Haha het is dus heel "normaal" dat er na een bevalling door de moeder geroepen wordt dat ze geen tweede meer wilt. Nee je krijgt geen baby op aanvraag, maar je kunt natuurlijk (uitzonderingen daar gelaten) wel het minimale leeftijdsverschil bepalen.
Ik heb altijd geroepen dat ik maar 1 kind wilde. Mijn vriend daar in tegen heeft denk 3 jaar lang gezeurd om een 2e. Toch alles op een rij gezet en gedacht alleen is ook maar alleen. Plus en min punten naast elkaar. En toch besloten voor een 2e te gaan, en nu zit er bijna 5 jaar tussen als de baby geboren word. Zoonlief word januari 5 en de baby word in okt geboren😊.
Helemaal eens met Shaddixxx! Ik moet zeggen dat het mij altijd wel een beetje pijn doet hoor, als ik mensen soms berekenend hoor praten over hun kinderwens (in de zin van precies na x tijd een volgend kind 'plannen'). Dat zegt vooral heel veel over mij, dat realiseer ik me heel goed. En ik zeg ook niet dat iedereen dat hier zo bedoelt, want dat was zeker niet de opzet van dit topic. Maar toch: wees er wel voorzichtig mee, want je weet niet altijd welke achtergrond een gesprekspartner heeft. Je kunt maar zo iemand kwetsen zonder het te weten. Ik heb trouwens nooit geroepen dat ik er nooit meer eentje wilde. Ook niet tijdens/vlak na de bevalling, die eindigde in een spoedkeizersnee en dus niet helemaal ideaal was ...
Wij wilden graag zo ongeveer 2 jaar verschil. Liefst iets minder voor zover je het voor het zeggen hebt. Ik stopte met de pil toen dl 9 maanden was en had een positieve test toen ze 1 was. Er zal dus ongeveer 21 maanden zitten tussen de 1e en 2e.
4,5 jaar na de eerste! wij wouden eerst dat nummer 1 naar de basisschool ging! wij (persoonlijk) vinden het zielig dat je een peuter van 1,5 of 2 jaar hebt en een baby... je mist dan zoveel van de oudste, want op die leeftijd zijn het nog zulke handenbinders, 2 in de luiers... iemand van 2 uit moeten leggen dat ze geduld moeten hebben... dat vonden wij (persoonlijk) niks. En "nu hebben ze niks aan elkaar" tja.... ik ''maak' geen kindjes om elkaars beste vrienden te zijn het zijn 2 individueen he, maar wederom dit is onze visie! onze zoon is nu dik 4 en hij leeft super mee, heeft er zin in en vind het idee van grote broer zijn helemaal geweldig, hij kan straks helepen, de baby heeft quality time waneer hij op school zit, voor ons de ideale situatie.
Vriend wilde wela weer toen ze 5 mnd was maar ik was er nog niet aan toe. Daarna hij even niet meer want ze werd een stuk pittiger Toen ze 15 maanden was bleek ik zwanger. Ik was uitgerekend op haar 2e verjaardag maar door een vroeggeboorte werd dit 10 weken eerder..... Ik vind het nu goed te doen.. Jongste gaat hard qua ontwikkeling en ze hebben al veel aan elkaar.
Ik had er al vrij snel 1 in de luiers trouwens want de oudste was met bijna 2,5 al zindelijk! En ik mis niks aan haar ontwikkeling zeker als de jongste slaapt en dat is nog heel veel hebben we alle tijd samen. Mijn vriend scheelt 7 jaar met jongere broer en die hebben helemaal niks samen. Nu nog niet. Dus wij vinden het fijn zo. Zelf uit een nest van 3 kids in 2,5 jaar en heb het geweldig gehad thuis. Maar ieder zijn/haar keuze alles heeft voors en tegens.
Als het samen met mijn exman weer direct was gelukt ( via kid) was het 16 maanden verschil geweest. Maar nu achteraf gelukkig is dit niet gelukt. En nu was het als BAM weer de 1e KID raak en zit er bijna 4 jaar tussen straks.
Er zit net geen 2 jaar (op 6 weken na) tussen mijn 2 dochters. Mijn jongste dochter is nu ruim 5 weken en nu is het wel even pittig, maar straks is het denk ik vooral leuk dat het leeftijdsverschil niet zo groot is. Als er een derde mag komen (kan me nl nu niet voorstellen dat ik nooit meer zwanger zal worden...) dan denk ik wel dat er iets langer tussen zit!
