Wij hadden vandaag onze eerste afspraak in het ziekenhuis bij de fertiliteitsafdeling, we zitten nu in ronde 12. Ze heeft een echo gemaakt en naar mijn eileiders gekeken, verder wordt het sperma nog gecontroleerd. Als dat allemaal okay is mogen we pas als we 2 jaar aan het proberen zijn terug komen voor eventueel hulp met medicatie. Ik ben hier nogal van geschrokken aangezien mijn gynaecoloog altijd zei dat ik na een jaar geholpen zou worden. Dat blijkt dus helemaal niet zo te zijn. Hebben jullie ervaring ermee? Moesten jullie ook wachten tot de twee jaar voorbij waren? En dan bedoel ik niet als je al iets aantoonbaars had wat mis zat. Want mijn baarmoeder ziet er op de echo mooi uit. Hoe ging dat bij jullie dan in z'n werk? __________________
Ja, dat is normaal hoor! Ik kreeg dezelfde onderzoeken als jij met 1 jaar, met 1,5 jaar een HSG en na 2 jaar (en een beetje) zijn we begonnen met IUI. Je hebt meer kans om natuurlijk zwanger te raken dan met behulp van hormonen.
dit zijn inderdaad de standaard regels tenzij jij wat ouder bent of dat ze iets ontdekken waardoor de kans klein is dat het jullie zelf niet lukt. Wij werden wel na een jaar geholpen, maar dat kwam door slecht zaad.
Na een jaar zaten wij bij de fertiliteitsarts. Er was al een semeno derzoek gedaan (via huisarts) en die was niet goed. Dus in jan naar het ziekenhuis, verdere onderzoeken, nog een keer semen, baarmoederonderzoeken, bloedonderzoeken etc. In september ging de eerste spuit hormo en mijn buik in en een jaar later in september na 4 icsi behandelingen was ik zwanger van mijn dochter. Hier was het sperma van mijn man dus slecht. Geen iui. Geen ivf. Gelijk icsi.
Gezien onze leeftijd toen (34) mochten we ook na een jaar proberen naar de fertiliteit. Moest toen eerst 10% afvallen (protocol, ook al had ik een regelmatige cyclus en een eisprong) en begonnen toen met iui. Reden; zaadkwaliteit iets matiger dan normaal. En inderdaad, als alles goed is, heb je op de natuurlijke weg meer kans dan met behandelingen, dus, hoe krom voor je gevoel en hoe moeilijk ook, ik zou erop hopen dat je nog een jaar mag proberen.
Wij zijn na 13 maanden naar de huisarts gestapt. We konden toen verbazingwekkend snel bij de gyn terecht. Er werd meteen bloed afgenomen (ik was precies op de 3e dag van mijn cyclus bij de gyn en op de 3e dag moest er bloed afgenomen worden), zaadonderzoek gedaan en een HSG gepland. Alle uitslagen waren goed. We kregen toen de keuze: Of de MMM (IUI) in, of nog een half jaar zelf proberen. We hebben zelf voor deze laatste optie gekozen, omdat we nog niet toe waren aan het traject. Uiteindelijk hadden we na ongeveer 22 maanden de eerste IUI.
Bij onverklaard verminderde vruchtbaarheid wordt een afwachtend beleid geadviseerd, volgens mij met name door zorgverzekeraars In ons geval was dit een half jaar, ik was 29/30 jaar. De gyn zei altijd we houden ook altijd rekening met wat jullie willen, als jullie het niet meer zien zitten grijpen we eerder in. Dit was dus het geval, maar dan nog kwamen we op anderhalf jaar uit, in het ziekenhuis deden ze wel een beetje aan rekken vind ik. Uiteindelijk voordat de iui begon, na een kijkoperatie was het meer richting de twee jaar. Omdat ik dit al wist heb ik 3 maanden erbij gelogen dat we aan het proberen waren, shame on me . Daarom was het voor ons eigenlijk anderhalf jaar... Maar voor hetziekenhuis dus 1 jaar en 9 maanden.
