Als ceremoniemeester..... Heb inmiddels al jaren geen contact meer en ze zijn gescheiden....... Ik heb zo mijn best gedaan maar ze heeft zo lopen klagen!
Oh, zo'n vuile leugenaar ken ik ook. Was ook zogenaamd mijn beste vriendin. Ons contact verwaterde al een tijdje, mijn leven niet meer parallel aan die van haar. Als ik haar zag zat ze alsmaar met haar i-Phone te klooien, en midden in een gesprek nam ze doodleuk de telefoon op of beantwoorde appjes. Ook was ze helemaal in de ban van een nieuwe vriendengroep, oh, wat waren ze geweldig, en wat was ze gek op die vrienden. Ik dacht vaak; wat doe je hier dan nog? Toen ik zwanger was was ze blij, maar ze toonde niet veel intresse. Had verwacht dat ze bv wel zou vragen hoe de 20 weken echo was geweest, helemaal niks gehoord. Ik had altijd wel intresse in haar sores, haar ouders zijn allemaal overleden aan kanker, heb haar altijd gesteund. Later in mijn zwangerschap is ze gaan liegen tegen me, dat ze baarmoederontsteking had, en misschien wel geen kinderen meer kon krijgen. Ze heeft me zelfs jankend opgebeld. Ik geloofde haar natuurlijk....En omdat ze zoveel achter de rug had en nog steeds in de shit zat mocht ze na de geboorte van mijn dochter haar de kerk in dragen bij de doop...Ik heb er zo'n spijt van! Toen dochter maand of 7 was heeft ze verteld dat ze heeft gelogen, maar mevrouw kroop weer in de slachtoffer rol, ze loog al haar hele leven tegen iedereen om aandacht te krijgen, bla bla. En ik, ik trapte weer in haar mooie praat. Later ben ik na gaan denken over alles, ik heb niks meer van me laten horen, haar van FB afgegooid. Ik ben zo boos! Ken haar al vanaf de middelbare school, ze wist dat ze altijd met alles bij me terecht kon, dat ze altijd aandacht van me kon krijgen, waarom moest ze daar voor liegen?! En ik vind het helemaal walgelijk om te liegen tegen iemand die in een kwetsbare situatie zit zoals ik toen, zwanger. Bah. Dit voelde echt als stank voor dank na al die jaren "vriendschap".
Jeetje.... Als ik een cadeau krijg waarvan het leuk is ingepakt zou ik zeggen : " wat heb je het leuk ingepakt! " Dat is toch het minste wat ze had kunnen zeggen.
Mijn schoonzus vroeg of ze kleertjes van mn dochter mocht overnemen omdat ik ze weg ging doen.. Ik kwam met een hele verhuisdoos met kleertjes aan, zet de doos puffend op de grond (dochter liep niet echt mee).. Ik helemaal 'blij' dat ze uit zoveel kleertjes kan kiezen.. Zegt ze: ik kijk vanavond met *naam van mn broer* ernaar en pakt de doos en zet hem zo weer weg! Niet eens even vluchtig kijken of opgewekt reageren ofzo! Vervolgens krijg ik na 2 weken de doos weer teug, in de tussentijd niks gehoord terwijl ze dus echt wel dure kleertjes van gymp, beebielove etc eruit hebben gehaald. Toen ik vroeg of ze er nog wat uit hadden gehaald zei mn broer; ja we hebben er iets uit gehaald... Punt.... Nog steeds geen dankjewel! Ze hoeven me echt niet op hun blote knieeën te bedanken maar een bedankje of bloemetje of iets leuks voor dochter was wel leuk geweest! Voortaan gaan haar kleertjes dus naar mensen die het WEL echt kunnen gebruiken ipv naar mijn broer met dubbel salaris...
Wanneer niet?? Voorbeelden : Andere helpen, kom je meteen. Heb je zelf hulp nodig kun je in de stront zakken, of je moet uren wachten. Terwijl het vrieskoud is, en je buiten in de donker staat bij een tankstation met een scooter. Of als je ergens heen moet (les), iemand mee zou gaan kijken en met mij rijden in de auto. Auto stuk.Vraag je of die ene kan rijden. Nee dit en dat. Terwijl de auto bij hun voor de deur staat. Nee ik help mensen tegenwoordig niet meer zo snel. En hulp vragen ook niet. Ik modder zelf door tot het lukt. Of ik vloek en tier en ga over de rooie. Loop er bij weg om het 10 minuten later wel voor elkaar te krijgen
Ja de laatste tijd veel stank van sommige familieleden en 'vrienden'. Geholpen, gegeven, tijd en energie in gestoken en 0,0 dankbaarheid en als je HUN dan voor die ene keer nodig hebt sta je voor een dichte deur. Goede voornemen voor dit jaar: eerst aan onszelf denken en dan pas aan een ander 👍