Dit dus! Veel sterkte in het nemen van een beslissing. Echt verdrietig om na al die jaren afscheid te moeten nemen van je huisdier.
poep en plas opruimen is niet het enige hij eet bijna zijn brokken niet meer komt zeer moeizaam overeind en poept waar hij ligt. ( ook op zijn deken, soms) en gewoon binnen nadat hij net buiten is geweest. en heeft een zeer dikke bult op de tong en op zijn achterpoot. glijdt steeds uit en is onstabiel. maar dus wel nog je begroeten. daarom dat het zo lastig is te weten wat te doen. iig allen bedankt voor jullie meningen.
Ik denk wel dat het tijd is maar mag en kan dit niet voor jullie beslissen, een mens dat ziek is of pijn heeft begroet je ook nog gewoon dus vind niet dat , dat laat zien dat hij geen pijn meer heeft. Dit was ook bij ons de keuze om onze lab te doen wel vrolijk maar wel veel pijn. Veel sterkte met de beslissing.
Zodra het niet meer te doen is voor de hond en pijn lijkt te hebben zal ik gaan overleggen met de dierenarts. Zoals je omschrijft ziet hij nog vreugde en is nog niet (veel) pijn.. Je kunt natuurlijk altijd overleggen met je dierenarts. Succes ermee, nooit geen leuke keuzes.
Als je twijfelt, nog niet doen!! (Of overleggen met da) Je merkt zelf snel genoeg aan t dier wanneer het tijd is om te laten inslapen (mijn ervaring) Op dat moment twijfel je niet meer en weet je dat het beter is voor t beestie Succes en sterkte wensdroom
hond is van mij maar sinds ik samen woon en getrouwd ben sinds 3,5 jaar is de hond bij mijn ouders gebleven , we vonden hem te oud om te verhuizen. zelf heb ik nu een andere hond, van 7 van mensen overgenomen die deze hond kwijt moesten. en mijn moeder begint het moeilijk te krijgen zo vaak te schoonmaken en de oude hond achteruit te zien gaan. moeilijk te zien opstaan enz..
Mag ik heel eerlijk zijn? Ik vind dat een hond die zijn eigen nest bevuilt geen hondwaardig leven meer heeft. Voor mij zou dit de waardigheid van de hond aantasten en zeker reden zijn om hem in te laten slapen.
Zelf zou ik hem nu wel laten inslapen, puur het feit dat hij in zijn eigen ontlasting ligt.. Zou jij zelf in je ontlasting willen liggen? Ikke niet.. Je kan ook kijken of je bloed kan laten prikken om naar zijn nier functie te kijken.. Bij veel oudere honden gaat die achteruit, en eigenlijk vergiftigen ze zichzelf dan.. Liefde is ook loslaten
Heb voor dezelfde keuze gestaan ruin 1, 5 jr terug maar mijn hond was pas 6.. Dr eerste halfjaar van dr leven zwaar verwaarloosd en mishandeld wat zn sporen ook achtergelaten had.. Dr grootste problemen waren spondylose en een verotte knie, waaraan ze geholpen was ma dat is nooit helemaal goed gekomen. . T van zich af plassen blind en doof aan 1 kant enz waren bijzaken. . Op een dag kwam ik bij sm , die paste op als ik werkte ook op de hond, kwam ze niet van de bank af al 3 dagen niet gegeten en dr vuur was weg om t zo te zeggen. Datwas vood mij duidelijk. . Kon dag later terecht de dierenarts kende mij en mn hond dr verhaal toen ik binnen kwam zei hij enkel heeft ze t opgegeven. .. Ze s rustig gegaan zoals ze was ze heeft gevochten en op haar manier gewonnen. . Met andere worden jij kent je beestje t beste jij weet wanneer t tijd is een ander kan dat niet bepalen. ..
als ze zo slecht eet, en zelfs poept waar ze ligt, dan is het haar tijd, dit is niet hond waardig. hoe pijnlijk ook, maar zelfs als ze zelf inslapen blijft het pijnlijk, de pijn en verdriet word er niet minder om. ik vind dit geen hondwaardig bestaan als ik eerlijk ben.
