Weet niet goed waar ik dit topic moet plaatsen, dus dan maar hier. Is al een tijdje geleden dat ik hier iets gepost heb. Lees wel vaak nog mee Na de bevalling van dochter A. had ik totaal geen behoefte meer aan een 2de kindje. Dit is lang zo geweest, en was ervan overtuigd. Ik vond het goed zo met zijn 3tjes. Man wou wel heel graag een tweede, al van in het begin. Dochter is nu een goede 2 jaar en nu beginnen, helemaal tegen mijn verwachtingen in, mijn eierstokken wel niet te rammelen zeker En nog geen beetje ook.... Met vriend over gehad, maar wil die nu wel nog wachten zeker! pff Hij wil eerst verbouwen en als alles klaar is pas beginnen. Dat wil zeggen nog een jaar wachten dus. Ik snap hem wel hoor, en uiteraard zal ik wachten, maar toch.. Maar stel dat we nog een jaar wachten, tegen dat ik zwanger ben, dan zijn we al weer 2jaar verder... en is dochter er al 4... Bon... geen idee wat ik hiermee wil en jullie zullen niet echt kunnen helpen natuurlijk Grtjs
Ik zou een goed gesprek aan gaan met je man, en kijken of je er uit komt. Je kunt ook Bv afspreken dat je over een half jaar gaat beginnen met proberen, voor je zwanger bent en bevallen, is het huis wel klaar lijkt me! Onder aan de streep moet je er toch samen volledig achterstaan, dwingen heeft geen nut!
Durf er niet echt meer over beginnen omdat ik hem natuurlijk niet wil pushen. Wil hem tijd geven. Maar er niet over praten gaat ook niet he. Is iets waar we samen 200% moeten voor willen gaan.
Als je er over praat push je hem niet toch? Je pusht hem alleen als je het bij wijze van spreke elke seconde er over heb en het niet kan laten rusten. Ik zou er ook over proberen te praten met elkaar en proberen tot iets te komen waar jullie beide achter staan. Net zoals Moppiemuis zegt, misschien de termijn van een half jaar vragen aan hem hoe hij daarover denkt? Als 'argumenten' kun je natuurlijk altijd zeggen dat je niet weet wanneer het raak is en het nog wel eens lang kan duren. Maar stel het is wel snel raak, dan duurt het nog 9 maanden voordat het er is. Ik hoop dat jullie er samen uit komen zodat jij het er ook mee eens bent
Soms.duurt het al een paar maanden.voordat het raak is en daarnaast ben je nog 9maanden zwanger. Dus je.baby heb je zoiezo pas na.een jaar. Ik.zou het zo zeggen haha en dan kyken wat tie te zeggen heeft.
Gewoon met man er over praten. Het kan lang duren maar ook kort voor je zwanger bent. Verbouwen als je zwanger bent is een ramp weet ik uit ervaring. Komt vast goed
Zat een beetje in dezelfde situatie met mn vriend. .Maar dan voor de eerste.. ik wil het zo graag maar ik dacht dat m'n vriend het nog helemaal niet wilde. Hij wilde ook nog eerst op vakantie en verbouwen enz.... Ik vond het best moeilijk om erover te praten met hem, maar uiteindelijk zijn we er wel uitgekomen. Dus dat is eigenlijk de enige tip die ik kan geven. Bespreek het goed met hem. Bespreek alle voor en tegenpunten. Je weet nooit hoe het loopt. Je weet niet of je snel zwanger zult zijn of hoe lang het zal duren.. Wij hebben besloten dat ik mijn pilstrip afmaak en dan stop met de pil. En dat we er niet op gaan focussen op de vruchtbare dagen en om dan zoveel mogelijk te klussen. We zien wel hoe het loopt en eigenlijk daardoor is m'n vriend ook wel van gedachten veranderd.
Tijdens de afwas daarnet kwam plots het gesprek '2de kindje' terzake. Bijna 2 jaar lang riep hij bij wijze van spreken dat hij graag een broertje of zusje wou. Nu ik er volledig klaar voor ben, wil meneer plots niet meer... Of misschien... We zien wel, zal wel nog voor ons 30 zijn (ben er 25), .... Zijn reden dat hij niet of nog niet wil is het financiële. Hij zit al van sinds we samen zijn altijd in met geld. Terwijl we er echt wel goed voor zitten. Zal het best maar even laten rusten zeker.
"Oeps, waarschijnlijk een keer de pil vergeten in te nemen ", zeg je dan nadat je een positieve test in handen hebt.
