onze zoon zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Hij had ook enorm last van concentratieproblemen, prikkelverwerking enz. Hij was echt verloren in een klas van 33 kinderen. Nu gaat het een stuk beter.(klas van 9) Hij krijgt dingen nu echt mee en leert nu echt. Tot nu toe niet laten testen op iets maar we staan op het punt om dat wel te laten doen. Om te kijken wat het nu precies is en hoe we hem nog beter kunnen begeleiden. Dus ik lees ook even mee
bowen: maar kinderen worden toch niet meer zo makkelijk op speciaal onderwijs aangenomen? Ik dacht dat je dan bijvoorbeeld ook een lage iq score moest hebben? En adviseerde school dat of jullie zelf?
Even een kanttekening; ADHD is geen stempel wat een kind krijgt, je kunt het eerder zien dat jij als ouder (en uiteindelijk de rest van je kind zijn/haar omgeving) eindelijk de gebruiksaanwijzing nageleverd hebt gekregen...
Nee dat hoeft dus niet perse. En school en trias jeugdzorg heeft dit geadviseerd na diverse onderzoeken. En hij zit er idd niet zomaar, hij heeft dat echt nodig. Je krijgt niet zomaar een beschikking er moet wel degelijk aanleiding zijn maar iq zegt niet altijd alles.
Een adhd test word vaak door een psycholoog of psychiater gedaan, ik zelf denk dat dit niet iets is voor een schoolarts.
Ik dacht dat je het altijd wel duidelijk merkte als een kind adhd heeft. Bowen: dank je voor je duidelijke reactie. Fijn dat jouw zoon er baat bij heeft dat is t belangrijkste
Tsja, wat is merken. ADHD heeft veel kenmerken (google daar maar eens op en kijk eens op de site van Balans), maar dit hoeft niet allemaal zo sterk naar voren te komen. Daarbij hoeft het niet de "stoornis" te zijn, maar kan het ook karakter of het gedrag wat hoort bij ADHD te zijn (en dus niet de stoornis). Het luistert heel nauw om dit goed te kunnen bepalen.
De schoolarts kan niet diagnosticeren. Maar hij/zij kan wel met jullie in gesprek gaan om te kijken of er meer speelt. Hoe ervaren jullie het gedrag? Hoe is (was) de ontwikkeling? Hoe is de thuissituatie, zijn er stressfactoren? Dit zijn vragen die een leerkracht niet altijd wilt stellen (te prive), of niet goed kan interpreteren (medisch gezien). In overleg met de schoolarts kunnen jullie als ouders dan kiezen voor een volgende route. En hij/zij kan de school adviseren. Stel dat de ontwikkeling achter loopt, dan is er misschien een bezoek kinderarts nodig. Stel dat er thuis stress is, dan kan dat eerst opgelost worden (relatietherapie, financiele problemen, verwerken overlijden in het gezin). Stel dat het kind geen grenzen en sturing krijgt thuis waardoor het druk is, dan kan een opvoedkundige ingeschakeld worden. Als alles verder goed gaat, thuis is het drukke gedrag prima te handhaven, en op school lukt het het kind om de werkjes redelijk tot goed uit te voeren, dan kan school een handelingsplan maken om te helpen dat het drukke gedrag niet vervelend wordt voor het kind en voor de klasgenootjes. Maar als het thuis toch enigzins vervelend is, of de werkjes lijden eronder, dan zou je kunnen overwegen om verder onderzoek te laten doen bij een instantie. De eerste insteek is dan om te bekijken of er een andere aanpak nodig is. Wordt het kind overvraagd, of onvoldoende uitgedaagd, en is het daarom druk? Dan kan een eigen leerlijn, extra uitleg of extra werkjes helpen. Is het inderdaad een concentratieprobleem, dan kan daarbij geholpen worden met bv opdrachten in kleinere gedeeltes aanbieden, een andere plek in het lokaal, een scherm, etc. Is het echt ADHD en helpt een toegespitste aanpak thuis of op school onvoldoende, dan kan je in het uiterste geval medicatie overwegen. Wachten totdat het kind er echt last van heeft, vind ik een beetje oneerlijk naar het kind toe. Moet het eerst in de knel komen, voordat er naar gekeken wordt en er uiteindelijk een oplossing komt? Als er signalen zijn bij ouders of bij leerkrachten dat er wat speelt, waarom daar dan niet gezamenlijk bij stil staan en proberen het kind alvast een beetje te helpen? Dan kan je problemen voorblijven.
Wij hebben n.a.v problemen op school een extra afspraak bij de schoolarts gehad. Zij heeft ons naar de juiste instantie doorverwezen. De huisarts had ook kunnen doorverwijzen maar omdat de problemen voornamelijk op school waren was dit logischer. Ik las in een reactie dat de schoolarts alleen maar terug zou verwijzen naar gemeente of zorgverzekering maar dat is niet waar. Je moet een doorverwijzing van een arts hebben juist.
Vanaf 1 januari wordt er door de gemeente doorverwezen en hulp ingeschakeld. Er zijn wijkteams / diagnoseteams / multidisciplinaire vergaderingen / jeugdteams / etc in het leven geroepen hiervoor. Scholen zelf hebben meestal ook eigen orthopedagogen die kunnen onderzoeken, maar school heeft maar een beperkt budget.
Dat is inderdaad wel vreemd. Mijn dochter is door haar naar de tweedelijns kinderpsychiatrie doorverwezen. Dus niet iets 'lichts' zeg maar.
Misschien dat een schoolarts wel kan verwijzen, maar dat een ziektekostenverzekeraar hier moeilijk om kan doen.. (bij onze jongste zijn we door de consultatiebureauarts doorverwezen naar het ziekenhuis voor het maken van een heupfoto. Bij het maken van de afspraak, zeiden ze in het ziekenhuis dat ik ivm de verzekering beter een verwijzing via de huisarts kon vragen..).