Hallo, ik vroeg me af bij welke leeftijd jullie kindjes eenkennig en 'angstig voor vreemden' werden. Op de een of andere manier zie ik er tegenop, omdat het me een hele moeilijke fase lijkt, al die angst. Viel het jullie mee, of is het echt zo naar? (ik denk dan aan je kindje huilend achterlaten bij het kdv bvb ) groetjes Amber
Kyano is nu 1 en heeft er tot nu toe nog geen last van gehad, hij vind vreemde gezichten juist boeiend
Aha Chantal, dat stemt me weer hoopvol! Toen ik tegen de CB-arts zei: ze vindt vreemde mensen heeel leuk en lacht naar iedereen! zei ze onheilspellend: 'ja, nog eventjes...' Maar ik begrijp dat het niet per se bij iedereen zo (erg) hoeft te zijn dus...
Laura is niet echt eenkennig, maar ze wil wel dat mama erbij is! Maar als ze niet doorheeft dat ik wegga is er niets aan de hand! Je moet het vooral niet voeden! Dus niet hele dramas als je weggaat. Niet teruggaan als ze huilt, maar gewoon doorlopen! Dat kost wel ff wat moeite maar het levert ook wat op!
Fenja is nu bijna 14 maanden en heeft er tot nu toe nog niet ech last van gehad hoor. Misschien komt het nog, maar misschien ook wel niet meer (hopen we).
pfff, ongelooflijk, alsof ik iets aanvoelde... Het is vandaag de allereerste keer dat ze heeeel erg huilt als ik haar kamertje uit loop. Echt heel hard, dikke tranen en zich verslikken! Dit ken ik absoluut niet van haar. Bah, moeilijk om aan te horen, denk niet dat ik weg kan blijven..
Dat past ook erg bij de sprong van dat moment! Tenminste hier was dat tijdelijk! Verder hier nog geen eenkennigheid..zou het idd ook niet voeden.
Ieder kind is anders en iedereen kan anders reageren op vreemde mensen, wij hebben vanaf het begin al die kleine bij andere laten zitten ( denk aan verjaardagen ofzo ) ik weet niet of het daar mee te maken heeft maar hij vind het nu echt gewoon leuk.... Toen ik bij het CB vertelde dat hij nog steeds geen last heeft van eenkennigheid gingen ze lachen en zeiden ze dat dat niet kon want ieder kind het wel heeft in zijn 1e levensjaar,dat hij eenkennig is, nou ben ik niet zo van het CB maar dit vond ik zo'n stomme opmerking alsof alle kinderen alles volgens '' HET '' boekje doen .... stomme mensen daaro...
Hier even met 6,5 maand, het wordt nu alweer minder. Echt, van de een op de andere dag ging ze gewoon krijsen als mensen boven haar wagentje gingen hangen en als ze dan nog aan haar wilden zitten, ging ze nog harder gillen.
amy is nu ontzettend eenkennig. heel erg vevelend en erg vroeg vind ik, tegenwoordig huilt/krijst ze ook bij de oppas. ik hoop dat het tijdelijk is.
Sara ia al eenkenning sinds ze 6,5 maand is. Niet heel erg gelukkig maar als een vreemde haar bijv. op schoot wil dan is het echt huilen geblazen en dan strekt ze ook snel haar armpjes uit naar mij of papa. OP het KDV gaat het prima maar de "juffen" zijn daar natuurlijk bekend en vetrouwt.
Eva heeft het ook een beetje, maar alleen bij mijn vader . Wel sneu voor hem.... als ze mij ook ziet, is het goed, maar loop ik weg en ziet ze mij niet meer, trekt ze een ongelovelijke pruillip en begint te huilen.
nou dames, bedankt voor jullie reacties. Ik vraag me af of het de eenkennigheid is die nu toeslaat bij Lize. Ik vertelde al dat ze gisteren helemaal overstuur raakte toen ik haar kamertje verliet. Vandaag vertelden ze op het kdv dat Lize, als ze helemaal niemand kan zien, opeens heel hard gaat huilen! Ze hebben er toen voor gezorgd dat Lize in ieder geval een ander kindje kon zien, zodat ze wat kalmeerde (en dat hielp) Zo ken ik mijn kindje absoluut niet. Het lijkt trouwens eerder 'verlatingsangst'.
Hier ook verlatingsangst, maar ook eenkennigheid. Jacob heeft 't altijd wel een beetje gehad (eenkennig) maar vanaf zijn eerste verjaardag heel erg. nu gaat het langzaam weer de goede kant op (14 maand).