Compleet? Wij zijn 'gedongen' compleet, maar het is goed nu. Na 8 icsi's hebben we nu één mooie dochter. Ik was ook zwanger van een jongen, met trisomie 18. We hebben na ons zoontje nog 1 icsi gedaan en eigenlijk hadden we afgelopen maart de laatste nog ondergaan, maar we willen/kunnen/durven niet meer. Dus wij zijn compleet. En gelukkig met wat we hebben 😊
Mijn man en ik hebben het volgende "afgesproken": we hebben nu een zoontje dat we hebben gekregen via ivf met pgd (embryoselectie). Dit vanwege een heftige erfelijke ziekte waar mijn man drager van is (helaas). Er is nog een wens voor een tweede kind dus ergens volgend jaar willen we weer met het ziekenhuis in Maastricht rond de tafel. Als dat goed gaat en we mogen twee gezonde kinderen krijgen mogen we ons zeer gelukkig prijzen. Waarschijnlijk houden we het dan voor gezien. Mijn man zegt nu ook dat hij geen drie kinderen wil. Ik denk dat ook maar ik durf dat niet zo stellig te zeggen. Daarom laat ik na de bevalling van de tweede (als die er mag komen tenminste) een spiraaltje plaatsen dat vijf jaar kan blijven zitten. Na die vijf jaar zijn we allebei 40 en als we dan nog steeds geen behoefte hebben aan een derde kind laat mijn man zich steriliseren. Ik denk dat "compleet zijn" vaak een gevoel is maar soms spelen er ook praktische zaken mee.
Het gevoel van compleet begon bij mij te komen toen mijn derde moeilijke babyfases doorliep en ik telkens maar weer dacht, het is OK om het nog keer mee te maken, maar gelukkig, dit is de laatste keer! Hoe ouder ze wordt, hoe sterker dat gevoel. Het idee om weer helemaal opnieuw te moeten beginnen aan baby, BV, gebroken nachten, slaapjes, luiers etc.... Ik ga ongeveer hyperventileren bij de gedachte . Als ik zwangeren en baby's zie, dan denk ik alleen maar: leuk, maar blij dat ik niet meer hoef! Dus... ons gezin is echt 1000% compleet hoor!
Zojuist dit eens met mijn man aangekaart. Onze jongste is net 2 maand dus een beetje vroeg om daar nu al een beslissing voor te maken. We hebben altijd gezegd: 3 of 4 kindjes. Maar nu zegt mijn man ineens dat hij niet weet of er nog een 3e komt. Daar schrok ik echt heel erg van! Niet verwacht dat hij nu al zoiets zou hebben 'het is goed zo'. Maar we praten volgend jaar nog maar een keertje. We zien het wel