Hoi meiden, Ik ben nu sinds januari bezig en zit dus in ronde 10. De laatste tijd zijn de teleurstellingen steeds groter als ik weer ongesteld ben geworden. Ik begin bang te worden dat ik nooit kinderen zal krijgen, dat er van alles mis is. Ik moet ook echt mijn best doen om positief te blijven en niet in een dip te zakken! Heeft iemand tips hoe ik er mee om kan gaan? Bedankt!
Tja, das een moeilijke........Ik persoonlijk gun mezelf de eerste twee dagen van de menstruatie altijd een flinke dip periode. Gun mezelf dan om eens flink tegen de wereld uit te vallen, te balen van alles en goed chagrijnig te zijn. Dit lucht op en vervolgens pak ik me bij elkaar, relativeer en ga verder. Veel andere keus heb je nu eenmaal niet. Er zijn ook genoeg meiden die het goed doet om afleiding te zoeken, maar ik ben er juist ene waar het er even uit moet. Het is heel persoonlijk. Slikken en doorgaan. (Natuurlijk hou ik het wel netjes voor mijn zoontje, die kan er ook niks aan doen) Bij mijn eerste zijn we 17 maanden bezig geweest en nu alweer ronde 15. Maar ik hou vol, er komt een dag dat mijn positiviteit beloond gaat worden denk ik dan maar. Heel veel sterkte en ik hoop dat het heel snel raak mag zijn bij je!!!
Hoi, Ik ken het gevoel helaas maar al te goed. Iedere maand weer wachten tot de tijd eindelijk rijp is om het actief te proberen (in mijn geval weer naar het ziekenhuis), dan wachten tot je NOD. Dat wachten duurt vreselijk lang. Je bent dat als het ware al je spanning aan het opbouwen. En ook je hoop. Je weet dat dat niet veilig is, maar het gebeurt gewoon. Dan de eerste veeg bloed. Teleurstelling, verdriet, boosheid. Het hele scala aan negatieve emoties komt voorbij. Hoe ga je daarmee om? Dat is heel persoonlijk. Ikzelf heb na de zoveelste ronde tegen mezelf gezegd: ik ga er gewoon van uit dat het niet lukt. Ik ben negatief geworden daarin. Dat heeft mij wel geholpen. Daarnaast zorg ik altijd zoveel mogelijk dat ik iets heb om naar uit te kijken. Op dit moment is het voor mij ook even zwart, hoor. Na 20 maanden eindelijk voor de allereerste keer zwanger en dan een miskraam. Blij gemaakt met een.. nou ja, vul maar aan. Maar goed, dit is natuurlijk ook wel een doemscenario. En daar moet jij nu net niet van uit gaan! Relativeren, dat is heel erg belangrijk. Besef dat op fora als deze met name vrouwen komen met problemen met zwanger worden of zwangerschap en dat dit dus geen realistische afspiegeling is van de werkelijkheid. Stel dat het over 2 maanden niet is gelukt, dan kun je de MMM in en de wetenschap is echt ver, hoor, tegenwoordig. In mijn geval: als ik een eeuw eerder had geleefd was ik kinderloos gebleven. Het gaat wel gebeuren voor je. Wat soms kan helpen, is een dagboek bijhouden voor je kleine in spé. Schrijf van je af. En richt je in dat dagboek op je kleintje. Het kan helpen. Succes! Groetjes Patricia
Oh dphoek! Wat vreselijk dat je een miskraam hebt gehad! Lijkt me nóg moeilijker, dat je dan EIN-DE-LIJK na al die tijd zwanger bent en dat het dan nog mis gaat ook! Ik weet dat ik nog niet mag zeuren, ik zie hier vrouwen die al veel langer bezig zijn dan ik. Soms zijn er ook vrouwen 3 maanden bezig en maken zich dan al druk. Ik ben ook als de dood om in die medische mallemolen te moeten! Ik ben gisteren ongesteld geworden, vandaag is mijn laatste zeurdag. Wat jij doet Esther15 doe ik ook altijd. 2 dagen mag ik chagrijnig zijn. Als ik over het jaar ga, dan mag ik 3 dagen chagrijnen . Dat van dat dagboekje is misschien wel wat, maar ik weet nu al dat ik me belachelijk voel als ik het geschreven heb voor een kindje wat nooit komt.