Is het een idee om gewoon eens samen te gaan voor een eerste gesprek? Om eens te ervaren hoe dat is? En wellicht dat de therapeut een inschatting kan maken in hoeverre, en waarmee precies, hij/zij jullie kan helpen. Ik denk dat er niet veel te verliezen valt!
Relatietherapie heeft altijd zin. Heeft het je relatie uiteindelijk niet gered, dan hebben jullie het in ieder geval geprobeerd en een kans gegeven. Dus zijn jullie beiden wijzer geworden. Heeft het wel effect, dan is dat natuurlijk helemaal geweldig! En een tip (misschien ook al wel gegeven, maar heb nog niet alles gelezen): begin met elkaar elke dag een zoen te geven (ja eerst verplicht en met tegenzin misschien) en plan wat gezellige dingen samen. Wie weet komt er weer wat connectie terug. Liefde is een werkwoord.
Ik denk dat het net zo werkt als een psycholoog. Je kan idd een shortlist vragen en dan zelf op hun websites kijken of het aanspreekt. Wees ook eerlijk als je na 1 gesprek geen klik hebt, dan kan je beter verder kijken. Ik heb met een psycholoog een heel slechte ervaring, daar had ik meteen weg moeten lopen, gelukkig deed mijn pinpas het niet en heb ik nooit betaald (for the record, was echt een vreselijke ervaring)
Ik zou relatietherapie proberen. Ook blijven jullie misschien niet bij elkaar, helpt het wel om met elkaar beter om te gaan als co-ouders. Hopelijk verbetert het jullie communicatie en dat is altijd goed, of je nou samen blijft of niet. Je zult je wel open moeten opstellen, ook voor meer samen doen (en dan idd de kinderen naar je schoonouders). Zonder effort van beiden gebeurt er niet veel. Dus ook dingen dien waar je geen zin in hebt.
Relatietherapie kan in iedergeval geen kwaad. Dus waarom zou je het niet doen? En wie weet levert het jullie wel heel veel op. Al is het maar een duidelijk inzicht in hoe jullie nu precies in de relatie staan. En als ik jullie was zou ik toch eens een paar uitjes met z'n tweeen inplannen. Wij hebben ook echt wel eens periodes dat het door drukte of wat dan ook iets minder loopt. En juist dan werkt het heel goed om samen op pad te gaan. Dan veranderd bij ons de modus op "magische wijze" altijd van ouder naar geliefde. Dan weten we opeens weer waarom we zo dol op elkaar zijn. En misschien heeft het bij jullie een paar keer proberen nodig of gaat het helemaal niet werken. Maar net als met relatietherapie: het kan in iedergeval geen kwaad.
Ik reageer op wat je zelf schrijft, namelijk dat het niet kunnen vinden van een woning mee speelt in je beslissing om niet uit elkaar te gaan. Zoals ik al eerder schreef, relatie therapie is een goed idee. Eens zien waar de zaken staan en ach, wie weet kom je toch op een ander pad terecht dan je had gedacht. Kijk, wat je van plan bent, als jij denkt dat het werkt, prima. Een van mijn beste vriendinnen doet dit al…..11 jaar? Zij en haar man hebben al 11 jaar een huisgenoot-relatie. Hebben geen grote ruzie. Als familie team werkt het. Maar wat mij zo tegenstaat is het feit dat de kinderen opgroeien met als voorbeeld een liefdeloos huwelijk. Papa en mama gaan nooit samen weg. Er wordt niet geknuffeld. Niet gezoend. Ze raken elkaar niet aan. Er is geen enkele vorm van affiniteit. Ik vind dat echt een heel slecht voorbeeld voor kinderen.
Ik zou relatietherapie zeker proberen, en zorgen dat je en klik met iemand hebt want dat is sowieso belangrijk met een therapeut. Ik denk dat je daar heel eerlijk kunt aangeven dat je beide niet weet of het nog nut heeft en wat dan goed voor jullie als partners is maar ook als gezin. Ik denk dat je dan ook wel een eerlijk beeld krijgt of het zo nog oké is voor de kinderen. Inschrijven voor een huurwoning zou ik wel doen, eigenlijk allebei gewoon. Stel dat je toch ineens weg moet omdat het ineens niet meer gaat. Wij zijn heel gelukkig op dit moment maar laatst kreeg ik een mailtje van de huurwoningen website van hier (hoe noem je zoiets xD) dat we dingen moesten aanpassen als we ingeschreven wouden blijven staan en moesten we weer een bedrag betalen. Hier hebben we het samen over gehad, onze dochter erbij geschreven en het geld weer betaald. Want hoe gelukkig je ook bent je weet nooit hoe de toekomst gaat zijn dus wij blijven ook altijd ingeschreven staan zodat er altijd mogelijkheden zijn.
