VOlgens mij is het een kwestie van jezelf waarderen om wie je zelf bent en niet in de rol van moeder. Genoeg achting voor je zelf hebben en je daarmee beseffen dat JIJ er toe doet ook buiten je rol van moeder... Die navelstreng is al doorgeknipt door je echtgenoot, verloskundige of gyn.. .de enige die het nu in stand houdt ben jij.. en dus ben jij degene die het ook kan veranderen.. Vind jezelf belangrijk...
Ik heb er alleen last van als we een keer wat met zijn tweetjes willen doen, dat komt dus ook bijna nooit voor, ook omdat we geen oppas hebben. Als de kids bij mijn man zijn heb ik er helemaal geen last van gelukkig en doe ik rustig iets voor mijzelf.
Werken is niet echt een probleem...dat moet ik doen...anders geen brood op tafel. Daar voel ik me ook niet schuldig over. Maar als ik er voor kies iets voor mezelf te doen...dat voelt gewoon beetje naar. Net als dat ze nu heerlijk ligt te tukken en ik me een beetje slecht voel omdat ik nu even heerlijk op de bank kan hangen
Ja gewoon blijven doen, als ze 5 zijn voelt het al beter Ik ben zeer bekend met dit gevoel, ga zowieso pas weg als de kinderen op bed liggen. Tenzij het samen met mijn man is, 1 of 2 keer per jaar een nachtje. Dan helpt het me als ik me realiseer dat gelukkige ouders die een goede relatie met elkaar, het mooiste is wat ik mijn kinderen kan geven. En daar helpt tijd samen met elkaar flink aan
Ik ken het wel. Ik vind het niet erg om een paar uurtjes weg te zijn. Mits dat de kinderen gewoon bij hun vader zijn. Heel soms ga ik met man even snel de stad in dan laten we de kids even een uurtje bij oom en tante. Maar na dat uurtje wil ik gewoon baar huis. Ze hebben dus ook nooit gelogeerd. Ja de oudste tijdens de bevalling van de tweede maar dat was een uitzondering
Hier ook zo een ramp . Rond valentijn voor het eerst samen 2 uurtjes naar de sauna geweest (op mijn vrije dag), maar wat was ik blij dat ik terug naar m'n dochtertje kon . Heb mijn man ook onmiddellijk laten weten dat ik niet meer wens weg te gaan zonder mijn dochter als ik mijn vrije dag heb! Als ik moet werken zie ik ze al niet veel, laat staan dat ik nog wegga zonder haar op mijn vrije dagen . 20 April is het een etentje met de collega's van mijn werk, maar man wat zie ik er tegenop! Is van 19u tot 22u gaan eten, ik kan ze dus niet in bed stoppen en zie ze terug de volgende ochtend. HATELIJK!! Mijn mannetje probeert me geregeld mee te krijgen, maar mij lukt het toch echt niet... Kan m'n meisje echt niet missen!!