Vanavond moet ik weer naar de verloskundige, en voor het eerst zie ik er een beetje tegenop. Ik ben nogal een bezorgde zwangere (sterker nog: ik krijg er begeleiding voor). De vorige keer bij 17 weken vroeg ik aan mijn verloskundige wanneer ik me zorgen moest maken als ik mijn buik stootte. Ze antwoordde: bij een auto-ongeluk of als je van de trap af valt. Ik gaf aan dat ik me er snel zorgen over maak als ik mijn buik stoot, maar zelf ook wel weet dat het overdreven is. Daarna gebeurde er iets vervelends. Mijn verloskundige maakt altijd standaard een echo, tot 20 weken. Ik zei dit keer echter dat ik geen echo hoefde als het niet nodig was, want ik had twee dagen ervoor een uitgebreide pretecho laten maken bij zo'n echobureau. Dit vond ze zichtbaar vreemd. Ze heeft het ook genoteerd. Daarna ging ze naar het hartje luisteren, maar het leek net of ze geïrriteerd was. Ze duwde het apparaat ontzettend diep, zo'n 10 centimeter, midden in mijn buik (ik ben best dun van mezelf, dus dat was gewoon niet nodig) en zei erbij: 'Ja, ik duw wat harder want ik kan zonder echo niet zien waar je baby ligt.' Dan had ik liever toch een echo gehad! Het deed pijn, dat maakt me niet uit op zich, maar volgens mij hoort dat niet. Het hartje klopte, dat wist ik al, want ik voelde de baby de hele dag al bewegen. Na afloop van de controle heb ik zitten huilen in de auto. Mijn buik voelde pijnlijk van binnen en er leek iets warms te stromen. Ik voelde de baby ook de rest van de avond niet meer en was echt bang. Dit keer zie ik daarom erg op tegen de controle. Ik weet dat alles goed is met het kindje - in de tussentijd de 20-weken-echo gehad, en het kindje beweegt veel - maar ik vind het gewoon niet fijn als er zo hard in mijn buik wordt geduwd. Ik heb een placenta aan de voorkant en ben rhesus-c-negatief. Buiten dat, ik ben dus al snel bezorgd, dat weet zij ook. En ik weet gewoon zeker dat het niet nodig is om dat apparaat zo diep in mijn buik te duwen. Om een lang verhaal kort te maken: ik denk erover om, voordat ze naar het hartje gaat luisteren, aan te geven dat ik het de vorige keer wat te hardhandig vond, en te vragen of ze wat voorzichtiger wil zijn. Maar ik durf het niet echt aan te geven, omdat ik 1. haar niet wil irriteren en 2. ik niet labiel wil overkomen (dat ze weer iets over me noteert). Maar aan de andere kant: ik heb ook geen zin om weer na afloop huilend in de auto te zitten. Dus ik wil jullie om advies vragen. Is het redelijk als ik het aangeef? En zo ja, hoe zou ik het dan het beste kunnen zeggen?
Zou het gewoon aangegeven dat jij je der niet prettig bij voelt. En ook al noteren ze het een en ander lekker belangrijk. Wat je zelf al zegt wil je na afloop weer huilend in de auto zitten? Mijn verloskundige is erg makkelijk en heeft liever dat ik zodra ik denk dat er iets is gelijk bel. Dus gewoon aangegeven of ze voorzichtig met je buik willen doen !
Ik zou het ook aangeven dat je vond dat het de vorige keer wat lomp ging en dat je dat wel dwars heeft gezeten na de controle. Daarnaast, en dat zul je zelf wel weten, kan het allemaal geen kwaad voor je baby. Hij/zij zit in een grote bal met vruchtwater wat ook meteen zorgt voor een stootkussen.
Dat dus. Misschien heeft het ook te maken met je placenta die aan de voorzijde ligt dat ze iets harder moet duwen om het hartje te kunnen horen. Goed trouwens dat je begeleiding volgt voor het teveel zorgen maken. Heb je dit ook bij je begeleider aangegeven? En wat vonden zij hiervan?
Gewoon aangeven hoor! Het is jou lijf en jij weet wat goed voelt en wat niet... Vooral omdat je zelf al snel bezorgd bent. Doen waar je je goed bij voelt dat is het aller belangrijkste.
