Iedereen mag zn wensen hebben lijkt me maar je zal er als partners samen uit moeten komen. Mijn eerst gedachte is wel jeetje doe nie zo moeilijk en wees gelukkig met de kindjes die je hebt. Waarom er meer bij produceren? Maar natuurlijk omvat het wel ieta meer dan zo’n primaire ingeving. Als dit voor jou een dealbreaker is dan is er geen andere optie dan uit elkaar gaan. Echter zou ik persoonlijk kijken hoe jullie met je gevoel hierin om kunnen gaan. Voor je man is het ergens makkelijk praten die zegt nee en jij hebt het ermee te doen. Hij zou zich wat meer in jou in kunnen leven. Aan de andere kant is het misschien niet onverstandig om wat hulp te zoeken bij de verwerking van je miskraam en eventueel het gegeven dat je gezin waarschijnlijk niet uitgebreid zal worden. In elk gebal sterkte. Lijkt me lastig om met dit aoort gevoelens te moeten dealen.