Wanneer wisten jullie zeker dat jullie klaar waren/zijn voor een 2e kindje? Of komt dat nooit echt? Mijn dochter is nu net twee jaar. De wens voor een 2e kindje is erg groot, maar wanneer? Onze dochter heeft als baby best veel gehuild, de 1e 1,5 jaar moest ik echt nog niet aan een 2e denken. Het laatste half jaar denk ik er veel aan en het kriebbelt. Een broertje of zusje voor mijn dochter lijkt me zo ontzettend leuk. En natuurlijk niet alleen voor haar, maar ons hele gezin. Ik verlang weer naar een baby en alles erom heen. Toch denk ik dan ook, hoe gaan we dat doen?? 2 kinderen, peuter pubertijd, slapeloze nachten, weer de 'baby fase' in maar, dan met een peuter erbij, kunnen we dat aan? Herkenbaar voor anderen? In mijn omgeving zie ik juist dat de kinderen vrij snel achter elkaar komen en lijkt niemand zich bezig te houden met zulke gedachten.
Ik wist dat ik meer dan 1 kindje wilde, ik wist ook dat ik geen groot leeftijdsverschil wilde.. dus na de eerste verjaardag van mijn zoontje was ik alweer jn verwachting. Ik vond zwanger zijn met een jong kindje soms echt wel zwaar. En nu ik hun zo samen zie (oudste jongen volgende maand 4 ander net 2) en ze zijn samen super leuk! (Oké soms ook niet leuk samen hahaha) Ik wilde dat hun wat aan elkaar hadden. Ook nu , net de tweeling geboren.. tussen alle kinderen dus weinig verschil! Alles onder de 4jr.. een gezellige boel, druk! En NU gevoel van compleet! En als ik jou verhaal zo lees, denk ik dat je het gevoel voor een tweede al ervaart! Die gedachten zijn normaal!
Ik was er na 3 maanden al klaar voor Na 10 maanden wilde mijn vriend er ook voor gaan en ik was gelijk zwanger. Jou gedachtes zijn normaal hoor. Ik heb die ook vaak zat gehad. Maar mijn kinderen hebben nooit veel gehuild of lastige periodes gehad. Nu zijn ze 3 en 1.5 en kan ik ze af en toe achter het behang plakken. En toch ondanks dat gaan we nu voor een 3e. Als je echt verlangd naar nog een kindje denk ik dat je er in je hart klaar voor bent.
Alleen maar goed dat je goed de voor en tegens overweegt. Onze eerste was heel makkelijk en na 6 mnd gingen we er weer voor..wij wilden de kindjes graag dicht op elkaar (als dat mocht lukken), zodat we "het maar gehad konden hebben" (wij zijn geen baby ouders... vanaf hun 2 vind ik ze geweldig) Onze kinderen zijn nu echt beste vrienden. Na onze zoon waren we er wel even klaar mee. Hij was (is) erg druk en sliep heel slecht. Maar vanaf zijn eerste verjaardag ging het steeds beter en wilde we er weer voor gaan. Het zal wel druk worden, maar ook echt gezellig!
Haha ja wij hebben ze ook dicht op elkaar maar heb hetzelfde gedacht hoor. Soms best pittig maar nu ideaal! Het eerste jaar is ook niet mijn/onze favoriet maar daarna begint de pret
Bij ons was het moment dat we er voor gingen het antwoord: ‘het komt vast wel goed.’ De wens werd groter dan de ‘angst’ van al die gedachtes.
Ik zit hier precies met hetzelfde. Onze zoon is nu 1.5. We hebben besloten er in januari er weer voor te gaan. Dus half/eind januari spiraal er uit. Ik vond het wel spannend nu het toch echt dichtbij komt. Maar grote kans dat ik niet meteen zwanger ben. Heb pcos en voor de eerste zijn we 2 jaar bezig geweest. Dus ga er een beetje vanuit dat dat nu weer zo gaat lopen. Maar mocht het wel snel lukken.. kindje is er niet meteen. Dan zijn we nog 9 maanden verder. Ik denk niet dat de 'perfecte tijd' voor een kind bestaat. Je kunt altijd wel iets bedenken waarom het niet handig is. Maar we gaan er gewoon voor en we zien het wel. Ik zie ook wel heel erg op tegen opnieuw slapeloze nachten. Maar dat komt ook wel goed. Is maar tijdelijk gelukkig.
