Onderzoek tijdens menstruatie / angst voor ziekenhuizen

Hey Thauma,

Hier deed de gyn dat juist niet tijdens de menstruatie. Maar ik heb het wel vaker gehoord. Het lijkt mij ook vervelend om juist dan te gaan. Ook al hoef je je natuurlijk absoluut niet te schamen o.i.d. voor de gynaecoloog.

Ik nam mijn man wel zo veel mogelijk mee, en dan vooral in het begin. Later liet ik hem tijdens follikelmetingen wel thuis, want dat was zo klaar, en ik was helemaal over mijn schaamte heen.

Ik weet niet waarom je er precies tegenop kijkt, omdat je zegt dat het met je verleden te maken heeft. Maar ik zag er ook zo ontzettend tegen op, dat ik de mmm bijna een jaar heb uitgesteld. Het leek me vreselijk al die mensen die zo aan je intieme delen zouden gaan zitten. Ook de behandelingen keek ik tegenop, maar ik vond een inwendig onderzoek een vreselijk idee. Maar na, of eigenlijk al tijdens die eerste keer vond ik het ineens helemaal niet erg meer. De gynaecoloog was heel lief, en het is toch echt haar (of zijn) dagelijks werk. Ze zien zo veel vrouwen op die manier!

Kun je bij de gynaecoloog niet aangeven van te voren dat je er erg tegenop kijkt, en waarom? Ze hebben vertrouwensfunctie, en je zult de eerste niet zijn die dat meldt! Kunnen ze er rekening mee houden.

In ieder geval heel veel succes met alles! Hopelijk ben je heel snel zwanger, en valt alles je mee!

 

Hoi thauma,

volgens mij herinner ik me je uit een eerder topic, klopt het dat je vaginisme hebt/had ook?

Over de onderzoeken: het verschilt denk ik per ziekenhuis, maar bij mij was tijdens de onderzoeksfase geen echo tijdens mijn menstruatie. Wel willen ze bloedprikken op dag 3-5 (dus tijdens je menstruatie) voor je hormoonwaardes. Het zou goed kunnen dat ze daarop doelen.
Wel had ik een inwendige echo bij de intake. Ik had in het verleden vaginisme en vond het wel erg spannend. Ik heb dat tegen de arts gezegd en die was heel lief en hield er rekening mee. Het ging heel erg goed en ik heb er nu echt geen problemen meer mee (vaginisme was wel ook al 2 jaar over).
Ik zou je dan ook aanraden om de situatie gewoon uit te leggen aan de arts bij de intake. Vaak kunnen ze bij speciale omstandigheden wel meer rekening met je houden en misschien zorgen dat je toch steeds met dezelfde arts afspraken hebt. Bij ons was het ook niet gegarandeerd, maar als je aangaf dezelfde te willen kon dat meestal wel (bij de diagnostiekfase). Soms duurt het dan alleen wat langer voor je een afspraak kunt krijgen.

Op zich hoef je natuurlijk ook niet direct heel inhoudelijk op je verleden en problemen in te gaan. Je kunt ook volstaan met uitleggen dat je je een belast verleden hebt en wat de gevolgen van je verleden voor nu en voor het behandeltraject zijn. Dat je het dus extra eng vind, dat je eigenlijk vooral 1 arts wil/ nodig hebt en dat ze rustig aan moeten doen. Dat begrijpen ze echt.

Over je man wel/ niet meenemen: als het jou niet prettig lijkt, gewoon niet doen. Die van mij ging in het begin niet mee, maar nu bij de iui's probeert hij dat juist wel. Ik vond het wel even gek, voor het eerst inwendige echo met hem erbij, maar ook wel ok en zo voelt het meer samen. Maar het is echt niet raar als hij in de wachtkamer of om de hoek wacht. Wat ook helpt is dat meestel het scherm hangt zodat je zelf ook mee kunt kijken. Dat betekent dat hij het beste naast je hoofd kan staan en dus niet recht "overal in kijkt".

