Mijn zoontje is bijna 9 maanden. Als hij uit bed komt is hij vrolijk en gaat hij lekker spelen, maar bijna altijd na 20 minuten heeft hij het wel gezien en begint hij te zeuren. Dit gaat langzaam over in huilen. Zodra je aandacht geeft is het goed, maar als ik wegloop begint hij weer met huilen. Net voor het eerst heel lang laten huilen omdat mijn partner zegt dat dat beter is, omdat hij anders verwend wordt. Uiteindelijk in bed gelegd en na een kwartier huilen (krijsen) is hij in slaap gevallen. Dit voelt zo slecht voor mij, het liefst pak ik hem op en ga ik met hem knuffelen maar ik kan moeilijk de hele dag met hem op de arm lopen. Ik vind dit zo moeilijk en vraag me af of dit de goede manier is? (dus geen aandacht geven) Hebben jullie nog tips?
Na 20 minuten zelf spelen lijkt het me vrij logisch dat een kindje van 9 maanden weer aandacht wil. Dat wil mijn dochter van 3 zelfs nog Ik zet mijn jongste bv erbij aan tafel als ik in de keuken ben, of ze kruipt achter me aan als ik stofzuig, of ze 'helpt' met het opvouwen van de was etc etc. Ik laat haar soms wel mopperen als ik bv even de was snel op wil hangen en zij in de box zit, of als ik even met de oudste bezig ben, maar écht flink huilen laat ik d'r niet.
Hoort bij de leeftijd en is volkomen normaal. Lekker bij je nemen en gewoon af en toe stimuleren om ook zelf te spelen/op gang helpen met zelf spelen. Komt vanzelf dat hij echt zelfstandig gaat spelen, maar rond deze leeftijd zijn ze daar nog redelijk jong voor en speelt ook verlatingsangst. Je vriend moet zich misschien even in gaan lezen in ontwikkelingspsychologie enzo
Inderdaad afwisselen, hier sleep ik dochter van box, naar speelkleed, mee naar boven, open mn ar, even in de kinderstoel bij me in de keuken enz
Ja is normaal hoor, na 20 min. in de box zelfstandig te hebben gespeeld wil J. ook wel even wat anders! Soms moet je ze op deze leeftijd ook een beetje vermaken.. wat huilen betreft. J. huilt niet veel, maar kan soms wel beetje jammeren, als ik net ff een wasje op wil hangen ofzo, dan laat ik hem wel even hoor, dat moet hij wel weten vind ik!
Ik begrijp dat verlatingsangst er ook mee te maken heeft, maar het is ook als wij gewoon in beeld zijn, op een paar meter afstand. Hij wil dan alleen maar opgetild worden Het is soms vermoeiend als je de hele dag moet entertainen.. maargoed het zal wel weer over gaan. Bedankt voor de reacties
Ja, maar dat hoort er dus gewoon bij. Echt En daar hoef je echt niet de hele dag aan toe te geven, en zeker niet direct, maar de hele tijd laten huilen moet je dus ook zeker niet doen.
die van mij speelt geen 20min zelf hoor. En als ze even zelf speelt en ik loop weg is het ook drama. faaaaaaaseeeee
Ik denk dat je moet proberen het minder als een probleem te zien. Lastig, ja natuurlijk, maar het zijn fases en die gaan over. Voor je het weet zegt ie: "Mam, ik ga even naar het speeltuintje. Doei!" Nu hebben ze vooral nog erg je geborgenheid en lijfelijke aanwezigheid nodig. Het gedrag van je kindje is juist erg mooi, omdat je daaraan kunt zien dat hij veilig gehecht is. Heel waardevol!
Lekker oppakken en knuffelen, daarna zoals andere al zeggen mee nemen met klusjes zoals de was etc. Aandacht is belangrijk voor de hechting. Ik vond het juist heerlijk, ook al is het soms vermoeiend.
Mijn zoon kon zich altijd goed alleen vermaken....tot ..... een paar weken geleden. Halleluja wat een sprong hihi. Maar ik vind het niet zo erg. We doen alles gezellig samen en ik ga nog iets vaker wandelen, want dan zit hij lkr tevreden. We moeten er ook weleens om lachen. Zijn we de hele middag met hem bezig, zetten we hem even in de box (om te plassen of drinken te pakken ofzo) dan krijst hij alsof je hem al dagen verwaarloost haha.
Hier sinds een paar weken precies hetzelfde, het is echt een fase in combinatie met verlatingsangst inderdaad. Ik kon altijd van alles doen terwijl mijn zoontje lief aan het spelen was en van de 1 op andere dag kon ik al niet eens meer naar de wc en dan was het gillen en krijsen. Ik betrek hem inderdaad ook overal bij en speel regelmatig samen met m. Wandelen werkt hier ook goed, hij kijkt dan rustig rond en zeker met dit mooie weer is het heerlijk. Ik moet zeggen dat het hier inmiddels alweer wat beter gaat hoor, ik kan naar de wc zonder dat hij gelijk gaat huilen. Wel wordt ik overal gevolgd en als het even kan hangt hij om m'n benen.