Zo kan het ook... Maar zoiets doen vind ik schandalig. Als ik stop met de pil is het omdat wij 2 het samen willen! Je bedoelde dit vast maar als grapje waarschijnlijk he? Hoop ik toch
Even een update. Gisteren zat ik in de zetel, en had zin in wat lekkers. Ik nam dus een stukje chocolade (de kast zit er vol mee met de sint die is geweest). Krijg ik van mijn vriend de reactie: Zou je dat beter niet doen, als je wil zwanger worden moet je gezond zijn he! Hoor ik dat goed? Toen ik vroeg vanwaar de plotse ommezwaai kwam, zei hij: Omdat jij dat graag wil... Dus even een gesprek over gehad. Hij zou liefst hebben dat ik beval begin 2017. Hij was dus aan het rekenen wanneer we dan aan het 'echte' werk moeten beginnen. Allemaal heel leuk, maar die 'omdat jij het graag wil' knaagt een beetje. Zou hij dat echt doen gewoon voor mij? Of wil hij het dan toch zelf graag? Wat denken jullie?
Ik weet niet hoe jou man normaal is? Als hij normaal niet heel veel over zijn gevoel spreekt zou ik die zin niet te zwaar nemen. Mijn vriend zei bij de eerste steeds van ja we zien het wel, tot de eerste echo, toen pas liet hij zijn echte gevoel zien. Nu voor een 2de net zo, ja weet het niet kreeg ik steeds te horen. Nooit een stukje gevoel van hem gehoord over of hij het echt wou maar daarentegen wel steeds braaf naar de winkel om testen te halen. Nu ben ik zwanger van de 2de en nog steeds geen joepie reactie van hem, zou bij de eerste echo wel weer komen. Bedoel dus, jij kent je man het beste, hoe hij hierin is, denk dat je de opmerking zwaarder neemt dan het bedoelt is.
Man laat idd niet echt zien gevoelens zien. Een prater is het ook niet. Kan er dan vanuit gaan dat hij het zelf ook wil dan.... Anders zou hij er toch zelf niet over beginnen? We waren dan ook even bezig over wanneer ik dan moet stoppen met de pil. Ik zei dan van ja, je weet niet hoelang het duurt na het stoppen van de pil, misschien moet ik dan stoppen en even met condoom vrijen tot we er echt kunnen voor gaan. Toen zei hij, ja stop dan he. Zit nu met mijn maandstonden, zou ik gewoon al stoppen nu?
lastig he die mannen. Hier wouden we er begin 2016 voor gaan. In oktober dacht ik door de pil heen zwanger te zijn geworden dus gestopt met de pil, want had lichte streepjes. Bleven lichte streepjes dus bloedtest. Negatief dus eisprong geweest. Maar omdat ik gestopt was met de pil en we vlak voor die eisprong sex hadden gehad was er als nog een kansje op zwangerschap. 2 weken later helaas geen positieve test. Gesproken en toen gesprek gehad over wanneer precies er voor te gaan. Januari en misschien al wel december. Hij was van mening dat ik dan nog een maandje aan de pil kon en dan weer stoppen. Ik was het hier niet mee eens. Las veel verhalen over ontregelde cyclus bij de pil die ik gebruikte en wilde dan echt niet voor 1 maandje nog even weer aan de pil. Ik dacht laat me dan lekker ontpillen, als mijn cyclus dan wel regelmatig is gooi ik hem misschien weer door de war door steeds te stoppen en weer te starten. Uiteindelijk merkte hij dat hij toch wel heel graag wilde (door 2x keer niet zwanger) dat we er toch maar meteen voor zijn gegaan haha. Ik zou zelf ook niet tegen zo'n opmerking kunnen. Als die hier gemaakt was zou voor mij de lol er meteen af zijn. Zulke opmerkingen geven mij het gevoel dat hij tegen zijn zin in een kindje maakt. Je kunt het toch gewoon even bespreekbaar maken? Ik weet dat mijn vriend nooit zoiets tegen zijn zin in zal doen, maar toch even het nare gevoel weghalen is nooit verkeerd. Hij lijkt hier ook altijd minder enthousiast te zijn of het minder erg te vinden als het niet gelukt is etc, maar als ik er dan naar vraag blijkt dit helemaal niet zo te zijn, maar doet hij zo om zichzelf te beschermen
Wat zijn mannen ook lekker praktisch, he! Dat is gewoon het grote verschil. Voor vrouwen is zwanger worden een oerinstinct en volledig emotioneel. Mannen kijken er gewoon veel praktischer naar. Is het huis groot genoeg, hebben we genoeg geld, past het in de auto... Als hij zegt "stop maar met de pil", dan zou ik nog een keer vragen "weet je het zeker, want je kent de risico's". En als hij ja zegt, dan er gewoon lekker voor gaan. Maar alleen als jij je man zoals hierboven beschreven inschat, he... Ik ken hem natuurlijk niet, maar ken wel veel soortgelijke verhalen .