Wat balen dat je in een soortgelijke situatie zit. Jij weet ook nog niet zeker dus wat je gaat doen? Lastig is het hè Mijn man heeft zelf relatietherapie voorgesteld, maar ik was juist terughoudend. Vervelend dat jouw man daar in ieder geval niet voor open staat. Ik ben in dat opzicht wel blij dat wij niet zeggen wiens schuld het is. We zijn gewoon erg veranderd sinds we kinderen hebben.
Wat me wel opvalt aan je verhaal is dat jullie allebei wel verder willen op een of andere manier. Ook al is het (deels) uit noodzaak. Ik denk dat daar wel een belangrijke basis ligt om verder te kunnen. En dus de moeite waard om uit te zoeken. Wat de uitkomst uiteindelijk ook is.
Ik snap niet dat sommige hier zeggen dat to een slechte relatie zou voorleven? Naar wat ik begrijp is het een goedwerkende relatie maar is de spanning en behoefte aan elkaar als koppel niet meer daar. Ja jammer maar als beide kanten best oke daarmee zijn, waarom zou dat slecht zijn? Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders een super harmonisch en liefdevol huwelijk hadden/hebben en eigenlijk ging het bij iedereen wel zo. Ik denk dat relatietherapie wel kan helpen. Juist omdat scheiden niet direct een optie is voor jullie.
Omdat je jonge kinderen hebt en je nog een heel leven voor je hebt. Wat als je een nieuwe liefde krijgt, of je man? Anyway, ik zou zeker relatie therapie een kans geven
Wat is er ongezond aan deze relatie dan? Er zijn heel veel soorten relaties. Ik krijg niet het idee dat de relatie van ts schadelijk is voor haar kinderen. Dan denk ik aan een relatie waarbij sprake is van mishandeling, drugs, alcoholmisbruik enz. Een scheiding heeft ook veel impact op een kind en is niet altijd beter voor een kind. En het is ook aan ts om te bepalen hoe zij het maximale uit haar leven haalt. Voor haar is het misschien waardevoller om iedere dag voor haar kinderen te kunnen zorgen dan om een nieuwe partner te vinden. Ik snap niet waarom hier adviezen komen om toch maar te scheiden als duidelijk benoemd wordt dat dit niet de wens is.
Ouders die niet liefdevol naar elkaar zijn, het voorbeeld geven hoe een liefdevolle relatie eruit ziet vind ik meer dan ongezond en zeker schadelijk voor het latere leven van kinderen. Schadelijk word niet alleen veroorzaakt door wat jij benoemt. Voorleven is veelal de basis voor de hoe kinderen later relaties aangaan. Uiteraard heeft scheiden impact maar als dit op een oke manier gaat gaan ze daar echt niet aan onderdoor. En ik heb absoluut de overtuiging dat bij elkaar blijven voor de kinderen geen goede optie is. Bovendien vind ik niet scheiden vanwege financiële redenen, huisvesting echt gewoon een slecht excuus
Dit inderdaad. Wij zouden het liefst een gezin blijven en willen daar best wat voor doen. Ook al is er geen liefde meer en begrijpen we elkaar niet altijd, is het verder gewoon prima. We zijn heus niet de hele tijd aan het ruziën ofzo. Het is ook niet dat we bij elkaar blijven voor de kinderen, maar juist door de kinderen willen we eigenlijk voorlopig nog bij elkaar blijven. Mijn man en ik zeggen beide geen behoefte te hebben aan een nieuwe relatie. Ik zou ook niet weten waar ik vrijgezelle mannen tegen zou moeten komen. Ik werk met allemaal vrouwen Echt uitgaan doe ik ook al lang niet meer. Maar natuurlijk, als één van ons een nieuwe liefde heeft gaan we uit elkaar.
Ik herken heel veel. Wij zijn nu wel echt liefdevol naar elkaar, we houden ook echt van elkaar, maar soms voelt het meer als ‘beste vrienden’ omdat iets van die spanning weg is (na 23 jaar niet vreemd). We hebben geen ruzie, soms wel wat irritaties en soms willen we echt ruimte, maar geen geschreeuw of wat dan ook. En wel geknuffel en gelach. Ik wil wel weer meer de diepte in samen, dus daar werken we aan, we zijn nu elkaar wel een beetje kwijt op liefdesgebied zeg maar. Maar no way dat in ons geval scheiden beter zou zijn voor de kinderen dan bij elkaar blijven met dit ‘slechte’ voorbeeld - ik vind ons juist een goed voorbeeld omdat we niet uit elkaar gaan na 23 jaar wanneer het eens flink wat moeilijker loopt.
Maar jullie zijn nog wel liefdevol met en naar elkaar. En vanuit daar kun je ups en downs samen te boven. Bij ts is dat er niet meer.
