Wij zijn ook helemaal niet zo knuffelig of kusserig, nooit geweest ook (ja misschien het eerste jaar ). Ik heb niet het idee dat wij een slecht voorbeeld aan de kinderen geven, nooit over nagedacht eigenlijk. Dus ik vraag me af of het bij ts of bij jouw vriendin dan echt zo slecht is voor kinderen, misschien is scheiden wel een minder goede keus.
Maar liefde straal je niet perse uit door kussen, knuffelen etc. Maar buiten de kinderen vraag ik me oprecht af waarom je deze situatie zelf zou willen. Je wil toch het uiterste uit het leven halen en vol voor je geluk gaan? Dat stukje snap ik niet zo goed maar dat zal voort komen uit hoe ik in het leven sta
Ik denk dat ik gelukkiger ben als ik mijn kinderen elke dag zie, dan dat ik misschien een betere relatie heb (of alleen woon) en ze maar de helft van de week zie.
Belooft men daarom elkaar zo weinig trouw meer? In moeite en verdriet in vreugde en goede tijden? Het loopt niet meer lekker, dus ik zoek het elders voor eigen geluk?
Wat een onzin. Je kunt toch op het punt komen dat het simpelweg echt op is? Dat is echt iets anders dan het loop even niet lekker? Dat betekend toch niet dat je zomaar makkelijk elders geluk zoekt? Maar voor je eigen geluk kiezen is een heel gezind iets hoor
@nijn Ik vind het heel dapper van jullie! Je trouwt niet voor niets met elkaar. Een huwelijk is hard werken. Het is een werkwoord en door omstandigheden kan dit stil liggen waardoor je elkaar kwijt kan raken. Ik hoop dat jullie elkaar weer terugvinden en het vuurtje weer wordt aangewakkerd! Binnen mijn werk als maatschappelijk werker bieden wij ook relatiegesprekken aan. Vaak zijn dit mensen die twijfelen over relatietherapie of de drempel daarvoor te hoog vinden. Ik kan zeggen dat deze gesprekken echt helpend kunnen zijn. Ook bij ons krijg je huiswerk mee. Merken we dat er toch te veel speelt of de situatie te complex is dan verwijzen we door naar relatietherapie doorneen psycholoog. Misschien idee om daar eerst eens naar te kijken?
Samenleving kan ook draaien op respect en vertrouwen zonder dat sprankje "liefde". Je weet wat je aan elkaar hebt, kent elkaars nukken en valkuilen. Als t voor beide kanten acceptabel is en bekend dat dat "liefde" component momenteel niet beschikbaar is (en potentieel blijvend) zijn er nog genoeg andere elementen waarop je een langdurige en stabiele en respectvolle samenleving kan hebben. Met liefde erbij is t alleen wel wat eenvoudiger allicht, maar niet alles is maakbaar en gevoel is een lastig iets. Zou die relatietherapie gewoon eens een kans geven. Allicht komen er dingen voorbij die een vlammetje kunnen aanwakkeren of verdraaid handige tips.
Maar samen leven als je elkaar niet begrijpt, het vaak oneens bent met elkaar en maar af en toe goed met elkaar kunt praten. En daarnaast er dus geen liefde en aantrekkingskracht is lijkt mij een lastige basis voor een ander soort samen leef verband, daarnaast ook doodvermoeiend. (Deze info staat in openingspost ts, geen aanname van mijzelf oid).
Dat is een goede reden om in relatietherapie te gaan. En dan komt het zien hoe je ervoor staat later wel.
Ik persoonlijk vind dat je dan nog wel iets samen moet hebben wil dat kans van slagen hebben. Maar het is aan ts. Nooit geschoten is altijd mis, zo is het ook wel weer natuurlijk. Wens ts veel wijsheid!
Er zijn kinderen. De communicatie verbeteren geeft ook winst als ze aan het einde niet samen verder willen. Al zou het doel uit elkaar gaan zijn lijkt het mij zelfs nog nuttig. Als er weinig contact is is het nog moeilijker om misverstanden op te lossen.
Daarom zeg ik ook, nooit geschoten is altijd mis. Zeker met kinderen. Maar elkaar niet begrijpen en veel verschillen van mening hebben los je niet alleen op door leren beter te communiceren met elkaar. Ik kan prima met iemand communiceren maar dat wil niet altijd zeggen dat ik iemand begrijp of diegene zijn mening deel. Ik respecteer deze andere mening dan wel maar deel hem niet. En is dit af en toe is dat geen enkel probleem, maar heb je dit bij wijze v dagelijks lijkt mij dat zeer vermoeiend. Maar ik vind het erg fijn om in relaties samen dingen te delen en in elkaar in een hoop dingen een gelijke te vinden. Zeker niet in alles,maar toch wel op voor ons belangrijke vlakken. Nogmaals ik wens ts veel sterkte en geluk.
Meeste daarvan valt of staat met communicaties waaronder heldere kaders inbegrepen zijn. En daarnaast kan je inderdaad ook haaks op elkaar staan qua standpunten, maar dat hoeven niet de halszaken te wezen. Uiteraard kan ik me ook indenken dat als er al een stapel ligt 1 lullig dingetje geregeld voor een vlam in de pan kan zorgen. Dat heb ik zelf ook jarenlang ervaren, met als gevolg dat 1 maar gewoon de mond hield voor de goede lieve vrede (ook niet best)