Thauma, heel veel succes met alles, geloof me het valt echt mee! Gewoon goed voor jezelf zorgen en aan geven wat je nodig hebt. Je stelt je echt niet aan en de meeste artsen zijn heel begripvol.

 

Hoi Thauma,

De eerste keren zul je het vreselijk genant en wellicht ook eng vinden als ze een inwendige controle moeten doen. Helaas is het wel noodzakelijk om de boel ff goed te onderzoeken.

Als je echt heel veel problemen hebt met mannen aan je onderkantje, zou je kunnen proberen te regelen dat je voorlopig alleen door vrouwelijke artsen gezien gaat worden?? Als je dat prettig zou vinden zou je wellicht dat ff kunnen bespreken, als je ze nog ff belt.

Verder is het zo dat echo's tijdens je menstruatie 'uitgangsecho's' worden genoemd: men bekijkt dan hoe je eierstokken en baarmoederslijmvlies er bij start van een behandeling en je cyclus dan uitziet. Ik heb zelf bij de onderzoeken eerst geen echo's gehad tijdens de menstruatie. Dat kwam bij mij pas toen er meer ellende aan het licht kwam en uiteraard bij de IVF's.

Maar ik denk dat je voorlopig niet bang hoeft te zijn voor echo's tijdens je mentruatie.

Veel succes!!

 

beste Thauma,

ten eerste wil ik je natuurlijk even laten weten dat ik het vervelend voor je/jullie vind dat je misschien de mmm in moet. maar wie weet biedt dit jullie uitkomst! en kan me je angst ook wel voorstellen hoor (zelfs buiten je verleden om, wat jezelf aangeeft.)
maar ,...das echt nergens voor nodig hoor!! geloof me maar!

zelf lopen mijn man en ik al sinds oktober 2009 int ziekenhuis.
eerst kregen we een gesprekje over het hoe en wat. wat onze wensen en "problemen" zijn , hoelang we al bezig zijn enz. daarna verteld hij de mogelijkheden en wat ze allemaal vanplan zijn! dit gaat allemaal heeeel ontspannen. en hierin kan je eventueel ook aangeven wat je niet prettig lijkt ed.
Voorbeeld: als hij zegt,..dan maken we een inwendige echo en dan daarna,..blablabla dan kan jij aangeven: die echo: hoe gaat dat in zijn werken?! ik ben daar namelijk beetje bang voor. en dat kan je bij alles wat ze je vertellen!!!
Deze mensen zitten er niet om je te plagen! ze gaan je helpen bij je droom/wens en hebben het beste met je voor!
en tot nu toe is er geen 1 arts die ik echt niet lief vond!!!

eerst zullen jij en je man bloed moeten prikken, en een zaad onderzoek krijgen, vervolgens kan het zo zijn (aan de hand van de uitslagen) dat je man nog een keer moet, of dat ze bij jou een kweekje willen nemen en je eierstokken even willen bekijken! dit is de eerste keer dat je met de billen bloot moet maar dan heb je al kennis gemaakt met je arts en zal je je misschien al meer op je gemak voelen!! (tijdens deze gesprekken/onderzoeken zou ik wel je mannetje meenemen,...omdat je het samen allemaal doet maar ook voor je eigen ontspanning!)

