"Nee hoor, hier maken ze nooit ruzie en drammen ze nooit! Dat kennen we helemaal niet van ze". Dus..... zo gaat het op het kdv. Maar zodra we thuis zijn (na kdv dag, of na oma dag), dan gaan de alarmen af: huilen, drammen, jengelen, maar heel kort kunnen spelen voor ze iets van elkaar afpakken (incl bijten/omgooien), één groot drama. Zelf had ik een keer gelezen dat dat kan omdat ze bij ons dan alles eruit laten en dat het dus eigenlijk een 'goed' teken is, omdat ze zich heel veilig voelen. Das natuurlijk geweldig, maar leuk is echt anders!! Ik knuffel ze als we thuis komen en zeg dat ik ze ook heel erg gemist heb. Of moet ik het juist toch anders doen? ML wordt er erg onzeker en chagrijnig van.
Je moet niets anders doet dat je altijd doet. Zonder mama en papa kinderen gedragen zich anders. Dat is logisch en ook verwachten ze anders van begeleidsters dan van ouders. Als kind zich daar ook misdraagt als thuis bijv dan ligt dat aan persoonlijk van kind als het verschilt en daar zijn gewoon stil en braaf dan ligt het aan dat kind duidelijk weet waar zijn grenzen zijn.
Ik snap hoe je je voelt en zeker leuk is anders. Ik krijg ook weleens kids terug van de crèche of school waar ze zich voorbeeldig hebben gedragen om thuis vervolgens de boel op stelten te zetten. Ik weet dat m'n beide meiden zich bewust heel goed gedragen en dat kost helaas energie. Dus de energie is op en het lontje is kort als het tijd is om naar huis te gaan. Bedenk dat het niet aan jou/jullie ligt en dat je helaas niks anders kan doen dan aan ze laten weten dat je het fijn vindt dat ze weer thuis zijn. En je grenzen stellen, ook thuis zijn grenzen waar ze zich aan moeten houden ook al zijn ze moe. Sterkte! 😊
Toevallig laatst een oudergesprek gehad en onze oudste is ook totaal anders. Ze vonden zelfs dat ze wel eens 'stout' zou mogen doen. Dat doet ze inmiddels vanzelf 😉. Verder is ze rustig en observeert ze graag terwijl ze thuis alle liedjes mee zingt is ze daar heel terughoudend. En ook zo als ze bij mijn ouders of schoonouders is. Dan is ze ook heel lief en rustig en luister ze goed. Maar bij ons het tegenovergestelde!
Na een dag opvang of oma zijn ze ook gewoon moe, lijkt me Hoe zijn ze op de dagen dat ze gewoon thuis zijn?
zo herkenbaar... op kinderdagverblijf en bij de oma's een engeltje! Maar gewoon thuis... oei dan weet ik soms ff niet meer wat ik met dr aanmoet. Tis wel wat jij zegt dat ze thuis echt helemaal zichzelf durven zijn en zich veilig voelen. Idd een goed teken maar toch zouden ze thuis toch ook wat meer n engeltje mogen zijn
Ja ze zijn dan idd ook echt moe, en natuurlijk honger. Ik denk dan ook vaak dat ze ineens merken "hey jou heb ik eigenlijk heel erg gemist vandaag, en dat moet ik even uiten!" Maar ja, ze kunnen nog niet praten.... Op dagen dat we alleen met ze thuis zijn, of in weekend is het wisselend: als we buiten met ze zijn, is het meestal ok, maar binnen is het soms rustig, soms kabaal. En eten, vooral avond, is eigenlijk meestal herrie, eten op de grond gooien, uit mond spugen en dat soort onzin...
Mijn ouders bij het eerste oudergesprek dat ze over mij hadden toen ik net in groep 1 zat. Juf: "Het is een erg lief, vrolijk en sociaal meisje. Ze kan al erg goed meedoen in de kring." Mijn ouders: "Uhm... Wij zijn de ouders van Tupp hoor..." Herkenbaar dus en van alle tijden. Ik maak het als leerkracht ook wel mee hoor. Soms zijn ze op school juist veel braver dan thuis en soms ook andersom. Het is voor een aantal kinderen gewoon een totaal andere situatie. Ze zien een leerkracht meer of minder als autoriteit. Of ze reageren heel anders in een grotere groep leeftijdsgenootjes dan wanneer ze alleen met het eigen gezin zijn.