Ik zou vragen om nu het bloedonderzoek al te doen. Hier kunnen ze zien of het afwijkingen vertoont. Verder. Dit is een heel moeilijke keuze. Ik vind wanneer het plezier uit het leven is dan is het niet meer dierwaardig. Heeft hij of zij nog lol? Is hij of zij nog vrolijk en heb je het idee dat hij of zij nog geniet en kan genieten? Is dit allemaal nee dan zou dat bij mij het antwoord zijn..
Onze hond is op drie maanden tijd van gezond naar doodziek gegaan. Telkens kwam er weer iets bij. Wij hebben behandeld tot ze pijn kreeg. Vanaf ze pijn had hebben we haar met pijn in het hart laten inslapen. Ik wil geen beesten laten afzien, dat verdienen ze niet. Maar iedereen moet dit voor zichzelf beslissen. Alvast veel sterkte en succes.
Moeilijke beslissing altijd... Wij hebben de keuze gemaakt toen omdat onze hond echt op was, arm beestje. Heel zijn leven sterk en vol energie geweest en door kanker (rotziekte) was hij ineens in 2 weken tijd been mager en alle lust was weg. Ze konden het helaas niet weghalen (zat echt op een verkeerde plek) en helaas ging het er ineens voor. Je kunt het aan de oogjes zien vind ik of het beestje nog door wil. En hij wilde echt niet meer. Hij was op, klaar. Had een geweldig goed leven gehad vanaf zijn geboorte en we hebben altijd gezegd dat als hij zijn markies en jumbones laat liggen, dan weten we dat het over is. En dat deed hij precies. Snuffelde wat eraan en dat was het dan. Hij was gelukkig 13j (dus mooie leeftijd), maar het is nooit makkelijk. Dierenartsen zijn heel eerlijk ook als het echt over is. Onze da had door dat wij er nog niet aan toe waren, dus die gaf ons nog tijd (hond kreeg nog een medicijnen spuitje), maar volgende dag hebben we de knoop door gehakt en 2 dagen na de laatste da bezoek is het gebeurt. Het was echt net op tijd, anders hadden we denk ik hem een dag ofzo later ergens gevonden. En dat wil je niet. Dus als de da aangeeft dat onderzoeken evt nog een goed idee zijn, dan zou ik dat persoonlijk doen. Maar als deze zegt, het is beter om haar te laten gaan, dan zou ik dat inboeken en haar rustig laten vertrekken. We vonden het heel moeilijk (en missen hem echt heel erg), maar zoals een vriendin tegen ons zei, het is toch een gift die je ze kan geven. Dus ik zou het bespreken met de da en naar haar oogjes kijken. Zit er nog lust in of heeft ze iets van, mensen ik heb het goed gehad en nu is het tijd dat ik ga. Sterkte meis!!
Hier sluit ik mij bij aan. Onze hond krijgt dagelijks carporal (pijnstiller), voor de rest van zijn leven. Hij heeft een aangeboren botafwijking, maar heeft erg lang geduurd voor we daar achter waren! Heel veel dierenartsen gezien. Bleek pas toen een specialist rontgenfoto's maakte. Je hond kan bv ook last hebben van artose, dan helpt een pijnstiller maar ook natuurlijke voedingssupplementen (zoals groenlipmossel) ook erg goed. Reguliere dierenartsen weten daar inmiddels ook wel wat vanaf.
Afgelopen 4 maart heb ik het besluit genomen om mijn bearded collie van 10 jaar oud in te laten slapen. Hij was dement. Hij ging met de dag achteruit. Onverklaarbare klachten. Gedrags veranderingen en ik zag aan alles dat hij dood ongelukkig was. Soms had hij oplevingen en dacht ik dat ik het verkeerd zag. Een uitgebreid gesprek met een gedragsdeskundige en de dierenarts gaf deze diagnose. Ontzettend moeilijk. Maar hij at slechter. Vergat wat hij buiten miest doen. Was angstig. Vluchtgedrag. Lag ineens op de bank en knaagde zichzelf tot bloedens toe kapot. Het is nog maar kort geleden. Ik sta achter mijn keuze maar wat mis ik hem.
Ik ben vanmorgen terug naar de da gegaan. Daar naar aan aantal onderzoeken. Bleek dat ze accuut nierfalen had en zichzelf aan het vergiftigen was. De dierenarts heeft voor ons de keuze gemaakt om haar te eutthnatiseren. Ze was niet meer te redden. Na de eerste prik was ze al overleden.
Ach jeetje, wat verdrietig. Wetend dat je de juiste keuze maakt, maar dan toch. Heel veel sterkte. Dit heb je vast en zeker niet aan zien komen.