Als er niets gevonden wordt dat een zwangerschap is de weg staat kunnen ze afwachten. Van de stellen blijkt 1/3 deel in het jaar daarop toch zwanger. Sparen ze toch weer centjes uit he, die anders aan medicatie afspraken in het ziekenhuis etc. op zouden zijn gegaan. Wij mochten trouwens meteen voor ICSI, maar dat was natuurlijk niet zomaar. Wacht het spermaonderzoek maar eerst eens af.
Wij kregen in eerste instantie helemaal geen medewerking van onze huisarts, ondanks mijn leeftijd dat ik boven de 35 jaar zat en wij 8 maanden "bezig waren". Uiteindelijk na de eerste spermaonderzoeken waarbij Azoospermie werd geconstateerd wilde hij hulp alsnog uitstellen maar toen heb ik zoveel ophef veroorzaakt dat hij ons uiteindelijk heeft doorgestuurd. Hij wilde ons nog een half jaar laten aanknutselen terwijl er duidelijk geen enkele zaadcel was gevonden. Helaas zijn we nu bijna een jaar verder en pas nu zijn we terecht gekomen bij het AMC waar mijn vriend hopelijk eerdaags zijn eerste TESE operatie gaat krijgen.
Ik zou zelf actie ondernemen! Wij gingen na 1 jaar oefenen naar dokter en zn toen doorgestuurd. Mn man heeft azoospermie, geen zaadjes. Ik heb ook heel traject doorlopen Hsg, kijkoperatie, man tese gehad 2 miskramen en na 4 jaar zn we nu trotsr ouders van een zoon! T verschilt zo per zkh maar echt meis, volg je eigen gevoel.want als je in t zkh bent kunnen ze zo zien dmv echos follikelmetingen spermatest man hoe en wat.. Succes x
Wisselende verhalen dus. Wij gaan de uitslagen van sperma en bloedonderzoek bespreken in het ziekenhuis en dan zullen wij zeker onze zorg benoemen. Ik weet dat je ook nog clomid kan krijgen voor hormoonspuiten enzo. Dus misschien zou dat al een eerst mogelijke stap kunnen zijn? Bedankt voor alle reacties ladies!
Ik heb heel snel hulp gekregen, dit wel door toeval eigenlijk als je het zo mag noemen. Want in februari 2013 stopte ik met de pil. Ik ging elk jaar altijd gewoon op controle bij de gynae en in april had ik dus mijn jaarlijks onderzoek. Daar bleek dat ik polycystische eierstokken had en ben ik onmiddellijk met Clomid mogen starten. In februari van dit jaar raakte ik zwanger met Menopur na een LEO...
Bij ons ging alles echt super snel. Terwijl ik al wist dat ik PCO had ben ik in okt 2012 met de pil gestopt. Begin nov meteen doorgestuurd door de HA naar de gyn. Feb 2013 begonnen met Clomid 50. Sloeg niet aan, maart Clomid 100, reageerde ik ook niet op. April 2014 Clomid 150, een goede eisprong en meteen zwanger! Ons hummeltje is nu alweer 5 maanden oud.
Naar dat lange wachten maar je zit ook niet te wachten op de mmm hoor! Dat is zo zwaar en onromantisch dat het echt fijner is als het "normaal" lukt, ookal duurt het lang. Ik wil het lange wachten niet onderschatten hoor maar ik ken de mmm te goed inmiddels. Ik stopte met de pil en kreeg geen cyclus dus wij werden meteen geholpen na het jaar wachten op de cyclus.
Natuurlijk snap ik dat, dat dat proces ook helemaal niet fijn is. En het is niet zo dat ik helemaal geen geduld heb. Maar als je toch in die molen terecht komt, lijkt het me fijner om na een jaar al te starten. Anders ben je dus twee jaar aan het wachten en begint het wachten daarna nog een keer in de molen. Maar goed worden we niet geholpen hopelijk lukt het dan op de natuurlijke weg.