Zo te lezen liggen jullie beide wel op één lijn, dus weet niet of relatietherapie zinvol is, maar wellicht geeft het jullie wel nieuwe inzichten dan moet je het zeker een kans geven. Persoonlijk vind ik dat als je liefde op is, er geen aantrekkingskracht meer is, dat voor mij het punt is om alleen verder te gaan. Daarin sluit ik wel aan in de mening van Sidmick dat financiële situatie/huisvesting of bij elkaar blijven voor de kinderen voor mij geen reden is om bij iemand te blijven waar geen liefde meer voor is. Ook al zouden jullie besluiten de situatie zo te laten tot de kinderen oud genoeg zijn, schrijf je in elk geval in als woningzoekende, verleng het gewoon elk jaar en mocht je het ooit nodig hebben dan heb je in elk geval voldoende inschrijfduur opgebouwd. Mijn man en ik zijn ook 17 jaar bij elkaar, maar staan allebei ook al ruim 14 jaar ingeschreven in onze huidige regio + in andere provincies staan we ook ingeschreven. Succes!
Bedankt voor de toelichting. Dan verschillen we van mening op bepaalde punten en dat is ook prima . Succes ts met de situatie! En de tip om je in te schrijven bij de woningbouw vind ik een goede. Mocht het ooit toch nodig zijn, dan ben je al voor zover mogelijk voorbereid.
Maar hoe wil je dat doen, mocht je toch een nieuwe liefde vinden…je geeft aan dat er geen mogelijkheid is om een huis te krijgen?
Hele topic doorgelezen en ik sta er toch verbaasd van hoeveel reacties zijn die een scheiding stimuleren want bij elkaar blijven voor de kinderen is niet goed voor hen. Dan leren de kinderen niet hoe een "normale" liefdevolle relatie is. Dat is waar, maar ik mis in alle reacties wel de kanttekeningen van het effect van een scheiding op de kinderen. Co ouderschap, het klinkt zo leuk......maar ik zie nu bij mijn eigen kinderen hoe de wisselingen van huizen ed zijn tol gaat eisen bij de ontwikkeling van mijn kinderen. Heen en weer blijven gaan is niet een echt thuis vinden, rust vinden, verschillen tussen de ouders worden logischer wijze door de jaren heen groter. Zet daar nog eens een flinke puberteit bij waarin je zoekend bent naar wie jij bent en waar je voor staat. Sorry, maar een kind van gescheiden ouders heeft zijn/haar leven lang te maken met de gevolgen. Onderschat dit alsjeblieft niet! Maar ik sluit mij wel aan bij het advies om je nu gelijk in te schrijven bij de woningbouwvereniging. Soms is een scheiding niet te voorkomen en heb je die inschrijving zo hard nodig om een huis te vinden.
Dat probleem heeft toch iedere relatie? Moet ik nu weten hoe ik dat dan zou gaan doen? Misschien is de hele situatie dan anders, misschien duurt het nog jaren. Misschien heb ik tegen die tijd genoeg gespaard. Misschien wonen de kinderen dan al niet meer thuis en kan ik in een goedkopere regio iets kopen. Of sta ik dan lang genoeg ingeschreven voor een huurhuis... Wie zal het zeggen... Is het fout om nu eerst te kijken hoe we het iets leuker samen kunnen krijgen? Wij hebben onze verantwoordelijkheden naar de kinderen en ik vind dat uit elkaar gaan pas echt de allerlaatste stap is. Dat kan altijd nog. En we zijn gewoon een prima gezin zo, alleen uitgekeken op elkaar.
We weten allemaal niet hoe er exact met elkaar wordt omgegaan. Als ze respect naar elkaar hebben, elkaar regelmatig een knuffel geven, gedag zeggen dan is dat mi prima. Of ik heb ook een waardeloos voorbeeld gehad, want bij mijn ouders ging dat niet heel veel anders, en die zijn 50 jaar getrouwd. @Nijntje01 juist goed om met elkaar te kijken hoe je het leuker kan krijgen. Ik zou het in ieder geval proberen, wie weet word je nog verrast!
Maar TS vraagt toch niet om advies of ze moet gaan scheiden of niet. Ze vraagt in hoeverre relatietherapie in hun geval iets oplevert. En daar krijgt ze nauwelijks reactie op. Logisch dat ze wat stelliger reageert op het deel waar ze ongevraagd advies krijgt continu toch?
Mijn vraag was of iets van relatietherapie zin heeft. Ik dacht misschien hebben anderen daar ervaring mee. Het was in ieder geval niet om in discussie over scheiden te gaan. Het gewoon even anoniem van mij afschrijven was ook al fijn.
Als je concreet op zoek gaat naar een relatietherapeut zou je via de praktijkondersteuner kunnen vragen of zij tips heeft voor een goede therapeut. Er is wel een verschil in kwaliteit per therapeut.