Mijn jongste gaat volgend voorjaar naar school. Ik heb de afgelopen jaren met mijn kinderen (nu 5 en 3 jaar) als heel erg mooi maar ook bij vlagen als bijzonder slopend ervaren. Ik heb nog steeds last van extreme vermoeidheid en ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een keer een paar uurtjes voor mezelf alleen heb gehad. Ik hoor vaak dat vrouwen meer gaan werken als hun kind(eren) eenmaal op school zitten. Om mezelf eindelijk wat meer rust te gunnen zit ik er aan te denken om juist wat minder te gaan werken zodra mijn jongste ook naar school gaat. Ik werk nu 3 dagen. Al zou het maar voor een tijdje zijn. Ik ben lichamelijk en geestelijk zo moe. Is dat een gekke gedachte? Ik voel me er een soort van schuldig over, maar gun mezelf toch ook wel rust en ik denk stabieler te worden en wat minder een kort lontje te hebben als ik dan wat meer tijd voor mezelf heb. Waardoor ik dus ook weer een wat blijer moeder hoop te worden.
Waarom een gekke gedachte? Het gaat er toch om dat je doet wat bij jou past? Waar jij je goed bij voelt en wat haalbaar is voor jouw gezin? Lekker boeiend wat een ander daarvan vindt of denkt..
Dat is helemaal niet gek. Je kunt hier trouwens ook ouderschapsverlof voor opnemen, misschien vind je die drempel minder hoog.
Ik zou het dan wel dmv ouderschapsverlof doen, kun je altijd nog terug. Ik denk alleen wel dat je ontspanning ook ergens anders vandaan moet halen. Zou minder werken echt helpen? Als je die dag nog alleen maar bezig bent met huishouden en kind heb je er weinig aan.
Op zich heb me natuurlijk wel wat tijd voor jezelf als de kinderen allebei naar school zijn (al is die tijd zo gevuld, daar weet ik alles van...). Ik zou het inderdaad met ouderschapsverlof proberen te regelen, zeker omdat je aangeeft dat het wellicht tijdelijk is. En ook omdat die twee dagen dat je wat tijd voor jezelf hebt als ze kinderen op school zitten (na verloop van tijd) misschien ook wel voldoende zijn. En misschien eens in het weekend een dagje weg plannen, zodat je wat langer achter elkaar ‘vrij’ bent? Of zelfs twee dagen als die mogelijkheid er is. Als blijkt dat het minder wreken helpt, dan kun je het altijd nog definitief maken (geen ouderschapsverlof dan, maar gewoon minder werken), als dat voor jou/jullie werkt dan lijkt me dat juist prima!
Ik vind het niet zo’n gekke gedachte, maar ik vind eigenlijk vooral dat je er NU iets mee moet doen als je je zo voelt. Waarom ben je nooit eens een paar uur alleen? Wij hebben drie kinderen en ik ben regelmatig een paar uur alleen, dan zorgt mijn man voor de kinderen. Als je geen partner hebt, dan kan ik me er wel iets bij voorstellen. Maar indien wel, dan zou ik eens met hem in gesprek gaan en kijken hoe je voor meer rust kan zorgen. Ik vind zelf eigenlijk dat je je bij twee kinderen van vijf en drie niet zo hoort te voelen.
Ik vind het helemaal niet raar. En als de jongste al 3 is dan is de tijd te overzien tot die naar school gaat.
Bedankt voor jullie reacties. Ik wil de tijd die ze op school zitten dingen gaan doen waar ik nu nooit aan toe kom. Een keer in mn eentje ergens koffie drinken. Stukje in mn eentje fietsen. Shoppen. Muziek luisteren. Gewoon dingen die ik zo fijn vind om een keer in mn eentje te doen zonder dat iemand iets van me wil. Mijn kinderen zijn ontzettend druk en mn jongste heeft momenteel hele heftige driftbuien. Ik slaap al heel lang heel slecht, ik ben gewoon beetje aan t eind van mn latijn
Dat soort dingen doe ik ook gewoon weleens in het weekend als vriend thuis is. Is dat bij jou niet mogelijk?
Ik ben zelfs helemaal gestopt met werken, terwijl de kinderen al op school zaten. Dat wilde ik eerder ook wel, maar dat was toen niet echt een optie (financieel). De aanleiding was dat onze jongste het niet goed deed met opvang voor en na school. Alles al geprobeerd, maar daar bleven we tegenaan lopen. Beste beslissing ooit. Bij mij was minder werken geen optie, anders had ik daar wellicht voor gekozen, maar als dat wel kan lijkt me dat een mooie optie. Waarom zou je niet als het kan? Hier zijn de weekenden vaak juist erg druk en ik geniet heel erg van de tijd die ik nu thuis weer wat heb. Mijn man vindt het ook heel fijn, waar hij eerder moest racen om alles voor elkaar te krijgen en daarna nog thuis bezig, hoeft dat nu niet meer. Alles is aan kant en kindjes regel ik. Hij komt thuis tegen etenstijd en heeft dan lekker tijd met de kinderen
Ja ik ga straks ook wat minder werken, de bedoeling is wel dat ik volgend jaar weer wat meer ga doen. Maar eerst een paar maanden bijkomen.