Mijn zoontje is momenteel 8,5 jaar oud en ik ben in verwachting van ons 2e wonder. Je hebt het niet altijd voor het ''kiezen''. Als ik had mogen kiezen had er ook 2,3 jaar tussen gezeten. Maar het is anders gelopen en we zijn overgelukkig nu. Mijn zoontje maakt dit heel bewust mee, is zo zorgzaam naar mij toe en is heel trots dat hij echt grote broer wordt. Zegt steeds, oh mama er komt echt een baby! Te gek! Ik zie dit verder niet als een nadeel, mijn zoon heeft mijn onvoorwaardelijke aandacht gehad al die tijd en is er nu ook klaar voor om te 'delen'. Tussen mij en mijn broer zit ook 6 jaar en wij hebben een super band met elkaar dus ook dat zegt helemaal niks. Het gaat zoals het voorbestemd is
Mijn eerste zwangerschap liep slecht af. Daar ben ik 2j héél slecht en ongelukkig van geweest. In die 2j kregen we ook nog 2 miskramen te verwerken. Net toen ik dacht dat kindjes dan misschien gewoon niet voor ons weggelegd zouden zijn, werd ik weer zwanger en leek het wél goed te gaan. Maar eens over de helft van de zwangerschap liep alles weer mis. We verloren haar net niet, de rest van de zwangerschap was hel (9w ziekenhuis, constante angst en onzekerheid, en heel ziek van de medicatie) en dochter kwam prematuur. Het eerste jaar met haar was héél zwaar, fysiek én mentaal. Voor mij is het zeker 2j lang goed geweest zo, 1 (uiteindelijk gelukkig) kerngezond kind was al heel mooi. We zijn niet zo vruchtbaar, en ik had veel last van hormonen, dus na 2j de pil gelaten. We zouden wel zien wat de natuur deed. Zo is er na 4j weer een dochter geboren. De zwangerschap ging niet over rozen, maar vergeleken met de vorige liep ze prima. Zalige babytijd gehad, geen prematuurtje dit keer, rustig kindje... na 2 weken wilde ik alweer een volgend kindje. Maar dat hoefde niet te snel, mocht gerust weer 4j tussen zitten, dat verschil bevalt me enorm. Uiteindelijk wel al na 1j gestopt met de pil, maar 19mnd geen cyclus door borstvoeding. De natuur kreeg weer vrij spel, en nu zal er 3,5j tussen beide kindjes zitten. Perfect voor mij. Mijn man had liever 2 keer 2j gehad, maar eigenlijk moet hij toegeven dat, gezien de omstandigheden (moeilijke zwangerschap telkens met platliggen en cerclage) dit prima is zo. Dus ook hier geen vrije/bewuste keuze, maar wel goed uitgepakt: 3j tussen 1* en 2, 4j tussen 2 en 3, en 3,5j tussen 3 en 4. En ik ben nog voor mijn 35ste klaar met zwanger zijn, want dat vond ik voor mezelf een beetje een gezonde grens. Overigens heeft het gewenste aantal kinderen hier ook nooit vast gestaan. De kinderwens is geëvolueerd met de tijd en door omstandigheden.
Er zit straks 20 maanden verschil tussen de kinderen. We wilden graag een tweede en hadden niet verwacht dat het zo snel zou gaan.
Leuk topic. Mn kleine lag goed en wel op mn buik en wilde eigenlijk alweer beginnen aan een tweede. Vond het allemaal zo bijzonder en mooi. De spanning van het zwanger zijn of niet, is alles goed met de kleine, of het een jongen of een meisje is. De bevalling vond ik ook echt geweldig. Maare eerst maar eens genieten van deze meid en dan over een jaar zien we wel weer verder.
Ik dacht altijd dat ik ik maar 3 jaar verschil wilde (als je nog niet probeert, weet je ook niet hoe dat uiteindelijk werkt natuurlijk), tot de eerste er was en de bevalling niet al te geweldig was. Week in het zh geweest en alle horror verhalen gehoord uiteraard, want alleen die blijven in het zh na hun bevalling. Vervolgens een enorme angst ontwikkeld, die nog niet helemaal weg is, maar gaat steeds beter. Mijn vriend wilde nog even wachten, omdat hij z'n leven nog niet op de rit had. En als hij dan vervolgens wil, maar het gaat niet zo snel als de eerste, zit er straks ineens 5 jaar tussen. Maar net als wat ik al eerder lees, eerst vond ik het heel erg en dacht ik, ze is al 7 of 8 als ze echt met de kleine kan spelen, maar als ik zie hoe bewust ze het meemaakt, heeft die kleine straks een fantastische grote zus. En eigenlijk sinds ik zwanger ben, kom ik steeds meer verhalen van ongeveer 5 jaar verschil tegen... dus dat laat ik ook steeds meer varen eigenlijk... Hier spreekt eigenlijk gewoon een gelukkig mens, dat ze voor de tweede keer zwanger mag zijn en straks nog gelukkiger als er een gezond tweede kindje bij is
Als mijn dochter 6 is krijg ik mijn 2e kindje. Ik zou veel eerder gewild hebben, maar omdat mijn ex en ik uit elkaar gingen goen ik zwanger was is dat niet gebeurd! Toen mijn huidige vriend en ik 1 1/2 samen waren en een half jaar samen woonde testte ik positief! Zijm zone zijm als de baby er is 11 en 4 jaar.
3 1/2 jaar. Onze dochter krijgt het heel bewust mee, zo leuk vinden we . We zijn toen onze dochter 2 werd er weer voor gegaan.
Heftig verhaal mamamaya! Sommige momenten denk ik ook wel: ik heb 1 fijne zwangerschap gehad, een normale bevalling meegemaakt en een gezond kindje gekregen. Waarom zou ik daar niet heel dankbaar voor zijn en het hierbij laten. En een vriendschap tussen broertjes/zusjes is leuk, maar voor mij inderdaad ook geen punt dat meetelt. Je weet toch niet van te voren hoe de band wordt en of deze beter of slechter is met een klein of groot leeftijdsverschil. Het gesprek ben ik inderdaad niet begonnen om iemand te kwetsen. Ik ben het gestart uit interesse in verhalen van anderen Ik heb mijn kindje ook niet op "bestelling" gekregen, maar wel samen met mijn man besloten wanneer we er klaar voor waren.