Mijn dochtertje is van februari 2010, dik 3.5 jaar dus en op dit moment een gigantische peuterpuber.... Eten is overdag drama, ze wil niet aan tafel zitten, eet voor geen meter, continue alles tig keer moeten zeggen, zij steeds in onderhandeling willen enz enz. Wie-o-wie nog meer in het bezit van een peuter-puber??
Check! Die van mij is van mei 2010, nog 7 maanden tot school, ze kan bijna niet meer wachten. En ik ook niet.
Yep! Juni 2010... Denk dat ik voorlopig de enige ben waar zoonlief al naar school gaat Hier zijn de kuren goed te doen op het moment, maar eten is compleet drama. Wil gewoon niks eten Heb er al een topic hier over aangemaakt. Enige probleem is dat hij aan't afvallen is... Hij heeft als baby al onder gewichtscontrole gestaan Bij de ka. Hij krijgt morgen nog 1 kans en anders maak ik een afspraak bij de ka. Ben radeloos
Hier ook, wel iets jonger maar toch dezelfde "symptomen". Ontbijt is drama, lunch is drama, avondeten is drama. Verder huilt ze om alles, dramt om alles en een week terug wou ze weglopen van huis naar een ander land waar "kinderen alles mogen en geen grote mensen mogen komen". Ze wou namelijk per se aardbeien en die had ik niet in huis Gelukkig hebben we ook nog steeds lol en leuke momenten
Ik vond zoonlief erg aangrijpend tijdens het avondeten: ik wil zijn zoals mijn zusje, die wil wel altijd eten...
Sneu he.. Je moederhart breekt dan. Het is wel enigszins herkenbaar, al is mijn zoontje (5,5) wel op gewicht. Maar die heeft zichzelf weleens op de gang gestuurd met tranen in zijn ogen: ik wil het wel eten mama, maar ik kan het niet.. Hij heeft het alleen niet met brood (alleen met warm eten en fruit/stukjes), dus vandaar dat hij wel zijn gewicht op peil houd. Ik zou gewoon een afspraak maken met de ka, dit houd je toch niet vol?
Nee en heb er zelf ook al genoeg tranen voor gelaten de laatste dagen. Heb hem weer eens uitgelegd dat hij heel goed moet eten want als hij ziek gaat worden is de kans groot dat hij in het zh belandt. Maar dan zegt hij: ach mama, dan ga ik heel stil liggen dan dan zorg jij goed voor mij en word ik weer snel beter...
Maar dit is niet peuterpubergedrag he, er is iets aan de hand. Ik bedoel, mijn dochter eet ook weleens uit protest een paar dagen tot een week niet, maar dat haalt ze daarna gewoon weer in. Kinderen hongeren zichzelf niet uit. En of het iets psychisch is of iets lichamelijks weet ik natuurlijk niet, maar als ik jou was zou ik het uit laten zoeken.
Hier 1 van dec. 2010. Het eten is hier niet echt een probleem, meer het uitproberen van grenzen, gooien, driftbuien en zijn broertje plagen/pijn doen. Alles wil hij zelf doen, maar hij kan nog niet alles zelf. Soms best vermoeiend hihi, maar probeer rustig te blijven
Hij heeft een slechte start gehad. Moest ha melk geven maar na 3 maand krijsen bij elke fles. Ook bij de bv die ik kolfde. Bij ka geweest, onderzoeken naar reflux, maar was niet het geval. De start met vaste voeding was een succes. Melk is een ramp gebleven totdat ik 's morgens al eens fristi of actimel kon geven. Hebben hem ook altijd moeten afleiden als hij moest eten. Dochter had op 2w moeite met drinken. Bij andere ka geweest omdat die van zoonlief geen afspraken vrij had. Moest dadelijk stoppen met ha melk omdat die veel te vies smaakt als ze zelf geen allergie hebben. En sinds gaat het prima met haar eten. Weet dus ook niet goed welke ka ik nu moet nemen. Die van dochter is niet gespecialiseerd in voeding en gaat in het voorjaar op pensioen. Die van zoonlief is wel gespecialiseerd maar doet het volgens het boekje omdat ze nog vrij jong is. Maar dan heeft hij begin september moeten overgeven en eer hij toen weer vertrokken was... En nu is hij vrijdag op zijn lip gevallen en is het excuus weer dat zijn lip pijn doet. De laatste week ging zijn boterham er vlot in 's morgens maar nu dus ook niet meer. Vanmiddag zijn tosti ging goed en hij vond hij fijn dat mama niet hele tijd moest zeggen dat hij moest dooreten. Uitgelegd waarom hij moet eten en als je denkt dat het betert weer zo'n avond Was gelukkig dat hij namiddag zelf voor een kaasje vroeg... Helaas was mijn vreugde van korte duur...
Jup, april 2010. Niet luisteren, alles wat ik vraag is nee of ze doet precies het tegenovergestelde van wat ik vraag...en lachen als ik boos word. ARGHHHHH! Niet altijd, maar wel veel. Ze verveelt zich ook wel thuis, dat weet ik, maar we zullen het er toch mee moeten doen.