Helaas zijn er kinderen die hier wel zodanig veel last van hebben gehad dat ze zelfmoord hebben gepleegd. Het is geen regel maar ik vind het lastig te stellen dat ze 'er echt niet aan onderdoor gaan'.
Ieder mens zit ook anders in elkaar. De een kan niet zonder passie leven, en de ander is blij als er rust en stabiliteit is. Daarom kan niemand ooit voor een ander bepalen waar hij/ zij goed aan doet. (En dan heb ik het over het geluk binnen een relatie, mishandeling/ misbruik etc hierbij uitgesloten)
Volgens mij is het bij relatietherapie belangrijk dat je er allebei voor wilt gaan, voor je huwelijk. Dus jullie lijken me de perfecte kandidaat, je hebt ook niet echt iets te verliezen dus ik zou het gewoon proberen.
Maar als ze uit elkaar zijn zien kinderen dit toch ook niet? Het is niet zo dat er dan opeens een partner is met wie dit wel zo vormgegeven wordt binnen 1 huishouden. Zolang er geen grote ruzies zijn en beide van goede wil zou ik zeker niet uit elkaar gaan vanwege een evt slecht voorbeeld. Stabiliteit is ook heel erg belangrijk voor kinderen.
Ik heb zelf liever dat wij als ouders als zeer goede vrienden samen blijven en de kinderen in hun fijne thuis kunnen blijven wonen, dan dat we als zeer goede vrienden uit elkaar zouden gaan en we dit huis moeten verkopen om vervolgens allebei in een kleine woning/appartementje te moeten en dan de kinderen iedere week heen en weer van het ene huis naar het andere. Ik schat voor mijn beide kinderen zo in dat dat gewoon niet goed voor ze zal zijn. Ook als bv een liefdesrelatie er niet meer in zou zitten, en zélfs als we bv buiten onze vriendschap om wel een liefdesrelatie met iemand anders zouden krijgen. (En dan kun je vanaf daar altijd weer verder kijken wat de toekomst brengt.) Als de basis níet vriendschappelijk meer is, er is ruzie, moeder of vader lijdt eronder, kinderen lijden eronder etc - dan geloof ik meteen dat uit elkaar gaan het beste is.
Ik vind dit super sterk, super knap en super respectvol naar jullie toe als gezin. Zeker als je zoals je zegt geen schone schijn ophoudt, en het thuis niet barst van spanning en ruzie. Ik denk dat relatietherapie wel iets voor jullie kan betekenen, zeker met een 'werkhouding' als deze. Succes, ik hoop dat 't zn vruchten afwerpt ♥️
Helemaal eens. Behalve je laatste zin. Liefde is een zelfstandig naamwoord. Houden van is een werkwoord. Sorry voor dit ongevraagde off-topic taallesje. Maar ik kon het niet laten @Nijntje01 onze relatie heeft ook is en downs gekend. En ook een periode waarin ik mij werkelijk heb afgevraagd waarom ik ooit ja heb gezegd. Maar na 20 jaar huwelijk is de liefde weer helemaal terug. Juist door in de mindere periodes elkaar ook onvoorwaardelijk te blijven steunen.
Lijkt mij zeker zinvol om samen relatietherapie aan te gaan. Wij hadden ook een dipje na 23 jaar samen en het helpt hier wel degelijk. Ik hoop voor jullie ook. Je moet er wel samen open voor staan en er moeite voor willen doen. Héél goed en knap dat je niet zomaar opgeeft. Sommige gaan al scheiden bij een poep en een scheet dat dwars zit.
Het is een woordgrapje, of hoe noem je dat. Het is een zelfstandig naamwoord, maar omdat je er iets voor moet doen, dus eigenlijk een werkwoord.