vind hij mij minder leuk??

Ach lieve schat, dit overkomt alle mama's wel eens. Jij bent mama, die is het belangrijkste maar wel vanzelfsprekend, jij bent zeg maar het "behang" op zijn muurtje, dus hij hoeft met jou niet bewust vriendjes te maken steeds.

Is helemaal niet erg hoor, gun hem maar lekker dat hij ontdekt dat hij de rest van de wereld ook om zijn vingertjes kan winden door te lachen en communiceren!

 

Wen er maar aan, ik schreef "wel eens", maar ik bedoelde eigenlijk periodes. Hij houdt echt meer van jou hoor Wacht maar tot er eenkennigheidsfases komen, dan zou je eens willen dat hij wat minder van je hield

 

Hm, zie bv forum Lekker blijven aanleggen dan maar

En bedenk maar zo, je eigen onzekerheid zit je dan in de weg, dat is natuurlijk erg naar en kun je je rot door voelen! Maar dat zit meer in "jezelf" dan dat het echt door je lieve kleintje zou komen.

Moet je misschien weer voor het eerst ongesteld worden? EDIT: en je zwangerschapshormonen zijn ook nog niet uitgeschommeld natuurlijk, dat kan ook nog wel even duren en voor dit soort dipjes zorgen.

 

Nee joh, de kleintjes zien ons elke dag en ik denk dat het gewoon heel normaal voor hun is om ons steeds te zien.
Mira reageert ook heel heel heel anders op anderen. Vooral familie die ze kent, ze vind het geweldig om ze te zien en laat dat ook merken.
Maar als ze honger heeft, moe is, ziek is etc etc etc wilt ze toch echt altijd mij hoor

Hier zitten we nu midden in de éénkennigheidsfase. Ze is normaal echt een papa's kindje, maar ze wilt momenteel mij mij en nog eens mij Geloof me, ook dat is niet altijd leuk.. Ze huilt al als ik 1 stap bij haar vandaan zet terwijl haar vader gewoon naast haar zit
Maar wel fijn om te weten dat ze weet dat ik haar mama ben en dat ook laat zien!

 

nee hoor je bent niet de enige. Langzamerhand worden het kleine charmeurs en die pakken opa en oma in hihi. Hier ook. Ze weten gewoon echt wel wie papa en mama is (we doen 'normaal') en wie voor ze langskomt speciaal en ze wil verwennen (opa en oma). Hier charmeurt hij zo als vooral oma er is, dat je er bijna van zou gaan kwijlen.........
dus maak je niet druk. Hij komt altijd bij jou terug. Nu is er hier verlatingsangst op dit moment. Ineens wil hij niet bij opa en oma zijn, gooit hij meteen zijn armpjes om mijn hals. Helemaaaaaaaaaal niet erg toch voor een poosje hihi.

 

Je moet het zien als; Elke dag als je man/vriend thuis komt van zijn werk reageer je toch ook niet héél enthousiast.. Het is toch heel normaal dat hij thuis komt? Dan lach je en zeg je hoi, hoe was het op werk. Een hele normale reactie.
Terwijl als je beste vriendin/vader/moeder/broer/zus die je al een week niet gezien hebt komt je vast veel enthousiaster reageert Toch?
Maak je niet druk hoor meis

 

rond 5 maanden was dat het ergst, ondertussen heeft D. weer de dikste lol met me. En dat heerlijke beetje verlatingsangst en eenkennigheid: eerst dikke pret met iemand anders om daarna opeens zijn hoofd om te draaien en in mijn nek te verstoppen.

 

Hier nog zo eentje Hier is het vooral bij zijn papa. Mijn vriend werkt 6 dagen en ziet hem alleen aan het einde van de middag. Nou, zodra hij thuis komt is het dolle pret, tot schaterlachen aan toe. Dat doet hij bij mij dus nooit he! Als ik een grapje maak krijg ik hoogstens een glimlachje, doet mijn vriend het dan giert hij het uit. Daar ben ik dan wel jaloers op Maar vind het ook wel leuk voor mijn vriend, omdat hij hem al een stuk minder ziet dan ik.

Ook als hij naar oma is geweest een dagje. Dan krijg ik van mijn moeder te horen dat hij de hele dag vrolijk is geweest en 'geen een keer gehuild heeft'. Zodra hij thuis is bij mij is het standaard grienen geblazen. Maar ja, ook wel logisch. Hij is dan moe en bij mij is hij toch 'thuis'. Dan is hij meer zichzelf dan bij mijn moeder of op de opvang denk ik.

Even off-topic: is het nog gelukt met de kinderwagen?

 

nou ik denk niet dat je daar bang voor hoeft te zijn hoor.....Het gezicht van moeder zien ze al zo vaak, dat ze wel eens iets anders wilen zien...Werk je veel? Of past oma soms veel op?