Vrouw schrijft brief aan ongeboren kindje voor abortus

Tja...ik weet het niet. Goed dat ze een brief schrijft en daarmee een stuk kan rouwen...

Ik vind het raar dat ze zo iets prive's weer zo perse moet "delen"

Wat wil ze ermee bereiken?

Waarom moet iedereen in de wereld ook die brief lezen...

 

Dit vind ik ook wel inderdaad. En iedereen mag de keus voor zichzelf maken, maar ik las dat ze de baby zelfs al voelt, dus blijkbaar is ze best al een tijdjr zwanger. Ik zou het niet kunnen...

 

Volgens mij bedoelt ze, ik eet twee keer zoveel en ik ben twee keer zo moe als normaal. Ik voel me dus zwanger. Volgens mij bedoelt ze niet letterlijk dat ze het kindje voelt.

 

Ik werd zelf onverwacht zwanger. Was net een half jaar gescheiden uit een moeilijk huwelijk en met de liefde van mijn leven begonnen we voorzichtig een nieuwe relatie, we wilden alles stap voor stap nemen. Tot ik plots zwanger was.

Mijn wereld stond op zijn kop. Ik was er totaal niet klaar voor. Mijn vriend en ik studeerden allebei aan het conservatorium en hij is 6 jaar jonger. Maar we besloten het te houden. Uit liefde en hoop.
Deze vrouw schrijft:

"Ik zou jou niet aan kunnen doen wat mij is aangedaan: een zaadje in een tuin planten gemaakt uit liefde en spontaniteit, en hopen dat het groeit op slechts dromen. Liefde en spontaniteit zijn prachtig, maar ze leveren weinig op."

Ik ben van mening dat liefde, spontaniteit en dromen juist een prachtige basis zijn voor een nieuw leven. Het hoort DE basis te zijn. Het zit in onze natuur.
Ook schrijft ze:

"Ik groei zelf nog dagelijks. Het zou niet eerlijk zijn om een nieuw leven op deze wereld te zetten als ik nog door de spoken uit mijn verleden opgejaagd word."

Als dit reden is geen kinderen te willen, dan zouden er een stuk minder mensen op deze planeet rondlopen. Ook mijn ouders (57 en 61) groeien elke dag, ook zij hebben nog spoken uit het verleden en dingen te verwerken. Toch hebben zij 4 kinderen met liefde, geduld en respect opgevoed tot 4 verstandige, volwassen en gelukkige mensen!

Ik zeg dit alleen omdat er zo veel mensen zijn die tegen mij en mijn vriend zijn begonnen over abortus. Omdat mijn vriend zo jong is. Omdat wij geen vaste baan hebben. Omdat het voor iedereen als shock kwam.
Er zijn mensen die zeggen: "Maar wat als je straks iets voelt dat je wilt doen en dat dat je droom is en dat je dat dan niet meer kan, want je hebt een kind?"
Ik word daar zo verdrietig van.
Als er liefde is tussen de moeder en de vader, als de relatie sterk is, als er plek is voor dit kleine leventje, waarom zou dit kleine beestje dan geen leven verdienen?

Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen abortus of "pro-life" zoals men dat zegt. Ik ben "pro-choice". Elke vrouw heeft zelf het recht te beslissen over haar lijf en haar baarmoeder. Maar de redenen van deze vrouw zijn voor mij nogal vaag.
Ik merk dat ik er door geraakt word door mijn eigen situatie en door wat mensen tegen mij hebben gezegd. Het soort mensen dat deze vrouw waarschijnlijk verstandiger acht dan ik. Het soort mens dat de keuze die ik en mijn vriend hebben gemaakt niet begrijpen en ons scheef (of niet meer) aankijken.

Voor mij is de basis liefde. Leven gemaakt uit liefde, gekoesterd met liefde.

Het wordt persoonlijk. Ik stop

 

Ik krijg er gewoon kippenvel van. Maar ik snap niet waarom dit op internet moet.. Of ze goede redenen had om abortus te plegen? Ik heb geen idee, daar kan ik niet over oordelen. Maar toen ik op mijn 19e -in mijn examenjaar- per ongeluk zwanger raakte, heb ik nooit een abortus overwogen. Niet omdat we zoveel geld hadden, maar omdat ik wel vind dat liefde en warmte de basis zijn voor een kind.. Maar zo heeft ieder zijn/haar overwegingen natuurlijk..