Hier net zo. Mijn zoontje was zo vaak ziek, dat ik steeds alternatieve opvang moest regelen enz., omdat hij dan niet naar het kdv kon. Dus wij konden thuis blijven of hopen dat opa en oma toevallig konden. Elke keer weer een gedoe om alles te regelen. Het was ook geen bso-kind. Voor mijn werk kon ik wel meer uren krijgen, maar niet minder en toen ben ik gestopt. Toen heb ik eerst nog een baantje voor in de avonduren thuis genomen (telefonisch enquêteur) voor een jaar, maar ach, zoveel leverde dat ook niet op. Daarna helemaal gestopt. Het afgelopen schooljaar ging het beter mijn zijn gezondheid, dat was pas groep 6. Ik heb nog een tijd vrijwilligerswerk gedaan, hielp wat vaker op school, ik kon ze makkelijk naar sporten en clubjes brengen enz. en mijn man kon wat extra werken. Misschien ga ik komend jaar weer wat zoeken, maar het heeft veel rust gegeven en dat is me ook wat waard. Financieel moet het wel mogelijk zijn, maar ik heb er geen spijt van.
Ja zo voelt het voor mij dus ook "bijkomen". Ik heb 2 geweldig leuke maar ontzettend intensieve kinderen. Ik wil zo ontzettend graag even wat meer momenten alleen hebben, even wat tot rust komen.
Ik heb in de vakantie de knoop doorgehakt! Ik werk nu 36 uur in 4 dagen. Als de jongste jaar school gaat in februari neem ik tm de zomervakantie 2020 1 dag in de week ouderschapsverlof op. Een ochtend (tot 14uur) per week voor mijzelf. Heerlijk! En de middag dan voor de kindjes. Na dat half jaar wil ik een jaar 4 uur per week opnemen, dan ga ik wel onder schooltijd werken. Is nu de bedoeling, maar misschien bevalt die vrije ochtend me wel ontettend goed. Ik mis vooral gewoon tijd voor mij. Gewoon een heel dagdeel wat alleen om mij en mijzelf draait. Waarin ik alleen kan kakken op de wc, meer dan 5 minuten van een schoon huis kan genieten, die serie een keer kan volgen zonder gejengel om me heen. Gewoon ik! Doen dus zou ik zeggen!
Omdat onze dochter (verst. Bep)Niet naar bso kan ben ik ook minder gaan werken toen zij naar school ging. Heb er enorm van genoten 2 vrije middagen per week. Nu heb ik dan zoon die er dan is maar toch geeft het rust omdat het werk meer verdeeld is
Dit vind ik ook. Het klinkt (leest) alsof je op je tandvlees loopt. Voor even kan dat, maar straks ga je helemaal onderuit. Daar heb je niets aan. Iets minder werken gaat dat dan niet oplossen. Mijn tip zou zijn om ook NU al wat eraan te gaan doen. Inventariseer je hulpbronnen en creer ruimte voor jezelf.
Als je dat fijn vindt, en je partner is het er mee eens, lekker doen. Wat anderen ook (mogelijk) vinden. Maar daar in tegen is het wel de vraag of je inderdaad meer rust zult vinden hierdoor. Als je nu drie dagen werkt zou je, als de jongste de hele week gaat, toch ook minimaal 1,5 dag voor jezelf hebben, toch? Mocht je deze tijd volproppen met verplichtingen, dan zou ik hier eens naar gaan kijken. Want wellicht ga je dat ook doen (en meer van jezelf verwachten) als je meer vrij hebt.
Ik ben niet minder gaan werken toen ze naar school gingen. Gewoon mijn uren behouden zoals ze zijn. Ik werk 3 dagen van 9 uur. Ik heb dus 2 dagen waarop ik alleen thuis ben. Oke, 1 dag tot 12.15 en 1 dag tot 14.45. Heerlijk!! Voel je niet schuldig na de tropenjaren, ga lekker even genieten van de momenten van geen stemmen om je heen. Als je zo kunt genieten, sta je namelijk weer met heel veel plezier op het schoolplein daarna. Als dit alleen kan door minder te gaan werken dan zou ik dat lekker doen. Overigens vraag ik me wel af waarom je nu niet ingrijpt. Neem een week vakantie, breng de kids naar de opvang en zet Netflix aan, ga s middag lekker slapen etc. Ik vond dat altijd heel erg raar, maar toen mijn jongste bijna 3 was werd ik daar een stuk makkelijker in en dat beviel heel erg goed.
Bedankt weer voor jullie reacties. Het punt is dat ik geen vangnet heb. Ik kan niet een paar dagen alleen weg. Ik zit er op dit moment zo ontzettend doorheen, er zijn momenten dat ik denk was ik er maar niet meer dan heb ik rust en is alles voorbij hoe erg ik me daar ook schuldig over voel