen weer heel veel bloedverlies, bloedtransfusie,baarmoederontsteking, kortom: allemaal geen pretje) Nu na 17 maanden (ook vanwege werkomstandigheden) gaat het weer goed met me! Om terug te komen op je vraag. Onze zoon sliep eerst wel goed als we hem meenamen naar een ander, bij mij in slaap laten vallen in de reiswieg en klaar. Maar dat ging na 4maanden niet meer en sindsdien nemen we hem niet (of heel weinig) mee naar een ander 's avonds. Door mijn PND en een poos dat Tycho slecht sliep, brengen we hem 1x in de week naar mn schoonoduers zodat wij een nacht door konden slapen. Nu gaat hij daar zowiezo nog steeds 1x in de week slapen (dinsdag) omdat wij beiden moeten werken woensdag. Als we en verjaardag/feestje/bruiloft of wat dan ook hebben, gaat hij naar mn schoonouders. Hem meenemen is geen optie want hij gaat bij en ander gewoon niet slapen. Als mn schoonouders niet thuis zijn of niet kunnen oppassen gaat 1 van ons of beide niet. Jammer maar helaas. Ook ik geloof erin dat hij gewoon het lekkerste slaapt in zn eigen bedje. Bovendien vind ik het zielig om hem wakker te moeten maken als hij net ergens lekker slaapt. Het is namelijk zo, uiteindelijk valt hij wel in slaap, maar dan zit ik wel vaak een uur of wat dan ook naast zn bed... Is het nou zo dat we echt ergens heen MOETEN en er moet een vriend/vriendin oppassen (gebeurt bijna nooit) zorg ik altijd wel dat ik Tycho zelf op bed kan leggen. Dat geeft mij gewoon een prettig gevoel en Tycho slaapt rustig in en er komen dan geen problemen voor de oppas als wij er niet zijn. Probeer het gewoon eens uit, ga in de buurt en keer met je man ergens eten en vraag een vriendin,opa,oma of buurvrouw om eens op te passen. Als je je er niet goede bij voelt ben je zo weer thuis. Ik wilde Tycho ook niet bij mn schoonoduers brengen in het begin, maar ben achteraf toch blij dat ik het gedaan heb omdat hij daar nu gewend is en ik hem daar met een gerust hart kan achterlaten als er iets is. Succes!
Hoi, Ons zoontje heeft de eerste maanden een hele slechte periode gehad, uitgeput, ziekenhuisopnames, weinig prikkels kunnen hebben. Ik had gelukkig wel een makkelijke bevalling, waardoor ik het fysiek aardig kon trekken. Maar ik ben zo bezorgd geweest, mijn zoontje zat letterlijk aan mij vast geplakt, ik wilde hem zo erg beschermen. Ook hier erg in de rust en regelmaat gezeten. Dat heeft hem ontzettend goed geholpen en met een maand of 5 werd het langzaam aan beter. Ik heb al een kindje dus ik denk dat ik dit keer uiteindelijk erg op mijn moedergevoel af ben gegaan. We zijn rustig dingen gaan testen. 'savonds een keer mee naar oma en daar slapen, ging goed en geeft dan vertrouwen. Overdag een stuk lopen, zodat hij in de wagen kon slapen en dan ergens wat eten, ging goed en gaf vertrouwen. Zo ben ik het telkens gaan opbouwen. We gaan nu vaak in het weekend als gezin er op uit en dan ben ik zo blij dat het eindelijk kan. En door de weeks pak ik wat meer terug op de rust en regelmaat. Het wordt gelukkig makkelijker als ze ouder worden, dat vond ik met mijn dochter ook. En wij gaan voor de volgende spannende stap, een nachtje uit logeren! Probeer vertrouwen in jezelf en je moedergevoel te hebben! Dan komt het uiteindelijk allemaal goed.