Wat fijn dat jullie duidelijkheid voor jezelf hebben! Mijn zoontje is ook een paar maanden twee nu. Hij was een enorm pittige baby en ik heb ook lang de gedachte gehad: Als hij op de basisschool zit, zien we wel verder. Toen ineens leek het ons zo leuk voor hem, een broertje of zusje met een niet té groot leeftijdsverschil. Ik heb het zelf ook zo leuk gehad met mijn zusje. We hadden het toevallig allebei in dezelfde week, dat gevoel. Ook dat er bij ons ruimte was om weer een babyperiode mee te maken, ook als die zo heftig was als vorige keer. En we waren in één ronde zwanger!
Hier heeft het 4 jaar geduurd daarna duurde het nog 15 mnd voor het raak was haha. Maar vind het een heel fijn idee dat mijn zoontje nu al lekker op school zit en ik straks tenminste niet 2 kleintjes thuis heb. Mijn zoontje huilde ook veel en sliep pas door met 2 jaar... dat heeft zeker wel zijn sporen nagelaten haha.
We gaan voor een tweede en nog steeds bekruipt de angst me soms of we het wel aan zullen kunnen haha...weer terug die baby periode in, slapeloze nachten. Terwijl ik ook weer heel erg verlang naar zo'n kleintje en we willen heel graag een broertje of zusje voor ons zoontje... de wens voor een tweede kindje is groter dan de angst. Maar ik voel me er nu ook wel echt 'klaar' voor. M'n zoontje wordt steeds zelfstandiger.. Had me dit een jaar eerder gevraagd, Dan had ik gezegd nee voorlopig niet.
Ik heb het heel lang afgehouden. Wilde het eigenlijk bij eentje houden. Mijn man heeft me echt over moeten halen maar wat mij over de streep trok was dat ik het voor onze dochter zo fijn Vond om een broertje of zusje te hebben. Een vol broertje of zusje dan. Ze heeft twee stief maar dat is toch anders want die kinderen zijn gewoon raar. Sociaal heel onhandig bedoel ik daar op z’n zachtst gezegd mee. Ik dacht opeens; als wij er niet meer zijn, No way dat die twee contact met haar gaan houden. Toen onze dochter twee werd zijn we het gaan proberen en in ronde twee was ik zwanger. Gek was dat want over dochter 8 jaar gedaan. Het resultaat ligt nu op m’n buik... En ik ben nog elke keer dankbaar dat m’n man een keer tegen me zei: ‘ ik wil nu weten waar ik aan toe ben. Als je er niet nog eentje wil ook goed, maar dan weet ik dat en anders wil ik dat je stopt met roken en gaan we ervoor.’ Toen was ik om.
Dit is bij ons ook precies zo! Onze zoon is nu 4 en dan heb je straks alle tijd voor de baby overdag. Lijkt me heerlijk!
Precies dit! Ik zag ook heel lang heel veel beren op de weg en moest echt niet denken aan een tweede. Onze dochter is nu 3.5 jaar en ik ben 20 weken zwanger. Ik zie helemaal geen beren nu, de wens is groter dan de angst!
Je gedachten zijn heel normaal hoor! Denk wel dat je dan nu al wel op dat punt bent dat je er klaar voor bent als ik zo lees. Volg gewoon je gevoel, al die praktische overwegingen zijn leuk maar gevoel wint altijd! Hier schelen de jongens 21 maanden. En ze zijn super leuk samen, tuurlijk is het soms pittig maar alles heeft zijn voor en nadelen! Succes met je beslissing! Hier recentelijk de knoop doorgehakt voor nummer drie haha.
