afgelopen 13 nov. heb ik een tp gehad via ivf met eiceldonatie. 27 nov. was de testdatum. eindelijk na bijna 3 jaar hadden we een eerlijk kans om zwanger te worden. vrij. 21 nov. op mijn verjaardag kreeg ik s'middags al wat bruin verlies heel licht. het werd met de dag iets meer en was ervan overtuigd dat m'n menstruatie er aan kwam. poging mislukt dacht ik dus. de dagen die volgden had ik ook wat licht bloedverlies. en echte ongiekrampen. di. 25 nov. had ik er genoeg van en heb er een test tegenaan gegooid. hij was positief, wauw kon het niet geloven, ziekenhuis gebeld en zolang het geen helder rood bloed werd moest ik gaan genieten van het zwanger zijn. helaas kon ik dit niet. elke dag een test gedaan en die bleven positief, maar het vloeien werd erger en echt rood. was helemaal van slag. het was net een achtbaan waar ik in zat. gister ochtend ziekenhuis weer gebeld. ik mocht komen om bloed te laten prikken, en vanochtend echo. ik zou vandaag 5 weken en 3 dagen zwanger zijn. helaas werden we vanochtend recht gezet. het hcg was gedaald, en op de echo was niks te zien. mijn angst werd waarheid. m'n hcg waarden waren gister nog 46 en vandaag al 28. een hele prille zwanger schap dus geweest, waar het al heel vroeg is misgegaan. toch voelt het als een verlies. volgende week moet ik nog een keer bloed laten prikken om te kijken of m'n waardes gedaald zijn. ik moet onder de 0,6 zitten willen we weer groen licht krijgen voor onze cryo tp. heb even getwijfeld of ik m'n verhaal hier neer zou zetten. maar heb het toch gedaan. ik ben zwanger geweest en zijn ons wondertje verloren. ben benieuwd hoe andere meiden hier mee omgaan? hadden jullie je gewone leven weer snel op de rit, of duurde het even voordat je het een plekje had gegeven?
Ach, meid.... nee he! Ik was jou verhaaltje stiekem een beetje aan het volgen, en vond het zo spannend voor je! En nu dit..... Wat oneerlijk... Ik ben zelf 2 maanden ( wat gaat de tijd toch hard....) geleden gecuretteerd met 10w5d... Ik was kapot....kon niks anders doen dan huilen! Mijn kindje was zo gewenst! Op weg naar de OK voelde ik me nog zo zwanger.... Ik heb het echt heel erg zwaar gehad in het begin! Maar ik heb het verdriet er laten zijn! Veel gehuild met mijn vriend...maar ook gelachen om onze stuntellige Ik-Kan-Geen-Naam-Bedenken momenten die we hebben gehad! Veel mensen in mijn omgeving vragen er niet meer naar of je hoort dingen van het was toch nog geen kind! Dat doet me nogsteeds pijn....want al was het klein, het was toch echt wel mijn kindje! Ik heb nu een gedichtje ingelijst, en die hangt in de huiskamer! Het gedicht heeft mij enorm geholpen, heb het ook verwerkt in een zelfgemaakt filmpje: (wel hoog emo-gehalte hoor ) http://www.myvideo.nl/watch/5340416 Mijn vriend en ik zijn er wel gelijk weer voor gegaan...maar wel zijn wel angstig! Wat nou als het nog een keer gebeurd....? Ik hoop dat jullie snel weer groen licht krijgen....maar ik wil je ook veel sterkte wensen met je verlies! (sorry voor het lange verhaal... ) Liefs Eleni
Jemig wat een verhaal... Zoals je kunt zien is het ook bij mij op dezelfde termijn mis gegaan.. 5 wk 3 dgn begon ik te vloeien.. helderrood.. wat een tik in mijn gezicht zeg.. Toch zal het voor ons anders zijn.. we zijn erg vruchtbaar en hebben inmiddels 3 kinderen, maar dat maakt het verlies niet minder van het 4e kindje. Toch kan ik me voorstellen dat wanneer je zo lang moet wachten op een wonder dat een werkelijk wondertje verliezen moeilijker te verwerken is. Voor ons is het moeilijk, maar nu het vloeien is gestopt en mijn hcg het lijf verlaten heeft kan ik wel weer vooruit kijken. We kunnen weer verder al steekt het verdriet zo af en toe flink de kop op hoor moet ik zeggen. Dat zal nog wel een tijdje zo blijven, maar mijn leven heb ik gelukkig snel weer kunnen oppikken. Jullie gaat weer opnieuw een molen in. Met nog meer angst, twijfel, wachten, hopen... Ik kan me een beetje voorstellen (echt doe ik het niet omdat ik het niet meemaak zelf) dat het voor jou moeilijker is om " gewoon" weer verder te gaan.. Neem je tijd.. huil wanneer jij dat wilt.. praat erover.. hier of thuis.. zoek steun en vertrouw op je lijf dat ze het kan... Ik wens je een prachtige zwangerschap toe en een gezonde, gweldige beeb....(en hopelijk hoef je er niet al te lang op te wachten) KNUFFFF en sterkte de komende tijd....
