Ikke? Neee nooooooooit Dat is een mutatie die mn dochter heeft ontwikkeld hij is écht niet erfelijk Mn man kan me soms wel achter t behang plakken ware t niet dat hij geen idee heeft waar die spullen liggen.
Pfff, iedereen is wel eens irritant en heeft slechte kanten of kan gemeen doen. Ik heb iemand in de kring rond mij die op de een of andere manier iemand geweldig te kakken kan zetten op een gemene manier dan wel. Ja en dan klap ik dicht en zeg ik niet zoveel meer of probeer degene te ontwijken. Ik kan/kon zelf ook wel eens een opmerking maken of een streek leveren, maar al doende leert men en wordt het minder. Ik probeer nu alleen om positief te zijn en te reageren dan verlaag je je ook niet. Moet wel zeggen dat het soms moeilijk is en dan zeg ik maar niks hoe ik er over denk om woorden te voorkomen.
Even de quote en beetje ingekort haha, maar ik heb het helemaal gelezen. Het lastige aan mijn situatie is dat het mijn moeder is. Mijn familie heeft altijd een beetje een.. tja.. 'achterstands' status gehad. Het is misschien wat ongelukkig geformuleerd maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel. Het is een beetje het gezegde 'wie voor een dubbeltje geboren is zal nooit een kwartje worden'. Ik heb zelf heel hard geprobeerd om dat kwartje te worden. En eigenlijk mag ik zeggen dat het mij (naar mijn mening) gelukt is. Ik heb een HBO opleiding, een goede baan, een top vent en een (heks van een) lieve dochter. We wonen (ik ben bij hem gaan inwonen) in een mooie buurt in een leuk half vrijstaand huis met een prachtige tuin (onze hobby). Het voelt alsof ik de 'winnaars- of succesdriehoek', zoals je dit formuleert, heb gevonden. Ik kan dit echter niet met mijn moeder delen want het enige wat ik proef is afgunst. Zij is zielig en ik heb het 'allemaal maar goed getroffen'.
Ik heb zo’n ex, maar ik ben ook in dat contact zelf naar de winnaarsdriehoek gestapt en laat me niet verleiden om in zijn dramadriehoek te stappen. Ik laat zijn (slachtoffer) gevoel bij hem, want dat is zijn gevoel en niet mijn gevoel of mijn schuld. Ik kan daarnaast trots zijn op de dingen waar ik trots op ben en hoef hiervoor niet zijn goedkeuring of waardering te hebben. Hier een paar tips betreffende de dramadriehoek versus winnaarsdriehoek: Er is lef voor nodig om te dealen met de werkelijkheid. Het psychologisch spel te voorkomen. En open te zijn over wat je nodig hebt. Kortom: eigen verantwoordelijkheid te nemen. Het vraagt van het Slachtoffer: realistisch te doen, verantwoordelijkheid te nemen voor de eigen gedachten, gevoelens en behoeften. Zich kwetsbaar op stellen én zelf actief zoeken naar oplossingen voor problemen. Het vraagt van de Redder: zich in te houden; op te schuiven naar positief helpend; vooraf duidelijke afspraken maken. Niets meer of minder doen dan afgesproken. Het vraagt van de Aanklager: positieve feedback zonder te kwetsen. duidelijkheid over de eigen grenzen. Jij kan niet voor de ander beslissen om uit de dramadriehoek te stappen, maar wel voor jezelf beslissen om niet in de dramadriehoek te stappen.
Ik denk dat iedereen van nature de goedkeuring van zijn/haar ouder zoekt. Of in ieder geval graag van hen wilt horen dat je iets goed gedaan hebt. Zo worden we (vrijwel) allemaal ook opgevoed. Dat vind ik lastig te vergelijken met een ex-partner. Wilt niet zeggen dat ik dat in dit geval moet leren loslaten. Als ik vragen mag, heb je over dit onderwerp een boek o.i.d. gelezen? Want het klinkt als iets dat ik zelf ook wel zou willen lezen
Je heb gelijk hoor qua goedkeuring en waardering die je wilt van je ouders. Ik weet niet hoe het is om zo’n band met je ouders te hebben. Met mij ex heb ik kinderen en was wel altijd erg opzoek naar zijn goedkeuren over mijn ouderschap en paste mezelf altijd veel aan om zijn goedkeuring te krijgen en om een fijn en positief co ouderschap te hebben. Maar wat ik ook deed, ik was altijd de ‘bad Guy’. Mijn behoefte was eerst dat hij mij ziet als goede moeder, maar dat heb ik aangepast naar de behoefte om ‘slechts’ een goede moeder te zijn. Mijn aangepaste behoefte is iets waar ik zelf invloed op heb, het gaat nu namelijk om wie/wat ik ben. Ipv dat het gaat om iets waar ik geen invloed op heb: namelijk de gedachte of de mening van een ander. Ik ben de dramadriehoek voor het eerst tegen gekomen in het boek ‘waarom u wellicht beter bij uw huidige partner kunt blijven’ ik heb dat boek ten tijde van mijn scheiding gekocht en gelezen en er staan heel veel nuttige artikelen in waar ik ook na mijn scheiding veel aan heb gehad. Daarnaast heb ik via Google een en ander geleden over ‘de roos van Leary’ over oververantwoordelijkheid en de cirkel van invloed https://behandelhulp.nl/cirkel-van-invloed/ Daarnaast zijn G schema’s ook nuttig