ik heb regelmatig echo;s gehad, inwendig. en dit gaat allemaal heeeeel gemoedelijk! je voelt er amper wat van (voor meiden met vaginisme kan ik me voorstellen dt het wat lastiger is natuurlijk) en zodra je aangeeft dat t zeer doet, dan houden ze daar rekening mee!
de eerste echo's zal je niet tijdens je mensturaltie krijgen!! dus dan kan je er alvast beetje aan wennen , en dan voel je je misschien bij de echo tijdens je menstruatie al op je gemak! en niet meer beschaamd!
mijn man gaat altijd met mij mee! vooral in het begin!! de meeste gynaecologen hebben een beeldscherm hangen waar jij en dus je man op mee kunnen kijken! hij staat gewoon aan je hoofdeind en kan je hand vast houden ! hij gluurt echt niet bij je naar binnen hor om jezelf nog meer op je gemak te voelen en niet zo "bloot" kan je altijd een lang shirtje aantrekken of een jurkje ofzo,..die kan je namelijk aanhouden!
nu gaat mijn man alleen mee bij belangrijke gesprekken en de daadwerkelijke behandelingen natuurlijk (hij zal wel moeten) . maar vandaag moet ik weer voor een echo en zit op cyclus dag 2! dit is om te controleren of ik geen cyste heb zitten, en dan kan ik veilig beginnen met de hormonen! (dus die echo heb je pas als je echt in het behandel traject zit) en ik ga hier in mijn eentje heen en zonder problemen! ondertussen kennen ze me ook wel int ziekenhuis en voel me daar gewoon op mijn gemak! geen probleem!!!

ik wens je heeeel veel succes!!! en als je vragen hebt,..je mag me altijd een PB sturen!! maar het valt allemaal reuze mee hor!!

 

Hallo Thauma

Wat vervelend dat je er zo enorm tegenop ziet. Ook ik vond het geen prettig idee, maar met jou verleden (wat het dan ook mag zijn), lijkt het me nog zwaarder.

Ik begrijp heel goed dat je het liefst niet alles wil vertellen aan een arts die je misschien één keer ziet. Echter, ik denk dat het wel het beste is om alles meteen maar in één keer te vertellen. Ze zetten het dan in je dossier en ben je ervan af, want de andere artsen zullen het daarin lezen en er meteen rekening mee kunnen houden. Dan zit je er tijdens je volgende bezoeken niet meer mee.

Over de echo tijdens de menstruatie: die heb ik wel gehad, tijdens mijn tweede bezoek (tijdens mijn eerste bezoek heb ik er ook een gehad voor de diagnose te stellen). Dit noemden ze een 'uitgangsecho' voornamelijk om te kijken hoe het baarmoederslijmvlies eruit zag aan het begin van de cyclus en hoe groot de follikels in mijn eierstokken waren voordat ze eventueel gestimuleerd werden door de medicijnen. Ik vond dat ook maar een vies idee, en netzoals jij laat ik dan zelfs mijn eigen man niet in de buurt. Maar goed, ik heb maar als een soort mantra aangehouden dat een menstruatie eigenlijk heel natuurlijk is en dat die artsen nog veel viezere dingen zien (vooral tijdens hun opleiding).
Om mezelf minder vies te voelen heb ik wel alles uitgebreid, gewassen, geschoren, gesmeerd en teennagels gelakt voor mijn eerste bezoek (had ik het idee dat ik er netjes bij lag).

Mijn man gaat in principe altijd mee naar het ziekenhuis. We hebben het geluk dat dat met zijn werk en reistijd goed te regelen is. Het zou, zeker voor de follikelmetingen, niet altijd nodig zijn, maar hij ziet kindjes krijgen echt als iets van ons tweeën, wat we samen doen, dus dit ook.
Ik zou je zeker aanraden om hem bij de eerste afspraken mee te nemen. Je krijgt veel informatie en uitleg, en het is dan prettig als je niet alleen bent. Mocht je echt niet met je man willen, ga dan met een vriendin/zus/moeder.
Zoals de anderen ook zeiden, je man zou tijdens het lichamelijk onderzoek zelf ergens anders kunnen wachten. Maar als hij aan je hoofdeinde plaatsneemt en gewoon op het scherm meekijkt ziet hij er niets van hoor (vooral als hij op een stoel/kruk gaat zitten). Bespreek dit anders vooraf met hem. Ik vind het eigenlijk toch wel prettig dat hij erbij is, want dan kan hij ook zien wat er aan de hand is. Je kan dan de moeilijke, maar ook de leuke momenten meteen delen.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, en laat je ons nog even weten hoe het gegaan is?