lieve lisa heel veel sterkte meid ik had zo gehoopt dat het goed zou blijven gaan... dikke knuffel voor jullie
thanx meiden, ik merk wel dat het niet zomaar iets is, 5 maanden zijn we bezig geweest, en nu staan we stil, dat voelt heel raar en leeg. maanden lang heb ik me verdriet naast me neer gelegd en ben ik sterk geweest. met dit ben ik toch heel erg geraakt. altijd een masker op voor de buitenwereld, want dan was het verdriet er niet. ik merk nu al dat dat heel moeilijk gaat worden. m'n masker is versleten, en moet dit een plekje gaan geven. op dit forum vind ik veel steun, en kan je lekker van je afschrijven, en dat doet me goed. ik hoop dat de leegte die ik nu voel snel weer opgevuld gaat worden. liefs lisa.
Hoi Lisa, Ook ik heb heel vroeg een miskraam gehad Ik had vorige week een positieve zwangerschapstest in me hand en sinds vanochtend heb ik bloedverlies Me HCG gehalte is ook gedaald Alles bij elkaar ben ik misschien 3/4 weken zwanger geweest Ik en me vriend gaan er bovenverwachting goed mee om Het is wel een teleurstelling Maar je weet dat je door moet Afleiding zoeken en gewoon weer opnieuw proberen Ik praat er veel over met me moeder Dat scheelt ook Maar ik ben allang blij met de wetenschap dat ik vruchtbaar ben En ik ben er van overtuigd dat het ons gaat lukken Waneer weet je nooit, maar ooit lukt het ons En veel op dit forum zitten helpt mij ook erg goed Ik wil je erg veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd Liefs.
Lieve Lisa.. het is zo oneerlijk.. zoals al die anderen kunnen jullie niet zomaar opnieuw proberen.... omdat je afhankelijk bent van eiceldonatie.... het was een geschenk uit de hemel deze zwangerschap ... en dan ineens.... is het over en uit. ik hoop dat de volgende tp hetzelfde zal brengen maar dan met een prachtige afloop.... het moet voor je donorvriendin ook een klap zijn geweest... veel liefs Jose
Hoi, Ook ik heb 4 weken geleden een miskraam gehad . We waren al met de 10de poging KID bezig en eindelijk was het zover, we konden het niet geloven. Na een week kreeg ik helder rood bloedverlies en dacht al gelijk dit is niet goed. Na een paar uur begon ik erg te bloeden en dit heeft ongeveer 2 weken geduurd. In het ziekenhuis is vastgesteld dat het een miskraam was. 2 weken na de miskraam toch weer voor poging 11 gegaan al wisten we niet of we precies op de juiste datum zaten, maar toch gegokt. Nu denken we dat ik een deze dagen ongesteld moet worden maar dat is allemaal erg onduidelijk na een miskraam..Hoop zo dat het gelijk weer is gelukt maar de kans is natuurlijk klein (al kan ik het niet uit mijn hoofd zetten en weet zeker dat het een erge klap is als ik ongesteld word).. We willen zo graag een kindje en dan is het gelukt en ben je blij gaat het na een week al mis...
dat ligt voor ons toch heel anders mariekek, ik ben door eiceldonatie zwanger geworden, en zijn dus afhankelijk. ja joseetje, dit was een geschenk uit de hemel, mij vriendin leefde met ons mee, heel erg ze is er zo bij betrokken, en was er dus net zo kapot van als wij, we hebben nog 4 eskimootjes, als die niet slagen, helpt mijn vriendin ons nog een keer. zoooo lief van haar. ja maybe, je wordt blij gemaakt met een dode mus, de dagen rond de vmk waren echt een hel voor mij. nu kijken we weer uit naar de cryo tp in jan. liefs lisa.