Wie o wie heeft er een tip? Ik ben tante van 3 leuke jongens; Timo is in apil 5 geworden, Joran wordt in november 3 en Sem wordt in november 2. 3 dagen in de week ben ik oppas voor de jongste 2. Joran schijnt in de peuterpubertijd te zitten. Nou dat zal je weten ook. Gillen, schoppen, slaan, sjaggo, arrogantie en super dwars. Het komt allemaal langs. Maar dat kan ik allemaal nog wel het hoofd bieden. De gang is hier een goed gebruikte straf en hij werkt ook heel goed. Al vrij snel komt er een piepstemmetje dat zegt: ik ga nu goed luisteren. En dan mag hij weer uit de gang. Maar waar ik me echt geen raad mee weet is dat hij sinds 2 weken om zijn moeder huilt. Niet normaal een beetje en dan over nee de hele dag kan het doorgaan. Echt helemaal overstuur is hij dan. Niks werkt, op schoot zitten, vragen wat er aan de hand is, waarom hij huilt, uitleggen dat mama terugkomt. Hem afleiden met weet ik het wat. Ook Oma, die aardig wat bij hem gedaan krijgt krijgt dit niet uit zijn hoofd gepraat. Hij mag dan even met haar bellen dan wordt hij wel rustig, maar zodra ze ophangt begint het verhaal van voren af aan. Het begint ook pas zodra het zwaaien naar mama over is. Dan gaat hij rustig naar het speelkleed spelen en ineens.... wanneer komt mama nou? Mijn zus weet zich ook geen raad. Thuis is hij niet zo overdreven aanhankelijk oid. Wie heeft dit ook meegemaakt en kan ons helpen?
Sorry ik kan je niet helpen zou het zelf ook echt niet weten en klinkt ook niet herkenbaar alleen wil je even succes wensen, lijkt me echt vreselijk lastig...Kan me voorstellen dat je gek word... Ik hoop voor jullie dat het een tijdelijke fase is en dat het snel weer voorbij is... voor het jochie zelf ook niet fijn lijkt me.....
Nee je kan merken dat hij gewoon niet lekker in zijn vel zit idd. Erg zielig is het ook, maar je voelt je zo machteloos he.
Mijn zoontje is 2,5 jaar en zit 4 dagen in de week bij opa en oma waarvan ook nog 2 ochtenden op de psz. Ook hij heeft er soms moeite mee als ik weg ga. Ik vertel hem dat ik moet werken en straks weer terug kom of dat oma hem op komt halen en dan geef ik hem een kus en meestal helpt dat wel. En hij zwaait me ook altijd uit, dat vind ik wel belangrijk. Misschien heb je hier iets aan? Dat zijn moeder hem duidelijk vertelt wat ze gaat doet en dat ze hem straks weer op komt halen? Veel succes!
Dat is onderdeel van het standaard weggaan ritueel zeg maar. Mama een kus en een knuffel geven, Ik ga weg en kom je na het avondeten weer ophalen. Dat is goed mama, ik ga zwaaien hoor. En na het zwaaien begint het drama. Heb ook dagritme kaarten waaraan hij kan zien wat we gaan doen en wanneer mama komt. Maar ik merk wel dat het minder wordt nu. Blij toe
Aaaah zo zielig he, dan is het waarschijnlijk gewoon een fase, net als hier. Dan ben je als moeder toch wel heel blij dat hij lekker knus bij familie zit, in huiselijke kring.