Oh wat zou ik graag willen ruilen voor kuren als hij maar wat beter zou eten... Want dat gaat echt goed laatste tijd.
Oeh nu ga ik me denk ik begeven op het gevaarlijke terrein van advies.. Maar is het iets om de druk bij hem weg te halen? Als je het probeert los te laten (ok, dat is iets extreem moeilijks, ik weet het). Als je m laat merken dat het niet uitmaakt of ie wel of niet eet? Wat doe ie dan?
Oef... ik ben dus niet de enige Weet je, gisteren dacht ik echt, je gaat maar een poos naar je opa en oma, ze haalde het bloed onder mijn nagels vandaan! En ik heb ook nog eens een man die zich als watje opstelt, want hij vindt alles zielig,sneu enz enz. Daar heb ik dus helemaal niets aan en dat bevordert de sfeer ook niet echt... Nijntje, volg je gevoel. Als jij je zorgen maakt om je zoon, dan kun je de kinderarts bellen. Hier hebben we heel wat achter de rug, ik kan een heel boek schrijven, maar even in 'steno': Verborgen reflux, koemelkallergie,eczeem, heupdysplasie, chronische luchtweginfecties, chronische dubbele middenoorontstekingen, longontstekingen en een weerstand probleem. Na een extra vaccinatie in april dit jaar, is er eindelijk een stijgende lijn te zien. Dochter was rustig 20 keer per jaar hartstikke ziek.. En tussendoor nog mijn oma overleden, mijn vader kanker, mijn man zijn hernia werd acuut en moest geopereerd. Ik heb heel veel alleen moeten doen, en ik merk dat dit mij enorm opbreekt als dochterlief zich zo gedraagt. Laat het nou maar eens normaal gaan, denk ik dan, maar hee, zij is 3.5 jaar en ze moet die periode door. Daar kan zij niks aan doen, maar ik voel me soms zo zwaar geïrriteerd... Vanavond wilde dochterlief zelf de dop op de tube tandpasta draaien. Maar na eeuwig gedrentel vond ik dit niet nodig, want daar doet ze dan rustig 5 min over. Dus ik deed het. Diepe zucht: "hah... ik mag ook helemaal nikssss!" Nee meid, je moest eens weten! Je mag hartstikke veel! Maar nu ik dit schrijf, moet ik er om lachen, 'ik mag helemaal nikssss!' ?? Tja, in haar beleving waarschijnlijk O, wat eten betreft... ik was mij er vanavond pijnlijk van bewust dat ik wel heel vaak tegen haar zeg dat ze nog een hap moet nemen, ze moet gaan eten, ze stiller moet zitten, even stil moet zijn enz enz. Denk dat dit bij haar wel flink druk geeft, dus ik ga die druk van de ketel halen. Ze eet wat zij eet, en anders maar niet. En ja...nog 4 maanden tot school!! En ja, op dit moment vind ik dat helemaal niet zo erg.... ze is er in mijn ogen zwaar aan toe (en ik ook!)
Qua drinken appelsap. Dus doe dat in zijn drinkbus voor school, aangelengd met water. Cola en Ice tea heeft hij ook graag dus als hij s avonds goed eet krijgt hij een bodempje. Maar vaak drinkt hij het gewoon niet op. Qua eten heeft hij graag surprise eitjes. Hij krijgt er dan s morgens een bij zijn boterham, maar vandaag is het laatste van de paashaas opgegeten. Hij eet het er niet elke dag bij. Verder heeft hij graag actimel, drinkyoghurt, fristi. Van avondeten heeft hij graag broccoli sinds kort, wortels, braadworst. Maar nu is het dus een ramp...
Hier een zoontje van juni 2010 die kan soms zo het bloed onder me nagels halen niet luisteren weglopen als we aan het wandelen zijn heb ook een dochter van december 2011 die doet alles na wat hij ook doet erg vermoeiend nijntje wat vervelend dat w niet eet ik moet echt een stop op zetten anders blijven ze hier eten
ja hoor hier ook een peuterpuber... Niet met eten.. madam eet alles eigenlijk alhoewel ze als er bv 1 dingetje in zit wat ze niet lust ze er een enorm drama van kan maken.. Maar nu bv is ze haar muizenboek kwijt waar enorm veel muizen instaan ( geen idee waar ze het over heeft ) maar stampvoeten.. ik wil dat NU lezen... tja dan moet je zoeken... Neeeheeee jij moet zoeken ik kan het niet vinden.. ZUCHT @ Nijntje; wat vervelend zeg ! kan me voorstellen dat je radeloos bent.. Als ik iets niet kan hebben is als ze niet eet. Weet dat het beter is er niet te veel aandacht aan te geven, maar oh wat wat gaat het dan kriebelen als ze weigert te eten ( gelukkig heeel zelden.. ) Maar wat jij omschrijft klinkt mij niet echt als " normaal" peuterpuber gedrag.. ? Is er iets gebeurd een keer met eten ofzo ? Dat hij er ziek van geworden is ofzo?