Ik ga het gewoon aangeven dus . Ik weet idd dat het kindje in een soort 'ballon' zit. Maar er moet ergens toch een grens zitten, dat het wel gevaarlijk wordt. Want van de trap af vallen kan dus wel kwaad... waar ligt die grens? (Op deze manier kan ik mezelf dus gek maken.) @ Be Happy: met 'begeleiding' drukte ik me een beetje zacht uit, ik ben onder behandeling bij de GGZ hiervoor. Maar heb ook wel een 'geschiedenis' hoor. In mijn puberteit had ik last van depressie- en angstklachten. Sinds ik zwanger ben is dat weer teruggekeerd. Stomme hormonen. Met mijn begeleidster heb ik het hier niet over gehad, ik sprak haar pas een week later en liep toen met andere dingen... maar ik begon er nu toch over te piekeren dus ik dacht, ik vraag het even aan jullie. Bedankt dus.
Hier ook vaak hard geduw. Ik werd er wel voor gewaarschuwd en vooral bij het voelen naar hoe t kindje lag. T hoort er denk ik gewoon bij maar lekker is anders. Als het je echt dwars zit dan zou ik er wat van zeggen. Misschien kunnen ze je er dan de volgende keer beter op voorbereiden. Maar ik vermoed dat t gewoon nodig is. Ze zulken je niet moedwillig pijn doen.
Weet je, of het nu even om het geduw gaat of niet, je hebt nu blijkbaar even flink de pest in over je relatie met je verloskundige. Jammer dat het even niet lekker werkt, je gaat elkaar beslist nog een paar keer tegen komen! Misschien dat een gesprekje samen het een en ander kan ophelderen? Verder kan ik je alleen aanraden om tijdens het maken van een echo (of andere handelingen waarbij in je buik geduwd wordt zoals liggingsonderzoek of hartje luisteren) je armen naar beneden te houden of over je borst te vouwen. Als je ze boven je schouders houdt (bijvoorbeeld onder je hoofd) span je spieren aan en maak je je buik harder. Gaat echt makkelijker dan hoor! Succes xx
Ik vind pijn voor mezelf trouwens niet erg. Maak me ook totaal (nog) niet druk om de bevalling, wat dat aangaat. (Ja, nu nog makkelijk praten 't Is is meer de angst dat het niet goed is voor mijn placenta/kindje. Ik weet dat de kans hierop klein is, maar toch. @Julix, misschien heb je gelijk. Ik voel me gewoon niet zo op mijn gemak bij deze verloskundige. Maar ik vind het ook moeilijk dat aan te kaarten. Nou ja, ik ga er zo naar toe, ik zie wel hoe het loopt. Ik ga iig proberen tactisch te vragen of ze dit keer iets voorzichtiger wil zijn. Ik ben behoorlijk dun van mezelf, en werk juist heel goed mee (ook met m'n armen) dus volgens mij is dat diepe gepor echt niet nodig. Bij alle echo's die ik tot nu toe heb gehad (bij verschillende deskundigen) was het absoluut niet zo diep...
En hoe is het gegaan? Heb je het nog kunnen aangeven? Het beste is gewoon open zijn over je gevoel. Bij mn vorige zwangerschap lag de placenta ook aan de voorkant en inderdaad bij bepaalde onderzoeken moesten ze net even iets harder duwen. Maar kan me voorstellen dat als je je sneller zorgen maakt om dingen, het niet fijn aanvoelt. Gewoon aangeven dus. Sterkte ermee meis!
Ik ben gegaan en... had dit keer een andere VK! Heb er niets over gezegd, en deze VK drukte niet zo diep. Ze zette gewoon het apparaatje op mijn buik en meteen denderde het geluid van het hartje door de ruimte, als een goederentrein :-D. Om niks druk gemaakt dus...
Ah super fijn! Je had ook meteen kunnen vragen of je bij haar op controle mag blijven en niet bij die andere die je pijn heeft gedaan. Bij de eerste had ik 3 verschillende vk en 1 daarvan heb ik geen fijne gevoel bij en heb ik bij 2 andere vk aangegeven dat ik haar niet bij wilde hebben bij de bevalling en ja ze zeiden dat het niet kan want in de week dat ik uitgerekend ben heeft zij dan dienst maar gelukkig heeft mn zoon naar mij geluisterd en is 12 dagen later geboren en had leuke vk... Maar de vk snappen mij heel goed en ging niet meer bij die ene op controle dus ze hielden rekening mee met afspraken.