@Bumbaloe, uit eigen ervaring ben ik het totaal niet eens met het geschrevenen. Milan is heel erg hecht met zijn knuffel, maar ook met ons. Hij is zeer knuffelig bij ons en als we ergens zijn waar hij een beetje verlegen wordt, dan kruipt hij gewoon bij ons op schoot, met of zonder Nijn... Wat ik erg handig vind aan het hebben van Nijn, is dat hij altijd een stukje "veiligheid" bij zich heeft in voor hem moeilijke situaties. Bijvoorbeeld de eerste paar keer naar de peuterspeelzaal, had hij er erg veel moeite mee als ik wegging. Dan mocht hij even zijn konijn en daar putte hij op dat moment zijn troost uit, maar liever had hij gewoon met mij mee gegaan. Na een minuut of 5 werd Nijn weer in de tas gestopt, maar het heeft hem enorm geholpen om vertrouwd te raken met school... Waar ik me wel in kan vinden is dat als kinderen te kort aandacht van hun ouders krijgen of erger nog, verwaarloosd of mishandeld worden, het gevoel voor hun knuffel doorslaat. Dan is het het enige stukje vastigheid en geborgenheid in hun leven..
Eliza heeft niet echt een knuffel, ze gooit alles meteen uit haar bedje zodra ze erin ligt. Soms op de grond even, als er een knuffel op de grond ligt, gaat ze erboven op liggen, anders niet.
@ loetje Het is niet zo dat het mijn mening is dat er spraken is van hengtingsproblemen als een kind een vaste knuffel heeft. Het is gewoon wat ik eens gelezen heb. Daarbij schreef ik over erge (extreme) verbondenheid met een knuffel, niet over het hebben van een lievelings knuffel Wat ik dus wel geloof is dat een (vaste) knuffel overgangssituaties makkelijker kan maken voor een kind. En dat het dus wel dient als surrogaat voor de moeder, maar dat hoeft niet negatief te zijn. Des al niet te min ben ik blij dat mijn kinderen in moeilijke situaties geen vaste knuffel nodig hebben gehad. Ik dacht nl dat kinderen een vaste knuffel moesten hebben, maar dat hoeft helemaal niet. En toen ik dat las over hechting scheiding en knuffels werd ik aardig gerustgesteld.
Mijn kids hebben eigenlijk geen vaste knuffel. Mn dochter heeft wel 2 kleine beestjes in bed maar die zijn vooral leuk om er uit te gooien en mee te spelen als ze al wakker is maar er nog niet uit mag. Mn zoon heeft geen knuffels... zolang hij er niet naar taalt ga ik hem niet zomaar een knuffel in zn bed leggen. Ik was zelf pas gehecht aan knuffels toen ik al ouder was... vanaf een jaar of 4 ofzo.
nou dat lijkt me nu echt onzin...had zelf ook alijd een favoriete knuffel als kind en heb absoluut nog nooit last gehad van hechtingsproblemen!
ik vind het gewoon zo lief, zo'n hummel met een knuffeltje... mijn dochter had een po-pop, alleen ik weet niet meer wanneer ze daarmee begon, na het tweede jaar van de kleuterschool verloor ze haar intresse... ik had nooit een reserve knuffel voor haar, die dingen waren toen zo duur, die kon ook nog eens praten..
Die troost en veiligheid zouden ze dus eigenlijk van iemand anders moeten krijgen dan van die knuffel. Het is niet percee mijn mening hoor, het is wat ik eens gelezen heb en waar ik opzich wel iets in vind zitten Nou... Iman heeft haar knuffel alleen in bed, en zonder wil ze niet slapen... Dus eigenlijk moet ik dus bij haar in bed gaan liggen?
ik laat de knuffels die hij heeft ook gewoon in bed, ik vind het wel handig dat als hij ergens slaapt in zijn weekend bedje, dat ik die knuffels er dan ook in leg, zodat zijn bedje als thuis aanvoelt....
Ik dacht dat Sofie zich nog niet echt had gehecht (ze heeft wel een favoriete kuffel) maar op het KDV kon ze niet slapen zonder haar knuffel vandaag.
Marcje heeft ook een kikker die hij erg leuk vindt en die hij al vanaf een maand of 4 bij hem in bed heeft. Ook kan hij niet zo goed zonder zijn labeldoekje. Jammergenoeg is mama daarna een beetje doorgeslagen en nu slaapt hij met een doekje, zijn kikker, een konijn en een tuttel. Ik zie hem elke keer met iets anders knuffelen. Hij slaapt verder wel heel goed, hoor, ook.
Inge heeft wel een favoriete knuffel, maar als die er niet is slaapt ze net zo makkelijk met een van haar andere knuffels, maar die knuffel is lekker zacht en dat vindt ze fijn. Ze kletst altijd even tegen haar knuffels (ja meerdere) voor ze gaat slapen. Die ene beer gaat ook mee naar het kdv etc. Maar als we `m vergeten zijn slaapt ze ook even goed met een knuffel van de groep. En ook zonder knuffel kan ze slapen, als ik beer vergeet gaat ze daar ook regelmatig zonder knuffel naar bed. In het begin had ze helemaal geen knuffels in bed, pas met een maand of 4 a 5 heb ik volgens mij de 1e in haar bed gelegd. Langzaam zijn er daar meer bijgekomen. En pas had ze er zelf nog 1 bijgetrokken. Die lag op de stoel naast haar bedje en ze heeft `m zo door de spijlen heen getrokken, haha. Maar die heb ik er weer uitgehaald. Ik vind 4 knuffels toch wel genoeg. Gelukkig mag ik ze ook gewoon wassen en is ze niet gehecht aan de geur ofzo. Het is meer dat het de overgang van spelen naar slapen wat makkelijker maakt.
Ja, daar zeg je wat. Zo gaat het met Marc eigenlijk ook. Het zijn gewoon lekkere zachte speeltjes om naar slaap toe te gaan. Niet te stimulerend, elke keer dezelfde, zodat hij ze ook met slaap associeert.