Voor mij zou het de grens zijn. Wij hebben 2 jaar geleden de jack russel van mijn ouders in laten slapen. Ze was bijna 18jr. Ook zij liet poep en plas lopen, blind en bijna doof. En ondanks dat ze nog haar vrolijke buien had, hebben we wel besloten haar te laten gaan. Ze was doodongelukkig dat ze buiten niet meer haalde om te poepen en plassen en ze lag bijna de hele dag op dezelfde plek en kwam de bank niet meer op, haar favoriete plekje. Er was weinig meer over van onze vrolijke knuffelkont en we gunden haar rust. Toch was het heel moeilijk, ze kon ook zo ineens toch weer enthousiast zijn en met je willen spelen. Dat was alleen zo weinig en daarna lag ze weer dagen in haar mand, dus toch besloten om in te laten slapen. Zo verdrietig. Sterkte.
Ik wou nog een ding even meegeven. Stel het niet te lang uit. Het is een k*t moment en periode maar van uitstel komt afstel en hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt. Ze is 15 jaar lang jullie maatje geweest en nu is het tijd om haar maatje te zijn. Heel veel sterkte!
Ik heb de rest niet gelezen...ik denk eerlijk gezegt dat dit het punt wel zou zijn voor mij...je zou even bij de dierenarts langs kunnen gaan, kijken wat die zegt? Sterkte!
Hoe moeilijk ook, time to let go. Denk dat het beter is om hem te laten gaan als ik je verhaal zo lees.
Lastig he. Ik heb vorig jaar voor hetzelfde dilemma gestaan. Hond was 14 en was al een tijdje niet goed eraan. At slecht, hoorde slecht en soms leek het alsof ze helemaal niet meer wist waar ze was. Ook begon ze raar te plassen enzo. Toen ik met dr bij de dierenarts kwam gaf hij aan dat er wel te operen vile (er zaten tumoren) maar dat het de vraag was hoe ze op zou knappen. Toen heb ik de keus gemaakt dat het goed was geweest. De dierenarts was het er mee eens...dat hielp wel moet ik zeggen. Sterkte ermee!
Een ontzettend moeilijke keuze.. Vorig jaar moest ik mijn pony in laten slapen na een heftige koliek aanval, dus ik had toen gewoon weg geen keuze. Maar in verband met haar leeftijd van ruim 31 jaar, dacht ik vrijwel dagelijks na over wat mijn grens zou zijn, voor haar. Ik wilde haar immers een paardwaardig bestaan blijven bieden, ik wilde het aftakelen voor zijn. Als ik heel eerlijk mag zijn, denk ik dat jullie al een hele poos aan kijken tegen een aftakelende hond. Steeds stel je je grenzen bij, maar is dat eerlijk tegenover het dier? Elk klein dingetje dat erbij komt op het lijstje, neem je voor lief, probeer je toch weer te accepteren omdat loslaten zo moeilijk is. Maar houden van is ook loslaten, hoe naar ook.. De vraag die ik mezelf regelmatig stelde was: 'Mag ik egoïstisch zijn? ' Een dier hoort plezier te hebben in het leven, en ik zie het als een voorrecht dat wij voor huisdieren mogen bepalen wanneer het goed is geweest. Wij kunnen ervoor zorgen dat verder leed bespaard blijft. Heel veel succes met jullie beslissing, sterkte!
Wat een nare en moeilijke keuze. Erg lastig dat ze het zelf niet aan kunnen geven hè. Ik redeneer natuurlijk als mens, omdat ik nu eenmaal niet anders kan, maar als ik mezelf zou bevuilen, amper meer zou eten en de dingen die ik leuk vind niet meer kan doen, zou het voor mij wel genoeg geweest zijn. Dan mag je mij ook een spuitje geven, zogezegd. Eet jullie hond niet veel meer omdat hij minder trek heeft of door pijn? Want als hij ook nog eens wel wil eten (honger heeft) maar dat niet meer kan, vind ik het nog extra zielig. Succes met het nemen van een beslissing. En sterkte, want of je het nu doet of later: er komt onvermijdelijk een moment van afscheid.