Je verhaal is zo herkenbaar. Onze dochter is van april 2017. Ook een huilbaby en slapeloze nachten. (Nog steeds). Wij gaan nu ook voor een broertje of zusje . we zitten er nu toch nog midden in en de wens voor een broertje of zusje is zo sterk. Y. Is via een lang traject gekomen. Icsi helaas eerste tp miskukt, maand erop spontaan zwanger terwijl die kans echt heel minmaal was. Vandaag weer begonnen met medicijnen voor een kunstmatige cycles ivm pcos. Volg je hart en je gevoel! Succes met de knoop doorhakken!
Hier ook pcos. Wij willen in januari voor een 2e gaan. Bij de eerste na 1.5 jaar ook clomid gekregen. Maar moet je bij een 2e dan weer zo lang wachten tot je aan de medicatie mag. Of kun je dan al sneller terecht. (Ik wacht wel eerst rustig af of mijn cyclus gewoon op gang komt hoor. Inmiddels anders gaan eten en 7 kilo afgevallen inbjanuari hopelijk 10 kilo kwijt dus wie weet)
Ik heb de 1e 3 jaar paniekerig gezegd ‘nee hoor, geen 2e hier’ Was ook druk met andere dingen en vond mn opleiding op dat moment veel te leuk (terwijl er eigenlijk “plannen” waren voor toch een 2e op een gegeven moment...) Wat mij zelf lang tegengehouden heeft is de hoeveelheid kilo’s ik aangekomen was bij dochter, t feit dat t 3,5 jaar heeft geduurd voor ik eindelijk al t vocht kwijt was wat nog voornamelijk in mn gezicht was blijven hangen en t 3 jaar lang niet jezelf voelen en niet happy in mn vel zitten.... Nu is dochter 5,5 en zijn we in verwachtinf van ons cadeautje...sinds we verhuisd zijn (en de fysieke ruimte er ook voor hebben) was t bij mij gaan kriebelen weer maar allebei durfden we er ook niet heel bewust voor te kiezen denk ik en hebben we t eigenlijk aan t lot overgelaten met t idee ‘als t gebeurt dan is t absoluut heel erg welkom, en gebeurt t niet dan is t ook goed’. Toen was t ineens al zo Heus wel eens gedachtes ‘weten we t nou wel zeker’ maar weet je al die beren die we zagen en bezwaren dat lost zich allemaal wel op straks. Dat komt wel goed Ja goed nu moeten er weer andere plannen een paar jaar de koelkast in...maar dat geeft niet, t loopt allemaal niet weg Ik vind t heerlijk dat dochter naar school gaat (en continurooster heeft), dat geeft mij nu de nodige rust, heb al erg last van bekkeninstabiliteit namelijk. En straks als de baby er is lijkt t me heerlijk dat ik met hem ook veel 1 op 1 tijd kan hebben zoals ik dat met haar ook had toen Als je nog een peuter rond hebt lopen, en helemaal als er geen sprake meer is van een middagdutje, had me dat echt super pittig geleken! En heb dat ook veel gehoord in mijn omgeving, dat het zwanger zijn met een allesbehalve zelfstandige peuter wel echt zwaarder viel dan gedacht. Dus lijkt mij alleen maar goed als je er goed over nadenkt wanneer t voor jullie de beste tijd lijkt
Wij hebben pas 2 weken geleden gebeld met het ziekenhuis, 20e voor een gesprek en kon gelijk beginnen als mijn menstruatie op gang kwam omdat we nog cryo’s hebben. Dus wij zijn vrij snel er tussen gekomen. Ze weten je achtergrond dus het kan allemaal veel sneller gaan. Mijn cycles bijgehouden en laten zien. Deugde dus van geen kant. Misschien een tip dat je het wel goed bij houd kunnen ze daar ook even naar kijken en heb je iets achter de hand.