Hier heb ik ook lang (lees: jaren) mee geworsteld. Wist al lang dat ik kinderen wilde, dat stond gewoon als een paal boven water. Ik heb al 8 jaar dezelfde vriend, we hebben nu alweer twee jaar een leuk koophuisje en beiden een fulltime baan met vast contract. En toch was het af en toe nog lastig om de eindjes aan elkaar te knopen elke maand. En tja, hoe gaat dat dan met een kleintje straks? Ben je meer geld kwijt elke maand, en ik zou dan eigenlijk minder uren willen gaan werken. Hier heb ik echt lang mee rondgelopen terwijl de kinderwens alleen maar groter werd. Zeker toen er een babyboom in de familie kwam (drie baby's in een paar maanden) kon je me soms opvegen na een kraambezoekje. De "druppel" voor mij kwam toen ik door de stad liep op een zaterdagmiddag, en daar een draaiorgel stond. Een klein kindje van een jaar of twee stond ernaast helemaal uit zn plaat te gaan op de muziek. Ik heb gewoon daar, midden in de winkelstraat, een potje staan janken omdat ik ZO graag een kind wilde. Ik heb toen besloten om het maar gewoon tegen vriendlief te zeggen. "lieverd ik wil zo graag kinderen, maar maak me gewoon nog druk om de financiën." Zijn reactie was geweldig. "hoe dan ook, dat redden we wel samen. Wil ook heel graag kinderen samen met jou! We komen er wel uit." Meteen de dag erop de pil weggedonderd en drie maanden later bleek ik zwanger. En ja, natuurlijk maak ik me nog zorgen. Net nog een financiele tegenvaller gehad, op een waardeloos tijdstip natuurlijk nu ik net zwanger ben. Maar we gaan het redden, nu met zn tweetjes en straks met zn drietjes. het hoeft geen dure designkamer te zijn, in een tweedehands slaap baby vast ook prima. We weten dat we over 1,5 jaar sowieso al meer te besteden hebben omdat dat de autolening afloopt die vriendlief in een vlaag van verstandsverbijstering had afgesloten. En hoe ik het met eventueel minder werken ga doen, daar ga ik nu eens even heeeel op mn gemakje over nadenken. Het belangrijkste is toch je relatie vind ik. Heb je een stabiele relatie, wil je hetzelfde, verwacht je hetzelfde? En als dat goed zit, komt de rest vanzelf. zo, wat een verhaal.
Ik was er al jaren aan toe om een kindje te krijgen wat betreft huisje, boompje en beestje. Maar mijn gezondheid liet het niet toe en heb jaren moeten wachten op mijn gezondheid. Daar gaat het nu wat beter mee dus meteen gaan proberen en ook meteen zwanger gelukkig . Nu is het afwachten wat mijn gezondheid gaat doen tijdens de zwangerschap en hoe het daarna zal gaan. Hopelijk nog steeds beter maar zekerheid heb je nooit. Ook niet met een baan en financieel enzo.
Lastige vraag. Toen wij gestopt zijn met de pil om voor een kindje te gaan hadden wij een eigen huis, vriend en ik een baan (ik zat wel inde ziektewet ivm chronische vermoeidheid) maar we hadden het dus goed voor elkaar. Inmiddels zijn we een jaar bezig en het ziet er niet naar uit dat ik snel zwanger ben ivm pcos. Maar inmiddels ben ik wel mijn baan kwijt. We redden het nog steeds wel, maar erg ruim hebben we het niet. Moeten we dan na 1 jaar ineens zeggen dat we maar ff stoppen met proberen. Wij doen dat dus niet. Tja als ik nu zwanger raak is het misschien wat lastiger om een baan te vinden, helemaal in combi met chronische vermoeidheid. Maar heb er even aan gedacht even te stoppen maar daar werd ik zo ongelukkig van.